„Luther Vandross zmarł w 2005 roku, ale w piątek udostępniono niewydaną dotąd muzykę ikony R&B – cover hitu The Beatles z lat 60. „Michelle”. Bliski przyjaciel i współpracownik wokalny Vandrossa, Fonzi Thornton, odkrył taśmę po śmierci piosenkarza, kiedy odwiedził rodzinę, aby przejrzeć jego archiwa muzyczne, niewidziane filmy wideo i kasety”, — informuje: www.hollywoodreporter.com
Bliski przyjaciel i współpracownik wokalny Vandrossa, Fonzi Thornton, odkrył taśmę po śmierci piosenkarza, kiedy odwiedził rodzinę, aby przejrzeć jego archiwa muzyczne, niewidziane wideo, kasety, rzeczy osobiste, kostiumy sceniczne i nie tylko. Następnie przeniósł archiwum do pokoju w swoim mieszkaniu na przechowanie.
„Znalazłem dwie kasety z napisem „Michelle” jego pismem… [I had] nie mam pojęcia, co to było [and then I] zagrałem! Zdałem sobie sprawę, że to piękna interpretacja klasyka Beatlesów, która została wokalnie i muzycznie zluteryzowana” – mówi Thornton Reporter z Hollywood. „Grałem wersję Luthera dla Jeffa Jamesa, A&R w Sony i Dave’a Gottlieba, menadżera Vandross Estate, i zgodziliśmy się, że to było wspaniałe odkrycie. Postanowiliśmy odłożyć to do odpowiedniego czasu, czyli teraz.”
Premiera „Michelle” zbiega się z pełnometrażowym dokumentem Vandrossa Luter: Nigdy za dużoktórego premiera odbyła się na Festiwalu Filmowym w Sundance, a w wybranych miastach będzie można go oglądać 1 listopada. Nigdy za dużo: największe hity Album ukaże się 13 grudnia i będzie zawierał więcej niewydanych utworów i remiksów, a także popularne hity piosenkarza, takie jak „Here and Now”, „Endless Love” i „Power of Love/Love Power”.
Utwór Beatlesów „Michelle”, napisany przez Johna Lennona i Paula McCartneya, trwa około dwóch i pół minuty i zdobył nagrodę Grammy w kategorii piosenka roku na koncercie w 1967 roku. Uduchowione wykonanie Vandrossa trwa blisko siedem minut i charakteryzuje się jego gładkim i soczystym wokalem.
„To coś, nad czym pracowaliśmy, ale nigdy go nie ukończyliśmy. Myślę, że Luther postanowił odłożyć to na później i nigdy się tym nie zajęliśmy. Mimo to przebija się wspaniałość głosu Lutra. Z łatwością i fachowo posługuje się każdą częścią swojego głosu — nigdy nie przestaje mnie to zadziwiać” – mówi Marcus Miller, jego bliski przyjaciel i współpracownik THR. „A pod koniec usłyszycie także magię, jaką Luther mógł stworzyć, śpiewając swój własny wokal w tle! Być może w pewnym momencie zastąpiłby ich swoim niesamowitym zespołem wokalistów drugoplanowych – ale sam stworzył tutaj coś pysznego. Kolejna klasyczna piosenka to Lutherized!”
Thornton, który pojawia się w dokumencie obok Millera, Mariah Carey, Nile’a Rodgersa i producenta dokumentów Jamiego Foxxa, mówi, że Vandross „kiedyś wspomniał, że uwielbia sposób, w jaki została napisana „Michelle”.
„Pochwalił wersję Sarah Vaughan, ale nigdy nie wspomniał o nagraniu piosenki. Pomyślałem, że to eksperyment w ramach jego dążenia do stworzenia na albumie klasycznej piosenki o miłości, takiej jak „A House Is Not A Home” czy „Always and Forever”. Co zabawne, żaden z jego muzyków ani inżynierów nie pamięta, żeby kiedykolwiek to nagrywał” – dodaje.
Vandross rozpoczął karierę jako wokalista wspierający Robertę Flack, Chakę Khan, Bette Midler i Davida Bowiego. Wydał swój debiutancki album, który pokrył się podwójną platyną, pt. Nigdy za dużow 1981 roku i sprzedał 40 milionów albumów na całym świecie. Większość jego albumów – które w większości sam wyprodukował – uzyskało status platynowej lub podwójnej platyny.
Luter: Nigdy za dużowyreżyserowany przez wielokrotnie nagradzaną reżyserkę Dawn Porter, opowiada o bogatej karierze legendarnego piosenkarza, a także jego zmaganiach z seksualnością i przejadaniem się. Pojawia się prawie 20 lat po śmierci ośmiokrotnego zdobywcy nagrody Grammy w 2005 roku w wieku 54 lat po udarze w 2003 roku.
Premiera filmu dokumentalnego będzie miała miejsce w CNN, OWN: Oprah Winfrey Network i Max w przyszłym roku.