„Wszyscy nienawidzą restartu”: jak „Wszyscy wciąż nienawidzą Chrisa” wywołało nostalgię za animowaną kontynuacją Chrisa Rocka

Tekst logo

Po latach Rochelle Rock (Tichina Arnold) groziła, że ​​uderzy swojego syna Chrisa, granego wówczas przez Tylera Jamesa Williamsa, w połowie przyszłego tygodnia/zeszłej nocy/innej narodowości/lub w inny przypadkowy idiom, ilekroć odegrał jakąś rolę w UPN/CW serial komediowy Wszyscy nienawidzą Chrisamatka rodziny Rock w końcu dotrzymała obietnicy. W Wszyscy nadal nienawidzą Chrisaktórego premiera odbyła się 25 września w Comedy Central, Rochelle grozi, że wrzuci Chrisa do animacji, gdy ten nie zaliczy testu GED. I tak właśnie zaczyna się animowana kontynuacja serialu komediowego z lat 2005–2009 opowiadającego o dzieciństwie Chrisa Rocka.

„Naprawdę wkurzyłem się na pomysł stworzenia programu, który płynnie łączyłby się z oryginałem, wiedząc, że: Słuchajcie, teraz transmitujemy” – mówi showrunner Sanjay Shah Reporter z Hollywood. „Oryginalny serial jest dostępny na tych platformach i jako fan właśnie pomyślałem, że gdybym oglądał oryginał, chciałbym, aby przeszedł on bezpośrednio do wersji animowanej i wiedział, dlaczego zamierzamy zagrać w filmie na żywo. ożywiony. Nie chciałem po prostu zacząć animować i nie wyjaśniać tego. ”

Celowo nie jest to ponowne uruchomienie oryginalnej komedii – „wszyscy nienawidzą restartów” – żartuje dorosły Chris w odcinku pilotażowym – w serialu animowanym powraca większość oryginalnych bohaterów serialu, jak Arnold, który podkłada głos Rochelle, Terry Crews, który kontynuuje swoją postać Juliusa Rocka, Jackée Harry’ego, który wciela się w przyjaciółkę Rochelle, Vanessę, i Jacqueline Mazarella w roli nauczycielki Vivian Morello, a także Chrisa, który po raz kolejny będzie narratorem serialu jako dorosły. W serialu pojawiają się także nowe głosy, takie jak Tim Johnson Jr., który obecnie wciela się w nastoletniego Chrisa, oraz Terrence Little Gardenhigh i Ozioma Akagha, którzy podkładają głosy swojemu bratu i siostrze Drew i Tonyi. W planach są także gościnne występy gwiazd, od Busty Rhymesa, którego w odcinku pilotażowym można usłyszeć na ścianach graffiti, po Ayo Edebiri i Natashę Rothwell, które mają zagrać w późniejszych odcinkach.

Kontynuacja otrzymała od razu zamówienie na 20 odcinków, przy czym pierwsze 10 odcinków było emitowanych w parach po dwa odcinki co tydzień przez pięć tygodni, a pozostałe 10 odcinków miało zadebiutować w późniejszym terminie.

Poniżej Shah rozmawia z THR o stworzeniu pokoju dla scenarzystów marzeń, jedynego członka obsady, który miał pewne wątpliwości co do kontynuacji i tajnej broni Chrisa Rocka.

***

Prace nad tym projektem trwały trochę długo, a program po raz pierwszy ogłoszono w 2021 r. Jak i kiedy dołączyłeś do zespołu?

Poznałem Chrisa podczas pandemii. Pracowałem w Pixarze nad projektem i usłyszałem, że szukał ujęć do ponownego uruchomienia, więc początkowo odmówiłem, dopóki nie usłyszałem, że chce zrobić animowany restart. Dla mnie oznaczało to, że zrobimy coś świeżego i wyjątkowego, co mogłoby być własną permutacją oryginalnego programu. To właśnie mi naprawdę przemówiło. I od naszego pierwszego spotkania naprawdę nawiązaliśmy więź. W dużej mierze nasza osobista historia i sposób, w jaki zostaliśmy wychowani, pokrywały się. Potem mieliśmy wspólną wizję tego, jak mogłaby wyglądać animowana wersja programu i dlaczego powinna być animowana.

Przejście z serialu aktorskiego do animowanej kontynuacji przebiega płynnie. Porozmawiajmy o pisaniu pilota.

To była rzecz, która najbardziej mnie ekscytowała, przedstawiając Chrisowi moją wersję. Powiedziałem: „Chcę zacząć kilka sekund po zakończeniu oryginału” i zażartowałem, aby wyjaśnić, dlaczego zaczynamy kilka sekund później, co go naprawdę przemówiło. To wywołało śmiech i poczułem, że od tego momentu w pewnym sensie go mam na pokładzie. Naprawdę oszalałem na punkcie pomysłu stworzenia programu, który płynnie łączyłby się z oryginałem, wiedząc, że, spójrz, teraz transmitujemy. Oryginalny serial jest dostępny na tych platformach, a ja, jako fan, pomyślałem, że gdybym oglądał oryginał, chciałbym, aby przeszedł on bezpośrednio do wersji animowanej i wyjaśnił, dlaczego przechodzimy z akcji na żywo do animacji. Nie chciałem po prostu zacząć animować i nie wyjaśniać tego. Moglibyśmy to zrobić, publiczność by to nadrobiła, ale chciałem, żeby wszystko żyło w języku serialu i opierało się na powtarzającym się gagu, który jest częścią programu od jego początku w 2005 roku.

Czy kiedykolwiek pojawiła się myśl, aby umieścić tę historię w czasach teraźniejszych, takich jak te niedawne? Dobre czasy ponowne uruchomienie?

Nie, nie sądzę, żeby to kiedykolwiek było częścią rozmowy z Chrisem. Nie podobało mi się to, bo chcę wiedzieć o Chrisie przed, a nie o dzisiejszym Chrisie. Dzisiejszy Chris jest gwiazdą, a wcześniejszy Chris, Chris, który wciąż się pojawia, jest zwykłym człowiekiem. I wiem, że Chris czuje to samo. Słyszałem, jak to mówił w wywiadach. W chwili, gdy staje się sławny, nie jest już zwykłym człowiekiem. Zagłębienie się w tę część jego życia jest interesujące, ale jest interesujące w przypadku odcinka. To ciekawe dla filmu, ale nie dla serialu.

Chcę zobaczyć Chrisa, który jest Czarnym Charliem Brownem – tak opisuje tę postać. Jedną z rzeczy, które czytałam, gdy dorastałam, była Orzeszki ziemne, a ty zawsze mówisz: „ten biedny dzieciak”. I tak właśnie myślisz o Chrisie, ale jedną dużą różnicą między Charliem Brownem a Chrisem jest to, że Chris miał proste plecy. Więc chociaż jest poniżany, w tej postaci jest siła, której nie miał Charlie Brown, dlatego wszyscy, którzy czytamy, Orzeszki ziemne kiedy dorastaliśmy, mieliśmy depresję (śmieje się). Będąc w sytuacjach, w których znajdował się prawdziwy Chris w szkole, przebywając w instytucjach głównie białych i będąc jedyną mniejszością, widok osoby o sztywnych podstawach, która jest poniżana i wykorzystywana, jest spełnieniem życzeń nas, którzy przez to przeszliśmy. I na tym według mnie polegał geniusz projektu postaci. Więc to właśnie chciałem napisać.

Przywróciłeś oryginalnych scenarzystów serialu. Czy wpuściłeś kogoś nowego do pokoju scenarzystów?

Spędziłem dużo czasu decydując, jak ten pokój będzie skomponowany, więc jest kilku oryginalnych pisarzy, a są to głównie pisarze nowi, z różnych pokoleń i różnych doświadczeń życiowych. To już drugi raz, kiedy jestem showrunnerem i wiem, że najważniejsza jest aranżacja pokoju scenarzystów. Ktoś mi powiedział: to tak, jakby organizować najlepszą kolację, ponieważ chcesz, aby było różnorodne punkty widzenia i doświadczenia, aby ta kolacja była ożywiona, zabawna i abyś nie był zmęczony rozmową z tymi osobami. ludzie. I to właśnie tworzy dobre przedstawienie.

Pracowałem dla Mike’a Royce’a, który pracował nad Wszyscy kochają Raymonda z Philem Rosenthalem i podejściem Phila do tworzenia tego serialu — podstępnie jednego z najbardziej udanych seriali, jakie kiedykolwiek powstały, za mało się o nim mówi, ale jest rozpowszechniany na całym świecie i przy tak prostym założeniu — czy skomponował pokój pisarza złożony z ludzi z różne doświadczenia. Miał normalne godziny pracy, nietypowe jak na pół godziny [show] wtedy, bo on chciał, żeby ludzie wrócili do domu, mieli życie, pokłócili się ze współmałżonkiem, poszli na spotkanie PTA, poszli i spróbowali poderwać kogoś w barze dla singli, a potem wrócili jutro i opowiedz nam o tym. I tak spojrzałem na pokój. Chciałem ludzi, którzy mieli instytucjonalną wiedzę z oryginału, którą mogliby wnieść. Chciałem ludzi, którzy byli rodzicami. Chciałem ludzi samotnych i młodych. Chciałem postaw różnych pokoleń. Naprawdę spędziłem dużo czasu na zastanawianiu się nad kompozycją pomieszczenia. I mam wszystkich, których chciałem, którzy chcieli to zrobić.

Potem trzeba było spierać się ze starą obsadą. Czy ktoś dał się przekonać? Czy był ktoś, kogo nie mogłeś sprowadzić z powrotem, a bardzo chciałeś?

Przedstawienie trwa kilka sekund po finale oryginału, co oznaczało, że dzieci musiały brzmieć tak samo, jak wtedy, i przekazywać tę żywiołowość poprzez animację. Wiele osób, które nie zajmują się animacjami, nie zdaje sobie sprawy lub nie rozumie, jak trudna jest nauka, naprawdę metodą prób i błędów, aby dowiedzieć się, jaki głos pasuje do projektu, aby uzyskać tego rodzaju wrażenie z charakter. Dlatego zaprosiliśmy Tima, Oziomę i Terrence’a, aby przyłączyli się do ról dziecięcych i Gunnara [Sizemore] dla Grega. Ale Terry i Tichina, Chris nie poradziłby sobie bez nich. Bez nich bym tego nie zrobił. Terry’ego dało się trochę przekonać, bo nie wiem, czy wiesz to o tym człowieku, ale zanim został aktorem, był artystą wizualnym. Poszedł do szkoły artystycznej, aby zostać animatorem. Chodziło mu o to, że po prostu martwię się, że nie spodoba mi się mój rysunek. Pomyśleliśmy więc: „Och, pokażemy ci rysunek”. Chętnie otrzymamy od Państwa notatki dotyczące rysunku. Wysłaliśmy mu więc rysunek. Nie miał żadnych notatek i był w środku.

Busta Rhymes pojawia się gościnnie w pierwszym odcinku. W napisach końcowych widziałem kilka wyróżniających się nazwisk, jak Ayo Edebiri i Natasha Rothwell. Czy możesz podzielić się czymś na temat ich postaci lub zachęcić ich do współpracy?

Cóż, korporacyjni władcy z pewnością wysłali kilka e-maili z prośbą o nie psucie rzeczy. Mogę powiedzieć tyle, że myślę, że fani serialu OG będą zadowoleni z niektórych postaci, które powrócą do tego serialu. Myślę, że ich też ucieszy fakt, że traktujemy oryginał jako kanon. Więc wariujemy i zastanawiam się, co stoi za tym, że Julius pomylił tyłek Pam z tyłkiem Rochelle w pierwszym sezonie? Może kryje się w tym głębszy problem? Ale jeśli chodzi o nowe postacie, była to dla nas szansa, aby naprawdę rozszerzyć świat Bed-Stuy i Nowego Jorku, a także poza Nowy Jork – też się z tym droczę. Możliwość przyciągnięcia nowych aktorów do naszej rodziny i stworzenia dzielnicy, która jeszcze bardziej przypomina Bed-Stuy z 1987 roku.

Uzyskanie 20 odcinków serialu wydaje się obecnie niespotykane. Jak sobie z tym poradziłeś?

Moją tajną bronią było zaangażowanie w projekt nazwiska Chrisa Rocka. Bardzo pomogło w zdobyciu 20 odcinków i uzyskaniu statusu WGA. Próbowałem uzyskać dla nas status WGA, ale do niczego nie doszło. I to było dosłownie wysyłanie SMS-ów do Chrisa w stylu: „hej, próbuję uzyskać dla nas status WGA, co o tym myślisz?” Wysłałem tego SMS-a w piątkowy wieczór, a w poniedziałek o 9:00 byliśmy już WGA, więc naprawdę pomaga fakt, że ktoś takiej postury jak Chris pomaga ci w walce, i dzięki temu jest świetnym współpracownikiem. Bardzo dba o serial i jego dziedzictwo. Dba o proces artystyczny. Chce, żeby ludzie dobrze się bawili. A gdybym naprawdę tak nie czuła, po prostu nic bym nie powiedziała. Ale wspaniale było pracować z kimś, kto przede wszystkim jest prawdziwym artystą i dba o dobre odcinki, rzeczy, które coś znaczą, dbają o to, by serial był zabawny, ale też coś mówił. Trzymał nas w tym wiernym.

Oryginalny program był emitowany w UPN i CW, które były w dużej mierze sieciami przeznaczonymi dla czarnej publiczności. Jak twoim zdaniem ta kontynuacja pasuje do Comedy Central?

Przedstawienie Chappelle’a był w Comedy Central. Mieliśmy kilka ofert na występ w serialu i bez nazw platform niektóre były większe od innych, więc nalegałem na Comedy Central, ponieważ czułem, że istnieje świetne twórcze powiązanie pomiędzy tym, co reprezentuje Comedy Central, a ich podejściem do komedii w połowie. formie godzinnej, która moim zdaniem dobrze służyła naszemu występowi. W ostatecznym rozrachunku Chris jest artystą i nie chcę podpisywać się pod czymś, w co nie wierzę. Pomyślałem, że najlepszą wersję naszego programu można nakręcić w Comedy Central. Dobrze nam poradzili. Łączą nas z jednym z najczęściej oglądanych programów, Facet rodzinnya nasze wyjście jest zasadniczo The Codzienny pokaz. Zapewnili nam świetne miejsce, mnóstwo wsparcia i możemy zrobić przedstawienie, które chce zrobić Chris i które ja chcę zrobić.

Od tego czasu minęło 19 lat Wszyscy nienawidzą Chrisa zadebiutował, 15, odkąd został usunięty z anteny. Co sprawia, że ​​jest to serial przeznaczony dla widzów z dwóch pokoleń ns może się połączyć?

Obecnie tak niewiele seriali to programy do wspólnego oglądania, podczas których dorośli i dzieci mogą oglądać, nie będąc znudzonymi, a jednocześnie zyskując odrobinę rozrywki. Praca nad jednym z moich najlepszych twórczych doświadczeń Świeżo z łodzii tym, co naprawdę mnie zaskoczyło, kiedy zaczęliśmy nadawać, było to, że ktoś zamieścił zdjęcie czterech pokoleń swojej rodziny, siedzących razem, aby obejrzeć odcinek. I zrobiliśmy w tym programie kilka szalonych rzeczy. Jak na program ABC o 20:30, nie mogłem uwierzyć w niektóre rzeczy, które zrobiliśmy na marginesie. Kiedy usiadłem, aby ponownie obejrzeć ten program, ponieważ oglądałem go na antenie po raz pierwszy, a teraz jestem ojcem i częścią moich poszukiwań przed każdym spotkaniem jest ponowne oglądanie programów, w tym konkretnym przypadku chciałem mojemu dziecku obejrzeć kilka odcinków, żeby zobaczyć, jak na to zareagował. Miał wtedy 11 lat. Siedział i oglądał ze mną wszystkie 88 odcinków. Wytrzymało. Naprawdę widział siebie w Chrisie w taki sam sposób, w jaki ja prawdopodobnie widziałam siebie w Chrisie, gdy zobaczyłam to po raz pierwszy. Ale teraz widzę siebie bardziej w roli Juliusa i Rochelle niż Chrisa. A ja znowu się zdziwiłem. On śmieje się z różnych rzeczy, ja śmieję się z różnych rzeczy. Czasami śmiejemy się razem, jest coś dla nas obojga.

Drugą rzeczą, którą powiem, jest trochę więcej makro. Żyjemy w czasach, gdy istnieje duża przepaść między bogatymi i biednymi i potrzebujemy więcej programów o klasie robotniczej i kropka. Pochodzę z klasy robotniczej i kiedy dotarłem do Hollywood, przeżyłem ogromny szok, widząc, że programy pisane o klasie robotniczej są pisane głównie przez dzieci, które chodziły do ​​prywatnej szkoły. Byłbym jedynym uczniem szkoły publicznej, który pracowałby w fast foodzie. Byłem taki szczęśliwy, kiedy Kamala [Harris] powiedział: „Pracowałem w McDonald’s”, tak jak pracowałem w Burger Kingu i Jack in the Box. Nie tylko nie ma seriali o klasie robotniczej, ale też nie są one pisane przez ludzi, którzy mają z nią jakiekolwiek prawdziwe doświadczenie, co było dla mnie ważne.

I ostatnią rzeczą, którą powiem, jest to, że myślę, że my wszyscy, a zwłaszcza, co ciekawe, nasze nastoletnie dzieci – przynajmniej moje dziecko – i powód, dla którego programy takie jak Dziwniejsze rzeczy robić tak dobrze, to dlatego, że nawet oni tęsknią za czasami przed telefonami komórkowymi, czasami przed Internetem i czasami przed mediami społecznościowymi. Patrzy Dziwniejsze rzeczya on będzie zdumiony: „Czy wy byliście w centrum handlowym?” Czy dorastając, jeździliście na rowerach? I tak bardzo tego pragnę. To jedna z rzeczy, która dzieje się pod maską tego serialu. To daje poczucie nostalgii. Daje ci drogę do bycia może trochę mniej cyfrowym życiem. Żyjemy w tak odizolowanym czasie. Jedną z rzeczy, która pojawiła się podczas panelu Comic-Con, który zrobiliśmy, było pytanie jednego z nas, jakie są ulubione momenty publiczności z serialu i jedna z najbardziej zaskakujących rzeczy – chociaż nie jest to niespodzianką, jeśli się pomyśli, o tym – czy ludzie uwielbiają sceny, w których rodzina siedzi razem przy stole w jadalni. A jeśli się nad tym zastanowić, to dlatego, że nam tego brakuje. Nie jestem filozofem ani pisarzem, to musi być najpierw zabawne. Ale to spełnienie życzeń puszczamy w świat. Chcę dawać ludziom te dobre uczucia.

Wszyscy nadal nienawidzą Chrisa emitowany w środy w Comedy Central o 22:00