Isabelle Fuhrman opowiada o prezencie Julii Stiles „Wish You Were Here” i scenariuszu „Orphan 3”: „To takie dobre”

Tekst logo

Postacie grane przez Isabelle Fuhrman i Julię Stiles mogły skakać sobie do gardeł Sierota: Pierwsze zabicieale poza kamerą między dwoma aktorami nawiązała się więź, która teraz zaowocowała pełnometrażowym debiutem reżyserskim Stilesa, Szkoda, że ​​tu nie jesteś. Stiles zaadaptował książkę Renée Carlino pod tym samym tytułem podczas kręcenia „2022”. Sierota prequel i z perspektywy czasu Fuhrman widzi teraz, w jaki sposób Stiles zaczynał wyobrażać sobie ją jako główną bohaterkę, Charlotte. Dramat romantyczny jest kroniką książkowej randki dwudziestokilkuletniej kobiety z Adamem granym przez Menę Massoud, tyle że kończy się on widmem jej z powodu, którego nigdy się nie spodziewała.

Przełomowy występ Fuhrmana w wieku dziesięciu lat w kultowym hicie Sierota (2009) wywarła tak uderzające wrażenie, że trudno jej było wstrząsnąć jedną z najbardziej niezatartych złoczyńców gatunku horroru w postaci Estery. Dlatego jest niezmiernie wdzięczna, że ​​Stiles obsadził ją wbrew swojemu typowi w jej pierwszej głównej roli romantycznej.

„Moja szczęka opadła do podłogi. Powiedziałem Julii: „Nie sądzę, żeby ktokolwiek kiedykolwiek brał mnie pod uwagę w roli takiej filmowej Szkoda, że ​​tu nie jesteś– mówi Fuhrman Reporter z Hollywood. „Ponieważ poznaliśmy się podczas kręcenia Sierota 2, na to: „Chcę, żeby ludzie zobaczyli, że nie jesteś tylko tą straszną, przerażającą aktorką filmową. Chcę, żeby ludzie zobaczyli cię w filmie, w którym jesteś piękna, pełna życia i zabawna – czyli wszystko to, co cię znam. W naszej branży jest to trudne, ponieważ ludzie będą cię uważać za coś innego, więc jestem naprawdę wdzięczny, że pomyślała o mnie w inny sposób.

Kiedy Fuhrman ponownie wcielił się w postać Esther we wspomnianym prequelu Williama Brenta Bella, dla ówczesnej 23-latki w jakiś sposób odtworzenie jej roli, jaką odgrywała jako 10-latka w filmie Jaume’a Colleta-Serry, wiązało się z dość twórczym ryzykiem. Sierota. To powiedziawszy, ponieważ Esther była w rzeczywistości 33-letnią Estońską kobietą udającą 9-latkę, wydawało się raczej stosowne, aby dorosły Fuhrman poszedł w jej ślady, korzystając ze sprytnych sztuczek i technik filmowych. Ostatecznie, Sierota: Pierwsze zabicie (2022) został dobrze przyjęty zarówno przez krytyków, jak i komercyjnie, pomimo dnia premiery, a trzeci rozdział jest już w przygotowaniu.

„Kiedy po raz pierwszy powiedzieli: «Zrobimy kolejny», pomyślałem: «Oszaleliście!». Ale[[Sierota 3]skrypt jest bardzo dobry. Pomyślałem: „OK! Sto procent. To naprawdę świetny pomysł” – mówi Fuhrman.

Poniżej podczas niedawnej rozmowy z THRFuhrman omawia także, w jaki sposób rozwinęła swoją niezdecydowaną postać Charlotte, po czym zastanawia się nad jej powszechnie uznaną pracą w psychologicznym dramacie o wioślarstwie, Nowicjusz (2021).

***

Cieszę się, że doszło do twojej rozgrywki Sierota: Pierwsze zabicie nie przeszkodziło tobie i Julii Stiles w ponownej współpracy. Czy ona pierwsza wspomniała Szkoda, że ​​tu nie jesteś na tym zestawie?

(Śmieje się.) Właściwie czytała książkę i była współautorką scenariusza, kiedy kręciliśmy[[Sierota: Pierwsze zabicie], więc dużo rozmawialiśmy o miłości i stracie oraz kręceniu filmów. Patrząc wstecz, zdaję sobie sprawę, że testowała wody i sprawdzała, czy byłbym zainteresowany zrobieniem tego rodzaju filmu. Byłem więc bardzo wdzięczny, kiedy do mnie zadzwoniła i powiedziała: „Wyślę ci scenariusz i bardzo chciałbym, żebyś go przeczytał. Bardzo chciałbym, żebyś była Charlotte. Moja szczęka również opadła do podłogi. Powiedziałem Julii: „Nie sądzę, żeby ktokolwiek kiedykolwiek brał mnie pod uwagę w roli takiej filmowej Szkoda, że ​​tu nie jesteś.” Więc byłem po prostu naprawdę wdzięczny. Julia to osoba, na którą dorastałam. Jestem jej wielką fanką. Jest ikoną i pracując z nią, pomyślałem: „Muszę być profesjonalistą, a nie być cały czas geekem”. Ale praca z nią w tej konkretnej roli, gdzie reżyseruje mnie w tym samym gatunku romansów, w jakim ją oglądałem, gdy dorastałem, była po prostu niesamowitym prezentem. Kocham ją tak bardzo.

Właściwie kliknąłem każdy z twoich filmów, żeby się upewnić Szkoda, że ​​tu nie jesteś to była twoja pierwsza główna romantyczna rola, więc gest Julii musiał być pod wieloma względami pochlebny.

Tak, ponieważ poznaliśmy się podczas tworzenia Sierota 2, na to: „Chcę, żeby ludzie zobaczyli, że nie jesteś tylko tą straszną, przerażającą aktorką filmową. Chcę, żeby ludzie zobaczyli cię w filmie, w którym jesteś piękna, pełna życia i zabawna – we wszystkim, za co cię znam”. W naszej branży jest to trudne, ponieważ ludzie będą cię uważać za coś innego i jestem naprawdę wdzięczny, że pomyślała o mnie w inny sposób. Będąc wspaniałą reżyserką, spojrzała nieszablonowo i użyła swojej wyobraźni, aby zobaczyć, jak robię taki film.

Tak, jesteś znany z grania postaci, które, delikatnie mówiąc, są bardzo zdeterminowane, więc dla odmiany musiało być miło zagrać kogoś, kto jest kapryśny. Charlotte to dwudziestoletnia kobieta, która wciąż szuka rozwiązania zarówno osobistego, jak i zawodowego. I odwrotnie, swój zawód znalazłeś w wieku siedmiu lat. Jaki był twój punkt wyjścia w związku z Charlotte?

Kiedy zaczęliśmy przymiarki, przymierzyłam kamizelkę i muszkę, które Charlotte nosi w pracy w restauracji, i pomyślałam: „To jest to”. To ktoś, kto pracuje w tym żenującym mundurze i robi to, bo naprawdę nie sądzi, że ma inne wyjście. Po prostu nie jest do końca pewna, co chce robić. Wskoczyłem więc w myśl: „Co by było, gdyby aktorstwo i granie w filmach nie istniały? Co bym zrobił?” To był zdecydowanie mój punkt wyjścia, ale szczerze mówiąc, nie wiedziałem [what to do instead of acting]. Podczas Covid miałem ten moment, w którym pomyślałem: „A co, jeśli ludzie nie będą już chodzić do kina? A co jeśli to nie to samo? A co jeśli już nigdy nie będę pracować?” Wielu aktorów ma wzloty i upadki i pamiętam, jak wtedy pomyślałem: „OK, muszę ustalić, jaki jest mój plan B”. Chodziłem do dobrej szkoły i chociaż wiedziałem, że mam wybór, tak naprawdę chodzi o podjęcie decyzji, co chcesz robić.

Więc tam jest Charlotte. Próbuje dowiedzieć się, co chce robić. Jest w tym miejscu, w którym jej rodzice mają nadzieję, że znajdzie kierunek w życiu, ale wtedy jej mama mówi: „Jeśli nie znajdziesz kierunku w życiu, przynajmniej możesz znaleźć kogoś, z kim będzie mogła być”, co wielu młodzi ludzie mogą się z tym utożsamić, przynajmniej z mojego doświadczenia. Wiele osób w moim wieku tak naprawdę nie bierze ślubu lub nie jest w długotrwałych związkach. Wiele osób umawia się na randki w Internecie i pracuje nad swoją karierą, więc nakręcenie filmu o kimś, kto jest duchem, jest bardzo bliskie wielu osobom. Ale w końcu zdaje sobie sprawę, że to nie miało z nią nic wspólnego i to jest impuls do jej chwili zmiany.

Czy zauważasz znaczącą różnicę w porównaniu z reżyserami takimi jak Julia, którzy również grają? Czy są bardziej wyczuleni na występy niż typowy reżyser?

Każdy reżyser jest inny. Julia zdecydowanie ma świetny instynkt, kiedy powiedzieć: „Chcę, żebyś po prostu zrobił, co do ciebie należy”. Ale ponieważ jest taką świetną aktorką, wiele razy rozmawialiśmy o jakiejś scenie i bawiliśmy się różnymi rzeczami. Mówiła: „Och, to może być zabawne” lub „Spróbujmy zażartować”. Było więc bardziej zabawnie i na pewno próbowaliśmy wielu rzeczy. Na tak mały film, jak nasz, nie mieliśmy zbyt wiele czasu, więc byłem naprawdę wdzięczny, że tak dużo graliśmy na planie. Nadal śledziła, gdzie w historii znajdowały się te postacie oraz jaki musiał być każdy moment i rytm, aby historia miała taki sens, jaki miała. Naprawdę znała tę historię od tyłu do przodu i naprawdę przekazała Menie wiele własnej mądrości, kręcąc filmy tego gatunku [Massoud] i ja. Następnie dużo pracowaliśmy nad budowaniem chemii między Charlotte i Adamem [Massoud] mają, i jak to może się różnić od chemii, którą Jimmie [Fails’ character] i Charlotte. Dlatego dużo rozmawialiśmy o tych sprawach.

Widziałem klip pt Szkoda, że ​​tu nie jesteś obsada projekcji klasycznej komedii romantycznej Julii, 10 Rzeczy, których w Tobie nienawidzę. Czy podczas kręcenia było to ćwiczenie budowania zespołu?

Och, wczoraj bawiliśmy się w studiu. Oglądaliśmy 10 rzeczy, których w Tobie nienawidzęi roześmialiśmy się, bo Julia przyszła do nas, oglądając to. Ta scena jest po prostu kultowa i do dziś jest to jeden z tych filmów, które można oglądać bez przerwy. Więc powiedzieliśmy: „Musimy to sfilmować”, bo byłoby zabawnie, gdyby ona nas nakryła. [Little Fishy Films’] Gabby Kono-Abdy, która gra [Charlotte’s best friend] Znaleziono Helenę w filmie [Renée Carlino’s] książkę i zaangażowałem Julię. Kocha Julię i ma na jej punkcie obsesję, więc wysłała jej wiadomość prywatną, aby namówiła ją do pracy nad tym filmem. I jak już wspomniałam wcześniej, mam też obsesję na punkcie Julii. Widzieliśmy więc wszystkie jej filmy i obejrzałem jeszcze raz Uratuj ostatni taniec I 10 rzeczy tuż przed rozpoczęciem zdjęć. Zagrała bardzo silne postacie kobiece w czasach, gdy większość głównych aktorek nie była aż tak szorstka i to właśnie podoba mi się w Julii. Ma tę przewagę w życiu i w swoich postaciach, co jest naprawdę potężne.

Muszę złożyć spóźnione wyrazy szacunku Lauren Hadaway Nowicjusz. Ten film i Twój występ utkwiły mi w pamięci. Czy to była najtrudniejsza fizycznie praca, jaką kiedykolwiek wykonywałeś?

Tak, budziłem się o czwartej rano, aby wiosłować przez sześć godzin, zanim w ogóle zacząłem normalny dzień. A kiedy kręciliśmy, szedłem rano do czołgu i wiosłowałem z zespołem przez godzinę. Potem po całym dniu spędzonym na planie chodziłem na siłownię, a kiedy wracałem do domu, ledwo miałem dość czasu, aby się wyspać i zjeść wystarczająco dużo na następny dzień. Wszystko to miało wpływ na stan emocjonalny, w jakim znajdował się Alex, i pomogło mi wpaść w ten stan naprawdę łatwo, ponieważ byłam wyczerpana fizycznie i psychicznie. Po prostu stałem się emocjonalną otwartą raną, którą próbowałem zatuszować, więc naprawdę zrozumiałem, co czuła ta postać.

Bardzo chciałbym mieć możliwość zrobienia większej liczby takich filmów. Nie ma dla mnie nic lepszego niż uczucie wyczerpania po całym dniu spędzonym na planie. To świetna zabawa, że ​​możemy kręcić filmy i bawić się w udawanie, i jak powiedziałeś, robię to, odkąd skończyłem siedem lat. Kocham to. Nie robiłbym tego nadal, gdybym tego nie kochał. Ale jest coś w zakończeniu dnia i poczuciu wyczerpania emocjonalnego i fizycznego. Wtedy czuję, że przekroczyłem to, co w myślach myślałem, że mogę tego dnia zrobić, i czuję, że nawet nie byłem tego częścią. Zamiast tego byłem tam jako ta postać, przeżywając te chwile z innymi ludźmi i wtedy odnajduje się prawdziwą magię. Więc te filmy mogą naprawdę nawiązać kontakt z ludźmi, jeśli czujesz coś głęboko [on the day].

Czy włączyłeś w swoje życie wiosłowanie, czy też szybko zrezygnowałeś z tej formy ćwiczeń?

(Śmieje się.) Pomyślałem: „Zamierzam to kontynuować. Będę to robić przez cały czas.” Właściwie to mam maszynę do siedzenia i prawda jest taka, że ​​prawie jej nie używam. Nie powtórzyłem Zdaję sobie sprawę, ile traumy będę miał wokół wioślarza, dopóki nie skończę robić całej prasy i wszystkiego na potrzeby filmu. To naprawdę trudny sport i mam ogromny szacunek do kobiet, które jeżdżą w załodze. Jestem więc bardzo wdzięczny za to doświadczenie i jest to jeden z wielu powodów, dla których kocham to, co robię. Możesz zanurzyć się w świat, w którym nigdy nie byłeś, a w przypadku Charlotte muszę zanurzyć się w mentalnej przestrzeni niewiedzy, co chcę robić. Dosłownie mogę wejść w buty innej osoby i zrozumieć, dlaczego czuje się tak, a nie inaczej. Pomogło mi to w mojej własnej empatii, ale pomogło mi także w odkrywaniu siebie, gdy dorastałem. Na pewno są rzeczy, które zabieram moim bohaterom, ale są też rzeczy, które po sobie zostawiam, na przykład ten wioślarz.

Zakładam, że twoją drugą najtrudniejszą rolą było odgrywanie 10-letniego siebie, mając dwadzieścia kilka lat. Czy myślałeś, że William Brent Bell i spółka. byli szaleni, kiedy po raz pierwszy zaproponowali ten pomysł Sierota: Pierwsze zabicie?

Zabawne jest to, że to ja faktycznie stanąłem na czele tej drugiej. Napisali już scenariusz. David Leslie Johnson-McGoldrick, który napisał pierwszy film, w zasadzie zlecił napisanie scenariusza Davidowi Coggeshallowi. Sierota: Pierwsze zabicie. W tamtym czasie było trochę inaczej. Próbowali nakręcić film wcześniej, ponieważ Sierota po wydaniu stał się tak wielkim kultowym klasykiem [in 2009]. Ale ludzie patrzyli na pewne marki i sprzedaż biletów i mówili: „Nie, nie sądzę, żeby to było coś, co chcielibyśmy zrobić”. To było, kiedy byłem jeszcze dzieckiem.

A potem, wcześniej Ciekawy przypadek Natalii Grace stało się serialem, była obecna Doktor Phil [in 2019]i trafiło do Internetu. Dlatego wszyscy, których znałem lub kiedykolwiek spotkałem, wysyłali mi wiadomości w tej sprawie. Następnie zadzwoniłem do Davida Lesliego Johnsona-McGoldricka, żeby napić się z nim kawy i powiedziałem: „Myślę, że powinniście już teraz opublikować scenariusz. Po prostu mam takie przeczucie. Potem wydarzył się Covid i dosłownie film powstał w ten sposób. (Fuhrman pstryka palcami.) To było szalone. Potem włączyła się Julia.

Ale jedyny raz, kiedy pomyślałem, że oszaleli, to wtedy, gdy powiedzieli: „Zamierzamy zastosować wymuszoną perspektywę, tak jak to zrobili w Władca Pierścieniżeby wyglądać na mniejszą. A ja na to: „Co!? Jak to będzie działać?” Julia miała na sobie także te masywne buty na platformie, jakie noszą tancerki; nie są przeznaczone do chodzenia. Potem chodziłem w przysiadzie, a oni kazali mi [big] krzesło, dzięki czemu wyglądam na mniejszego. Kręciliśmy sceny, w których nawet nie patrzyliśmy sobie w oczy. Julia będzie patrzeć tutaj, tylko ja będę dziesięć stóp za nią. Dlatego podczas kręcenia wielokrotnie zastanawiałem się: „Czy to będzie wyglądać okropnie? Czy to będzie najgorsza rzecz w historii?” Ale nie, zadziałało. Kiedy obejrzałem film po raz pierwszy, wszystko zadziałało.

Zaufałem więc zespołowi i bardzo często jest to coś, co po prostu trzeba zrobić. Musisz zaufać, że ludzie wokół ciebie też chcą zrobić coś wspaniałego. I wiedziałem, że Brent, David Leslie Johnson-McGoldrick, [producer] Alex Mace i Dave Coggeshall chcieli nakręcić świetny film. Naprawdę pracowaliśmy razem jako zespół, aby tak się stało, a teraz pracujemy nad kolejnym.

Tak, Brent mnie wpuścił grudnia 2023 r w którym ponownie odwiedzisz siebie, gdy miałeś 10 lat Sierota 3. Czy zacząłeś już o tym myśleć?

Zacząłem. Przeczytałem scenariusz i chociaż nie chcę niczego zdradzać, to jedyny powód, dla którego chciałbym wrócić i zrobić kolejny. Kiedy po raz pierwszy powiedzieli: „Zrobimy kolejny”, pomyślałem: „Oszaleliście!”. Ale scenariusz jest bardzo dobry. Pomyślałem: „OK! Sto procent. To naprawdę świetny pomysł. Dlatego jestem bardzo podekscytowany obecnością fanów serii. Zabawnie jest w ogóle to mówić, bo nie była to franczyza, kiedy podpisałem z nią kontrakt w wieku dziewięciu lat. Jestem więc naprawdę wdzięczny, że przekształciło się to w coś o wiele większego.

***
Szkoda, że ​​tu nie jesteś gra obecnie w kinach.