Wnioski z UFC 310: Czy Shavkat Rachmonow stracił aurę przed walką o tytuł Belala Muhammada?

Chris Weidman zaliczył w swojej karierze wiele bolesnych porażek, a kolejną przeżył przez TKO przeciwko Erykowi Andersowi w walce, w której wydawał się mieć przewagę, zanim popełnił krytyczny błąd.

Kiedy przed walką zaczęły pojawiać się plotki, że Weidman (16-8 MMA, 12-8 UFC) czuje się najlepiej od czasu niesławnego złamania nogi w klatce, wyszedł i rzucił Andersa w pierwszej rundzie wagi catchweight do 195 funtów. walkę, która została przełożona z UFC 309 w zeszłym miesiącu po tym, jak Anderson wycofał się w dniu walki z powodu choroby.

Następnie, w drugiej rundzie, Weidman podjął nierozsądną próbę duszenia gilotyną, która kosztowała go utratę pozycji i doprowadziła do zatrzymania go serią uderzeń.

Przykro widzieć Weidmana w takim stanie. UFC było dla niego miłe, dając mu rywalizację, która najwyraźniej jest powiązana z jego spadkiem wyników. Mimo to ostatnio więcej przegrywa, niż wygrywa, a w wieku 40 lat trudno nie zastanawiać się, czy w tym momencie nie można wyciągnąć wtyczki.

Dyrektor generalny UFC, Dana White, najwyraźniej myśli to samo, ponieważ Weidman był jednym z wielu zawodników, których zachęcał do przejścia na emeryturę po tym wydarzeniu.

Kontynuując temat nieznanej przyszłości walk, kilka walk po Weidmanie, widzieliśmy, jak Anthony Smith przeżył jeden z trudniejszych momentów, jakie pamiętamy, wchodząc do oktagonu z ciężkim sercem po niedawnej śmierci swojego długoletniego przyjaciela i trenera Scotta Mortona, a następnie został pobity przez Dominicka Reyesa przez TKO w drugiej rundzie.

Jako osoba, która zna Smitha (37-21 MMA, 13-11 UFC) dość dobrze osobiście, rozumiem jego motywację do kontynuowania walki. Chciał wydusić z siebie wiele bolesnych emocji po traumatycznym wydarzeniu życiowym, ale ciężko było na to patrzeć. Cały temat audycji, od jego wyjścia po wywiad po walce, jasno dał do zrozumienia, że ​​to nie jest dobry pomysł i nie przynosi korzyści dla jego ogólnej kariery bokserskiej.

Jeśli uda nam się znaleźć pozytywne strony, być może dla Smitha był to moment jasności. W transmisji zauważono, że przed tą walką Morton nie był obecny tylko podczas jednej z walk w karierze Smitha. W wywiadzie po walce powiedział Joe Roganowi, że „nie wie, ile razy” będzie mógł kontynuować rywalizację, mając brakujący ważny element w jego życiu.

Można argumentować, że mimo wszystko nadszedł czas, aby Smith przeszedł na emeryturę. To kolejny zawodnik, o którym White wspomniał, że powinien przejść na emeryturę. Kocha tę grę tak bardzo, że z trudem odpuszcza, co widać po jego niezdecydowaniu co do przyszłości, gdy rozmawiał z Roganem.

Odejście i skupienie się na czymś innym mogło wymagać czegoś większego niż decyzja Smitha. Zobaczymy, czy do tego to doprowadzi.

Serce musi być trochę załamane z powodu Aleksandra Wołkowa, który przez całą swoją karierę najwyraźniej radził sobie dobrze i spisał się znakomicie w meczu rewanżowym z Cirylem Gane w wadze ciężkiej.

Na nieszczęście dla Rosjanina dwóch z trzech sędziów przy klatce nie uznało tego za wystarczająco dobre i strzeliło gola w walce dla Gane’a (13-2 MMA, 10-2 UFC), zapewniając mu zwycięstwo niejednogłośną decyzją nad Wołkowem (38- 11 MMA, 12-5 UFC).

Wynik nie spodobał się wielu osobom, a ja jestem jednym z nich. Volkov trafiał lepiej, miał lepszą kontrolę nad ziemią i w moich oczach był o krok do przodu. To dla niego ogromna porażka w lidze, zwłaszcza biorąc pod uwagę zator na szczycie.

Gane miał szczęście, że uciekł i choć pozwoliło to zachować większą potencjalną walkę z Tomem Aspinallem, jeśli Jon Jones przejdzie na emeryturę, było to naprawdę trudne zwycięstwo dla Volkova i zasługiwał na coś lepszego.

Shavkat Rachmonow był straszydłem w wadze półśredniej przed jednogłośną decyzją zwycięstwa nad Ianem Machado Garrym. Utrzymał swój doskonały rekord, ale czy po tym, jak po raz pierwszy w swojej karierze nie udało mu się wykończyć przeciwnika, stracił trochę aury?

Rachmonow (19-0 MMA, 7-0 UFC) zbiera pod tym względem same pozytywne recenzje. Pokazał, że ma dobrą kondycję przez pięć rund, wykazał się umiejętnością pokonywania przeciwności losu, unikając prób poddania Machado Garry’ego w końcówce, a także pokazał pełny arsenał uderzeń i pracy w parterze.

To jednak tylko dla mnie. Jeśli jesteś mistrzem Belalem Muhammadem, którego Rachmonow zaprosił do oktagonu na pojedynek w scenie, do której w pełni przywiązuję uznanie po naszym wywiadzie przed walką, wydawało się to najlepszym możliwym wynikiem.

Jest teraz pełne 25 minut przesłuchania z taśmy i wiele wcześniej niewidzianych momentów umiejętności Rachmonowa, które Muhammad (24-3 MMA, 15-3 UFC) może załamać. Wielu zawodników już wskazywało na jego zwycięstwo, kiedy pierwotnie miał walczyć z Rachmonowem tej nocy, a teraz, gdy wszystko wskazuje na to, że ta walka odbędzie się w następnej kolejności, Muhammad powinien prawdopodobnie wzbudzić jeszcze większy szacunek zarówno ze strony bukmacherów, jak i ekspertów.

Po lekkiej pracy z Kaiem Asakurą przez poddanie w drugiej rundzie w ramach swojej trzeciej obrony tytułu wagi muszej, Alexandre Pantoja stanął przed mikrofonem wraz z Roganem i wezwał Demetriousa Johnsona, aby zakończył emeryturę i wrócił do walki z nim.

Johnson natychmiast odrzucił tę prośbę po wydarzeniu, ale sytuacja nasuwa pytanie, które omówiłem z Jonem Anikiem w moim podcaście „The Bohnfire” przed wydarzeniem: Czego potrzebowałby Pantoja, aby ostatecznie zdetronizować „Mighty Mouse” Status KOZY wagi muszej?

Konkurencja, w której uczestniczy Pantoja (29-5 MMA, 13-3 UFC), jest bardzo bliska prześcignięcia Johnsona, a styl, w którym wygrywa, również ma duży wpływ. Trudno przebić fakt, że Johnson podczas swojego panowania ustanowił nie tylko rekord wszechczasów w obronie tytułu w dywizji, ale także w całej firmie.

Jeśli Pantoja może pobić rekord Johnsona, co teoretycznie zajęłoby mu kolejne pięć lub sześć lat na szczycie – a może i więcej – to tak. To ten facet. Ale w świecie, w którym wszyscy żyją chwilą obecną, być może zajmie to mniej.

Jednak to, co Pantoja robi w stylu Johnsona, to docieranie do dywizji do tego stopnia, że ​​UFC musi kopać głęboko, aby znaleźć pretendenta. A kiedy stało się to z Asakurą, walka nie była nawet bliska.

Więcej informacji na temat tej karty można znaleźć w centrum wydarzeń MMA Junkie poświęconych UFC 310.