Twórcy „Deadloch” o tym, jak Olivia Colman zainspirowała australijską komedię noir i jak manifest słowa na C przekonał producentów do przeklinania

Australijska komedia Deadloch okazał się przełomowym międzynarodowym sukcesem Amazon Prime Video, a w poniedziałkowy wieczór film Tasmanian-noir ma szansę zostać uznany za najlepszą komedię podczas 52. Międzynarodowej ceremonii rozdania nagród Emmy w Nowym Jorku.

Stworzony przez Kate McLennan i Kate McCartney, duet piszący i występujący w komediach znany jako Kates, Deadloch Akcja rozgrywa się w tytułowym, sennym miasteczku na Tasmanii, gdzie seria morderstw pogłębia traumy z przeszłości i obnaża napięcia w społeczności. W serialu występują Kate Box w roli Dulcie Collins, byłej detektyw z Sydney, obecnie na stałe zatrudnionej starszego sierżanta Deadlocha, oraz Madeleine Sami w roli detektywa Darwina Eddiego Redcliffe’a, który zostaje wysłany na południe, aby pomóc w śledztwie.

Serial, składający się z ośmiu części, oryginał Prime Video Australia, do którego obecnie trwają zdjęcia do drugiego sezonu, okazał się hitem krytyków i zyskał międzynarodową publiczność dzięki mocnym przekazom ustnym, między innymi dzięki lekceważącemu przesłaniu poważnego nordyckiego żartu. noir/scandi-noir pokazuje jak Zabijanie I Most i ich międzynarodowi naśladowcy, tacy jak Wielka Brytania Broadchurch.

Deadloch odniósł także sukces w transmisji strumieniowej, a Prime Video ujawniło, że pierwszy sezon stał się przełomowym hitem na platformie, docierając do 10 najlepszych programów telewizyjnych w ponad 165 krajach i terytoriach w Prime Video, w tym w USA, Wielkiej Brytanii i Kanadzie. Ponadto na początku tego roku serial zdobył pięć nagród AACTA, w tym za najlepszą rolę aktorską w komedii dla Boxa i najlepszy scenariusz telewizyjny dla McLennana i McCartneya. Serial zdobył także trzy nominacje do nagród TV Week Logie Awards 2024.

Przed wylotem na ceremonię wręczenia Międzynarodowych Nagród Emmy w Nowym Jorku Reporter z Hollywood rozmawiał z McLennanem i McCartneyem o przełomowym sukcesie „ Deadlochinspiracja Olivii Colman stojąca za serialem, niecierpliwie oczekiwany drugi sezon i jego przeprowadzka na północ, do Darwin, oraz legendarny manifest napisany na „c”, który napisali do producentów w Prime Video, aby przekonać streamera, aby zachował wszystkie „integralne” przekleństwa w serialu .

Zacznijmy od Emmy. Jak się czujesz? Deadloch nominacja do międzynarodowej nagrody Emmy?

MCLENNAN Czuję się, jakbym unosiła się trochę poza swoim ciałem.

MCCARTNEY’A To prawie tak, jakbyś zapytał kogoś: „Czy masz pojęcie o wszechświecie?”, Nie do końca mogę to przetworzyć. Ciągle mówimy ludziom: „Jedziemy do Ameryki”, a oni pytają: „Dlaczego jedziesz do Ameryki?” I to było jak: „Och, jest taka rzecz, znacząca nagroda, o którą walczymy i która nie jest tylko czymś, co definiuje karierę. Nie martw się, wracamy w czwartek.”

Więc nadal jesteś w szoku po całej tej sprawie?

MCLENNAN Myślę, że tak. Myślę, że dlatego, że wciąż kręcimy, więc wciąż znajdujemy się w chaosie produkcyjnym, a w ciągu ostatnich dwóch tygodni wiele razy mówiliśmy: „Nie możemy jechać, nie możemy jechać do kina. Nagrody Emmy, to niedorzeczne”. Ale potem pomyśleliśmy: pieprzyć to, nie zdarza się to codziennie, więc musimy po prostu wsiąść do samolotu.

MCCARTNEY’A Tak, to prawda. Jest też coś związanego z Terytorium Północnym,[gdziekręcą[wheretheyarefilmingDeadloch sezon drugi]. To dość instynktowny rodzaj [place]. Masz doskonały kontakt ze swoim ciałem i jego różnymi sposobami radzenia sobie z gorącem. Aby przestać wędrować i pocić się na poziomie podstawowym, muszę po prostu istnieć tutaj, jak jaszczurka. A potem idź zrobić sobie fryzurę i makijaż (śmiech).

MCLENNAN Wczoraj wieczorem podczas zdjęć byliśmy dosłownie po kolana w błocie.

Powód Deadloch otrzymał nominację do nagrody Emmy dzięki temu, że serial odniósł naprawdę duży sukces i stał się hitem na całym świecie. Co sądzisz o międzynarodowym sukcesie serialu?

MCCARTNEY’A To naprawdę cudowne. Poprzedni do Deadlochkręciliśmy programy, w których wystąpiliśmy, i bardzo trudno było nam oddzielić to, co czuliśmy na ekranie od treści. A teraz, kiedy mamy w serialu tych aktorów, tych ludzi tworzących świat, a my możemy po prostu usiąść i obejrzeć go na żywo, jest o wiele spokojniej. Osobiście dużo większą satysfakcję sprawia mi obserwowanie, jak ludzie się tym bawią, bez wzdrygania się na widok własnego występu i bez jakiejkolwiek samoświadomości tego, czego dokonałeś na ekranie. To niesamowite.

MCLENNAN Chcieliśmy stworzyć coś, co pasowałoby na poziom międzynarodowy, ale bardzo jasno określiliśmy, że nie zamierzamy…

MCCARTNEY’A …zmienić słowa, żeby ludzie to szerzej zrozumieli. Powiedzieliśmy: „Uważamy, że specyfika będzie tym, co ludziom się w danym produkcie spodoba, co sprawi, że będzie ono dla ludzi interesujące”. Myślę też, że serial powstał w dobrym momencie historycznym, po pandemii, kiedy ludziom po prostu zabrakło rzeczy do oglądania z własnego kraju lub regionu, więc zaczęli oglądać rzeczy szerzej. Streamerzy oczywiście pomogli wszystkim zobaczyć rzeczy, treści i dzieła sztuki z całego świata. Mam więc wrażenie, że ludzie są po prostu bardziej elastyczni w tym, jak mogą teraz postrzegać sprawy, albo mogą być bardziej elastyczni.

MCLENNAN Jestem pewien, że jest wielu Amerykanów, którzy włączają napisy.

MCCARTNEY’A To powiedziawszy, włączam napisy, nie ma za co. Robię to dla szkockich programów… nie mów moim przodkom.

Deadloch jest po angielsku, więc jest dość przystępny. Ale jest w nim też dużo przekleństw i na przykład często pojawia się słowo c***. Dla amerykańskiej publiczności jest to w pewnym sensie odkrycie, ponieważ w USA słowo na „c” jest o wiele bardziej obraźliwe niż w Wielkiej Brytanii i Australii. Słyszałem, że stworzyłem manifest na słowie c i dlaczego powinienem móc go używać. Jak do tego doszło?

MCLENNAN Jasne, cóż, to było tuż przed rozpoczęciem zdjęć. Prime Video wróciło i zasadniczo przejrzało scenariusze i stwierdziło, że było w nim sporo przekleństw, a w szczególności sporo jednego wrażliwego słowa…

MCCARTNEY’A Pytamy: „Jakie jest to wrażliwe słowo?” Ponieważ jesteśmy Australijczykami i wszystko jest spłaszczone. Więc jakie słowo?

MCLENNAN [Prime Video] były bardzo podobne: jeśli można to uzasadnić z twórczego punktu widzenia, można to zatrzymać w programie. I tak [we wrote] esej uzasadniający użycie.

MCCARTNEY’A Dotyczyło społeczno-kulturowego i historycznego użycia tego słowa w kontekście australijskim. Chodziło trochę o synkopę i rytm mowy. Przeklinanie jest integralną częścią naszego interpunkcji.

MCLENNAN Myślę, że sednem tego eseju było to, że jeśli spróbujesz nas nakłonić do zmiany tego, to „jesteś rasistą” (śmiech). To jest rasizm. To część naszej tożsamości kulturowej!

MCCARTNEY’A [We were saying] że jak już wpadniesz w rytm, to tego nie zauważysz. Nie martw się o to.

Jestem zafascynowany tym manifestem. Czy to rzeczywiście było coś w rodzaju eseju akademickiego z przypisami i w ogóle?

MCCARTNEY’A To znaczy, nie było bibliografii. Nie przeszliśmy [to a library] i spójrz na jakąkolwiek mikrofiszkę lub cokolwiek innego. Tak, mikrofiszka, tyle mam lat. Każdy miał swój udział w tworzeniu tego szkieletu i tego, co chcieliśmy w nim powiedzieć. A potem Ben Chessell[jedenz[oneoftheDeadloch reżyserzy pierwszego sezonu]ostatecznie to on napisał scenariusz. Znałem go na uniwersytecie i obaj ukończyliśmy studia artystyczne. Całkowicie oparł się na języku akademickim.

MCLENNAN Mam wrażenie, że pisał to w tweedowej marynarce, popijając kilkoma kieliszkami czerwonego wina…

MCCARTNEY’A … zwerbował labradora, aby usiadł obok niego. Myśleliśmy, że udostępnimy go jako własność publiczną, aby ludzie mogli go przeczytać, ale nie wiem, co się z nim stało.

Chętnie to przeczytam! Porozmawiajmy więc o samym spektaklu. Jakie były inspiracje Deadloch?

MCCARTNEY’A Zaczęło się, gdy mieliśmy dzieci mniej więcej w tym samym czasie, oczywiście nie razem, ale było to po prostu bardziej ekonomiczne i łatwiejsze pod względem planowania czasu, gdy mieliśmy dzieci w krótkich odstępach czasu. Oboje spędzaliśmy te noce z dzieckiem do późna, o trzeciej w nocy, kiedy po prostu siedziałeś i czułeś się jak jedyna osoba na świecie. A ty na to: „Czy to ja, czy to tylko ja? Czy jestem tylko gwiezdnym pyłem?” Ale z jakiegoś powodu oglądaliśmy w tym czasie wiele podobnych dramatów kryminalnych, to samo, co dramaty kryminalne w stylu skandynawskiego noir. Mama kazała mi obejrzeć Broadchurcha potem powiedziałem McClennanowi, żeby to obejrzał.

MCLENNAN Myślałem, że to komedia, bo Olivię Colman znałem tylko jako aktorkę komediową. Oboje jesteśmy maniakami komedii, więc pomyślałem: super, obejrzę ten program komediowy i dość szybko zdałem sobie sprawę, że to nie jest komedia.

MCCARTNEY’A Ale [Olivia Colman] jest również bardzo zabawny[w[inBroadchurch], więc były w nim fragmenty, w których istniała szansa na lekkość. Była taka zabawna i widać było, że jeśli tylko nieznacznie poprawisz serial, utrzyma całe napięcie, utrzyma intrygę, utrzyma stawkę, która po prostu pozwoli ich przestrzeni stać się komedią, wtedy będzie to naprawdę interesująca mieszanka. Potem zaczęliśmy się nim bawić. Zaczęliśmy nad tym pracować i na początku naprawdę przypominaliśmy półgodzinny serial komediowy, który był bardziej parodią. Ponieważ działo się to w tym samym czasie, robiliśmy więcej programów telewizyjnych i dowiedzieliśmy się trochę więcej o tym, jak pisać narrację, a nasze aspiracje właśnie wzrosły. Chcieliśmy powiedzieć więcej, więc zdecydowaliśmy się sięgnąć po złoto i sprawdzić, czy uda nam się wykonać taki tonalny spacer po linie.

MCLENNAN To było mniej więcej w tym samym czasie Zabicie Ewy właśnie został wydany i wiesz, ten 45-minutowy przedział czasowy, który daje ci trochę więcej czasu i wdzięku, aby móc po prostu usiąść w czymś, co byłoby całkiem piękne wizualnie i również wciągające do oglądania. Ponieważ dość często w przypadku komedii czasami poświęcasz estetykę, ponieważ masz 30-minutowy przedział czasowy. Właśnie zrobiliśmy parodię śniadaniowego programu telewizyjnego[tzw[calledPokaz Kateringowy]. Zrobiliśmy dwa sezony tego, co jest po prostu najbrzydszym światem – wiele kamer, ostre światła, gorący pomarańcz. To był po prostu brzydki świat i mieliśmy rację, że chcemy niebrzydkich tematów. Chcemy czegoś pięknego z błękitami i zieleniami, co będzie miłe do oglądania.

MCCARTNEY’A Dla nas to po prostu miłe wakacje. Po prostu kochamy Tasmanię.

Czy dlatego wybrałeś Tasmanię jako lokalizację, ponieważ jest piękna?

MCCARTNEY’A Pojawia się tu koncepcja „Tassie-noir”. Jest wiele australijskiego gotyku, którego akcja rozgrywa się na Tasmanii i pasuje ona do wszelkiego rodzaju tamtejszych krajobrazów. W Australii jest wiele różnych środowisk, ale to jedno pasuje do skandynawskiego noir. Chcemy, żeby ludzie czuli, że rozumieją świat [we’ve created] wchodząc w to, że wiedzą, jaki rodzaj programu oglądają.

Deadloch jest dość niewiarygodne, biorąc pod uwagę liczbę tematów i podstawowych kwestii, które poruszasz. Kwestie takie jak gentryfikacja, prawa ludów Pierwszego Narodu, traktowanie i wykorzystywanie kobiet, tematy LGBT. Wh Jaki był pomysł włożenia tak wiele w pozornie komediowy program?

MCLENNAN Zawsze wiedzieliśmy, że będziemy rozmawiać z mechanizmem miasta [lots of issues]. Miastem jest Australia. Była pisarka, z którą współpracowaliśmy na bardzo wczesnym etapie i opisała Tasmanię jako kostkę bulionową oraz to, jak wiele problemów, przed którymi stoimy jako społeczeństwo, koncentruje się na tej jednej wyspie, i to było dla nas naprawdę fundamentalnym kamieniem probierczym czym jest ten spektakl. Nawet teraz, w drugim sezonie, jedziemy do innego miasta, ale nadal używamy miasta, aby porozmawiać o wszystkich tych kwestiach. Napisaliśmy serial, ale kiedy dotarliśmy na Tasmanię i byliśmy na etapie przedprodukcyjnym, zrobiliśmy wiele poprawek, ponieważ poczuliśmy, że naprawdę chcemy przedstawić coś, co wskazywałoby na to, gdzie kręciliśmy. Tasmania naprawdę przeszła proces gentryfikacji, więc poczułam, że musimy o tym również porozmawiać. Jest w tym także świetna komedia, co jest dla nas punktem końcowym ze względu na pracę, którą wykonaliśmy wcześniej, podczas której zrobiliśmy wiele satyry społecznej. To było w naszej sterówce.

MCCARTNEY’A Zwykle znajdujemy gatunek, a następnie używamy go jako punktu wejścia dla ludzi, abyśmy mogli następnie porozmawiać o rzeczach, o których chcemy porozmawiać. I naprawdę wspaniale było mieć taką obsadę postaci. Ponieważ jesteśmy dwiema białymi kobietami, obie po 44 lata i które dorastały w tym samym stanie, możemy tylko tyle przedstawić, mamy w sobie tylko tyle historii. Kiedy więc otworzysz ten świat, każdy pojawi się na boisku ze swoją własną historią. Po prostu masz okazję porozmawiać o wiele więcej.

Sezon drugi Deadloch przeprowadza się do Darwin, dlaczego wybrałeś to miasto? A jak to było kręcić w Darwinie?

MCLENNAN Zawsze wiedzieliśmy, że jeśli zrobimy drugi sezon, zawsze trafimy do Top Endu [in the Northern Territory] i pierwotnie mieliśmy kilka scen, które były w pilocie, na bardzo, bardzo wczesnych etapach pilotażu, mieliśmy coś w rodzaju Eddiego, jak na miejscu w Top End. Dlatego zawsze wiedzieliśmy, że w pewnym sensie w tym kierunku zmierzamy. Przechodząc od sezonu 1 do sezonu 2, naprawdę chcieliśmy zabrać publiczność do zupełnie nowego środowiska, w którym czuliśmy, że powiedzieliśmy to, co musieliśmy powiedzieć w Deadloch Tasmanii, więc czas ruszyć dalej i opowiedzieć nową historię. A potem Top End jest niesamowicie piękny. Podoba nam się pomysł Dulcie [played by Box] bycie prawdziwą rybą wyjętą z wody w tym środowisku i co by to dla niej zrobiło pod względem komediowym, a także po prostu jej bycie niezdarnym, niewygodnym i naprawdę zagubionym. Jest bardzo bogaty pod względem tego, co daje nam historię, ponieważ istnieje tam poczucie, że nadal jest naprawdę odizolowany i dla większości Australijczyków jest o wiele trudniej do niego dotrzeć. Jest to bardzo, bardzo znana część naszego kraju z tego powodu Krokodyl Dundee.

MCCARTNEY’A [The Northern Territory] wiele mówi o ogólnoświatowych koncepcjach Australii, które powstały pod koniec lat 70. i na początku 80. Krokodyl Dundee i ten człowiek z pogranicza, typ białego kolonizatora. Jest to dla nas bardzo bogate, jeśli chodzi o mówienie o australijskim społeczeństwie.

MCLENNAN Chcieliśmy dużo porozmawiać o męskości w drugim sezonie, a także o policji. Tam na górze jest naprawdę żyzny grunt i po prostu panuje inna atmosfera. Odgrywa różne pomysły, takie jak wykorzystanie równikowych dramatów kryminalnych czy dramatów kryminalnych z Azji Południowo-Wschodniej. Również [finding out] jak wygląda tropikalny gotyk, było naprawdę zabawne Zastępca Miami Typ florydyjski. Naprawdę fajnie było zastosować to w kontekście australijskim. [Australian] ludzie, znają odludzie, ale nie wiem, czy koniecznie chcą czerpać tyle tropików z naszych mediów.

Wydaje się, że australijska komedia telewizyjna ma chwilę, oferując takie programy jak Zawód, Colin z kont, Biuro I Ryba znajdowanie odbiorców na całym świecie. Co o tym myślisz? Czy jest to coś, o czym mówi się w rodzimej społeczności komediowej?

MCCARTNEY’A Nie mogę wypowiadać się na temat opinii społeczności. Jestem w domu tylko z kotami. Myślę, że to znowu kwestia sytuacji po pandemii, a potem przybycie streamerów do Australii i ich podejście do twórców oznaczało, że jest dużo bardziej kreatywny i jest po prostu więcej możliwości. Oznacza to, że ludzie o naprawdę mocnym głosie po raz pierwszy otrzymali swobodę tworzenia treści.

MCLENNAN Na przykład ktoś taki jak Kitty Flanagan Ryba Lub Colin z kontdla wszystkich wykonawców wydaje się, że tworzenie tego utworu trwało dziesięciolecia, po prostu udało im się napisać coś, co przemawia do ich doświadczenia, ale jest też bardzo jasne, jeśli chodzi o ich ton. Myślę, że to bardzo bezkompromisowe, tak mi się wydaje i podoba mi się [McCartney] powiedział, że ci twórcy są dawani [opportunities]. Pokładano w nich duże zaufanie i myślę, że to wspaniale. Myślę, że w pewnym stopniu zaobserwowaliśmy niewielką zmianę w składzie osób zamawiających komedie. Ludzie trochę schodzą z drogi twórcy.

MCCARTNEY’A Nie ma już tego „kulturowego wkurwiania”, my [do not have to] odbyć tę rozmowę. W tej chwili jesteśmy w branży od 24 lat, [and now we’re] nie musisz przepraszać za to, że jesteś Australijczykiem, nie musisz poprawiać fragmentów, które sprawiają, że treść jest australijska. [There’s been] taka zmiana w kierownictwie i osobach zamawiających redaktorów.

Czy myślisz, że w przeszłości te australijskie programy zostałyby po prostu przerobione, a nie oryginały, które miałyby platformę do znalezienia publiczności?

MCCARTNEY’A To naprawdę interesujące pytanie. Nie jestem pewien, mam wrażenie, że od czasu do czasu powstaje remake czegoś australijskiego, ale wydaje mi się, że [now] brzmi: „No cóż, po co miałbyś to przerabiać, skoro już tam jest, działa i publiczność to znajduje?” czytam [something] 15 lat temu, kiedy rozmawiali o rozwoju Internetu i o tym, jak media myślą, że nigdy więcej nie będzie wielkich hitów kinowych lub że będzie ich niewiele, że zamiast tego będzie to morze nieco mniejszych produkcji, z których każda ma swoją publiczność, i mam wrażenie, że było to naprawdę pomocne dla australijskich twórców.

Ten wywiad został zredagowany pod kątem długości i przejrzystości.