„Parthenope” Paolo Sorrentino zbiera mieszane recenzje we Włoszech w związku ze sceną seksu w San Gennaro

Kiedy hitowy serial reżysera Paolo Sorrentino Młody Papież zadebiutował w 2016 r., Watykanowi zajęło rok, zanim niechętnie pobłogosławił jego wyimaginowany i czasami bluźnierczy wizerunek papieża. Inaczej jest w przypadku najnowszego filmu Sorrentino Partenopaktóry już wcześniej spotkał się z aprobatą włoskiego Kościoła katolickiego.

Wydawało się, że to tylko wzbudziło zainteresowanie filmem, dzięki czemu od czasu jego premiery w kinach w zeszłym miesiącu znalazł się on na szczycie rankingów sprzedaży filmów włoskich.

Akcja filmu rozgrywa się w rodzinnym Neapolu, w rodzinnym Sorrentino, i jest bujną medytacją nad pięknem, miłością i śmiercią, zaczerpniętą z greckiego mitu o syrenie Partenopie, która rzuca się do morza po tym, jak nie udało jej się zwabić Odyseusza swoją piosenką. Partenope jest ściśle powiązana z Neapolem, dlatego miasto jest czasami nazywane po włosku „Partenope”, a jego mieszkańcy „Partenopei”.

Film w żadnym wypadku nie opowiada o kościele, ale pod koniec filmu jest jedna scena, która zadusi każdego katolika. Przedstawia kardynała, uwodzicielską bohaterkę Partenope i upłynnienie krwi San Gennaro – rzekomy powtarzający się cud, który dla wielu Neapolitańczyków jest świętą krową.

Wybitni włoscy katolicy potępili świętokradzską scenę seksu jako poniżającą nie tylko wiarę, ale także sam Neapol, a gazeta włoskiej konferencji biskupów Avvenire nazwała „sterylną estetykę” tej sceny „w złym guście”.

W odpowiedzi na negatywne reakcje Avvenire stwierdził, że Sorrentino jest fascynowany Kościołem katolickim Młody Papież osiągnął nowe minima Partenopa.

„Odnosi się wrażenie, że są to obrazy wybrane do zdjęcia, czy to zakonnice grające w tenisa, czy kardynałowie palący cygara” – podsumowała Avvenire.

Prałat Vincenzo De Gregorio, który nadzoruje kaplicę, w której znajdują się relikwie krwi San Gennaro i związane z nimi skarby patrona Neapolu, powiedział, że nie widział filmu w całości, ale wystarczą fragmenty tej sceny.

De Gregorio powiedział, że przyznając, że jego komentarze jedynie zapewnią filmowi większy rozgłos Corriere della Sera że sprzeciwił się przede wszystkim „powierzchownemu” potraktowaniu przez film jednej z trwałych tajemnic Neapolu: tego, jak krew San Gennaro upłynnia się lub nie upłynnia w trzy określone dni w roku.

Według legendy rzekomy cud przypomina erupcję Wezuwiusza w 1631 r., kiedy krew San Gennaro skropliła się, a magma z wulkanu zatrzymała się przed wejściem do miasta. San Gennaro jest dziś często wzywane w celu ochrony Neapolitańczyków, a rytuał odbywający się trzy razy w roku przyciąga tysiące wielbicieli.

„Oczywiście Sorrentino nie zamierzał robić filmu dokumentalnego ani dogłębnej, socjologicznej, historycznej analizy Neapolu, ale po prostu analizować jego oniryczny aspekt, bo w zasadzie to wszystko” – powiedział De Gregorio Kurier.

Sorrentino, zdobywca Oscara za swój list miłosny do Rzymu w stylu Felliniego, Wielkie pięknopowiedział, że jego oda do Neapolu musiała skupiać się na Partenopie, morzu i skomplikowanych, a czasem sprzecznych stosunkach między nimi a samym Neapolem.

„To kobieta wolna, bardzo spontaniczna, nie ocenia, tak jak nie ocenia miasto” – powiedział na konferencji prasowej na Festiwalu Filmowym w Cannes, gdzie Partenopa zadebiutował w maju owacją na stojąco. „Jest lustrem miasta, w którym dorastałam”.

A niektórzy pozdrowili Partenopaa jury z Cannes przyznało swojej autorce zdjęć Darii d’Antonio nagrodę techniczną festiwalu. W tym tygodniu włoskie media podały, że po Neapolu zaczęły krążyć koszulki z napisami „I love Sorrentino” i „I love Partenopa” oraz nowe figurki do szopek bożonarodzeniowych, z których słyną neapolitańscy rzemieślnicy, z wizerunkiem jednego z bohaterów filmu.

Sam Sorrentino znalazł w tym tygodniu uwielbionych fanów szukających selfie i autografów podczas specjalnego pokazu filmu w Palermo na Sycylii.

To najnowszy punkt zainteresowania kin Neapolu, będący tłem serialu telewizyjnego HBO Mój genialny przyjaciel na podstawie bestsellerowego kwartetu powieści Eleny Ferrante.

Ostatni film fabularny Sorrentino, Palec boży, również miało swoją siedzibę w Neapolu i przedstawiało inną świętą, ale świecką ikonę dla neapolitańczyków, Maradonę. Wcześniej zrobił furorę swoim 10-odcinkowym serialem Młody Papieżw którym Jude Law wcielił się w nieprawdopodobnego i kontrowersyjnego papieża, a następnie Nowy papieżz udziałem Johna Malkovicha.

Rok po rozpoczęciu emisji pierwszych seriali HBO i Sky we Włoszech pod koniec 2016 r., gazeta watykańska L’Osservatore Romano w końcu wystawił ogólnie pozytywne recenzje, pomimo tego, co określił jako „frywolny”, „żrący” i „groteskowy” sposób, w jaki malował Watykan.

L’Osservatore Romano nie skomentował Partenopa.

Watykan to odwieczny temat dla reżyserów, a w ostatnich latach pojawiło się wiele filmów skupiających się na papiestwie, w tym „Nanni Moretti” Mamy PapieżaNetflixa Dwóch papieży i ostatnio Konklawe z Ralphem Fiennesem w roli głównej.