Kibice mówią „to jest liga rolników”, ponieważ pierwszy klub Erlinga Haalanda oferuje bilety VIP na mecz z TRACTOR

DLA dwóch drużyn, które zrobiły tak wiele, aby gra się rozwijała, był to naprawdę niesamowity powrót do przeszłości.

Myśleliśmy, że te igrzyska już przepadły.

Prawdziwie zacięte pojedynki między dwoma rywalami walczącymi o najwyższe trofea.

Jakże uwielbialiśmy, gdy Manchester United grał z Arsenalem, gdy trenerami byli Sir Alex Ferguson i Arsene Wenger.

Kiedy Roy Keane, będący tu komentatorem telewizyjnym, wdawał się w sprzeczkę z Patrickiem Vieirą jeszcze przed kopnięciem piłki.

Podobnie było kiedyś podczas derbów Manchesteru.

W rzeczywistości takie starcia miały miejsce na terenie całej ligi.

Od tego czasu nacisk na piękno gry, stronę taktyczną, środkowego obrońcę grającego piłką, fałszywą dziewiątkę i odwróconych bocznych obrońców wysunęły się na pierwszy plan.

Ale angielska piłka nożna nadal uwielbia takie rzeczy.

Porównajcie to z dwoma meczami tej pary w zeszłym sezonie, a w szczególności z tym naprawdę patowym.

Potem pojawia się klasyk pełen krwi i piorunów.

Mecz, który nadał ton temu, co – mamy nadzieję – będzie prawdziwą walką o tytuł do samego końca, ale z pewnym dodatkowym akcentem.

Chociaż obaj menadżerowie mogą być dobrymi przyjaciółmi, kto wie, czy na konferencjach prasowych przed meczem nie usłyszymy złośliwych komentarzy na temat drużyn przeciwnika.

Wiedzieliśmy, że czeka nas coś zupełnie innego, ponieważ zaraz po rozpoczęciu meczu Kai Havertz rzucił się na Rodrie’ego i zostawił go w tyle.

Rozpoczęła się pierwsza walka wręcz.

Zagraniczni trenerzy często zastanawiają się, dlaczego angielska publiczność tak kocha takie rzeczy.

Uwielbiam mocne wślizgi i trochę barneya.

Jak to, jak każdy inny radykalny ruch, trzyma ich w napięciu, a tego było tu mnóstwo.

Jurrien Timber został zatrudniony po prawej stronie, aby powstrzymać tempo Jeremy’ego Doku.

SO Doku po prostu rzucił się na niego i powalił.

Rodri był wyraźnie postrzegany jako jeden z kluczowych zawodników City, więc przy narożniku Thoams Party naśladował Havertza i trafił go w kolano, przez co zawodnik zszedł z boiska.

Gabriel i Erling Haaland to klasyczna walka między potężnym środkowym napastnikiem a środkowym obrońcą Arsenalu, który gra na wzór takich mistrzów dawnych czasów jak Tony Adams i Martin Keown.

Zawodnik, dla którego mocny atak zasługuje na takie same brawa i świętowanie, jak coś decydującego na drugim końcu boiska.

Haaland wykonał świetną robotę, odsuwając się od Williama Saliby i prześlizgując się za plecy Gabriela, który strzelił gola.

Gabriel na pewno będzie wściekły za to, że w zeszłym sezonie tak uciszył wielkiego Norwega.

Nie dał mu nawet szansy na gola, pomijając jego strzał głową w drugiej połowie, który został obroniony, ponieważ trzymał się go, a obaj często popychali i trącali się nawzajem, gdy Haaland był coraz bardziej zirytowany jego cieniem.

Leandro Trossard nie dostał drugiej żółtej kartki, a zatem jedynej czerwonej za uderzenie w Bernardo, jak wszyscy początkowo myśleli, ale za późniejsze odkopnięcie piłki.

W obu obszarach technicznych panował burzliwy ruch rąk i okrzyków ze strony obu menedżerów.

Zawodnicy obu drużyn zaczęli się wzajemnie obrażać i Guardiola musiał interweniować.

Na trybunie prasowej jeden z członków sztabu technicznego Arsenalu tracił panowanie nad sobą.

Kiedy piłkarze Arsenalu zaczęli cierpieć z powodu skurczów i grali na czas, głośniejsze były buczenie.

Czwarty urzędnik zaczął mu dokuczać.

Większość kibiców gospodarzy uznała, że ​​Michael Oliver nie nadaje się na sędziego.

Kiedy kibice Arsenalu, którzy siedzieli w drogim tunelu, zostali zauważeni na ekskluzywnych siedzeniach, kibice City krzyczeli i wskazywali palcami, próbując doprowadzić do ich wyrzucenia.

Pod koniec meczu, po dramatycznym golu wyrównującym dla City i wznowieniu gry, Haaland wpadł na Parteya, a w akcję zaangażowali się wszyscy zawodnicy na boisku, nawet dwaj bramkarze.

Po ostatnim gwizdku sędzia został ostro skrytykowany.

Na linii bocznej Guardiola i Arteta objęli się czule.