Recenzja „Lurker”: Théodore Pellerin i Archie Makekwe popowe sławne bańki w scyntylingowej grze mocy Alexa Russella

„Nie jestem fanem”, robi Matthew, mistrz manipulator pod pozorem nieszkodliwego nikogo, kto nie chce pochłonąć niektórych z załamanymi promieniami celebrytów Lurker. Po penetracji wewnętrznego kręgu powstającej gwiazdy popu Olivera, fan jest najbardziej obraźliwą rzeczą, jaką można go nazwać. Bliskość daje Matthew – grany przez Théodore Pellerina z złą niewinnością, od której nie można odrzucić wzroku – iluzja bycia najlepszym przyjacielem, bratem, kreatywnym współpracownikiem dla mononimicznego piosenkarza. Wszyscy w jego świcie chcą wygrzewać się w blasku Olivera, ale nikt nie chce tego tak bardzo jak Matt.

Alex Russell, pisarz NiedźwiedźW Wołowina I Dave Dokwarzając pewnej funkcji debiutu, wyraźnie zna scenę muzyczną w Los Angeles, z jej aspiracyjnymi staranymi i namaszczonymi supernowami, jego wieszakami, obliczającymi oportunistami i tak, jego skromnymi fanami, dla których wszechstronnym przełęczeniem za kulisami jest święte Graila . Nawet wybrani nieliczni, aby zabezpieczyć miejsce na bezpośredniej orbicie gwiazdy, subtelnie oszukują pozycję.

Zagrany przez rewelacyjnego Archie Madekwe z Beatific Aura of Chill Narcusist, który stopniowo ujawnia tylko pęknięcia siebie, Oliver jest przeszczepem LA z Anglii na temat przepaści o większej sławie. Jego odrzucone nazwisko może nie być tylko wpływem, ale oderwaniem wszystkich powiązań z matki, o której nie będzie mówić. „Mam teraz nową rodzinę”, mówi Matthew wcześnie, a błysk w oku mężczyzny świadomie zwisał marchewkę. „I mogę wybrać, kto w tym jest”.

Matthew mieszka ze swoją babcią (Myra Turley), wchodzi na rower i pracuje jako asystent sprzedaży w butiku odzieży Hipster w LA, odwiedzanym przez celebrytów. Podczas powrotu klienta Oliver wchodzi do sklepu, Matt od niechcenia przełącza muzykę na łagodny groove Nile Rodgers, który, jak wie, wie, że jest ulubieńcem Olivera. Rozmawiają i starając się, aby nie nakręcić, Matthew strategicznie przywiązuje się do długości fali piosenkarza. Kolega Matta, Jamie (Sunny Suljic), wskakuje, by powiedzieć, że jest głównym fanem, ale to Matt zostaje zaproszony za kulisną show Olivera tej nocy.

Kiedy Matthew się tam dostanie, klimat z nieuważnym Olivera i jego świta nie jest tym, czego się spodziewał. W szczególności dwóch facetów, Swett (Zack Fox) i Bowen (Olawale Onoayemi), zachwycają się umieszczeniem Matta na miejscu i kpiącym z niego. Ale jest wystarczająco intuicyjny, aby przejść ich test.

Russell jest biegły w uwierzytelnianiu dynamiki w tej podstawowej grupie, która żartuje z podejrzeń wobec przybyszów. Ich obowiązki są w większości niejasne – sprytnie spostrzegawczy Shai (Havana Rose Liu) wydaje się być menedżerem Olivera, a czasem dziewczyną; Noah (Daniel Zolghadri) jest facetem technicznym pracującym w mediach społecznościowych i filmowemu; Bowen jest inżynierem Studio Mix; A Swett siedzi wokół grania w gry wideo i mądrym.

Po występie Matt w jakiś sposób udaje się powiedzieć właściwe rzeczy, znowu bez tryskającego, a Oliver zaprasza go z powrotem do łóżeczka, przewiewnego wynajmu na Hollywood Hills. Matt zaczyna wisiał codziennie i mimo że jest najniższy na porządku dziobania i traktowany jak gospodyni domowa, znajduje sposoby na zakłócenie się z Oliverem. Pokazuje pewne umiejętności strzelania z Olivera w grze ze starą kamerą swojej babci („Whoa, to trochę shit jonze gówno!”), A wkrótce opowiada się za dokumentem i poprosił o zrobienie zdjęć na nadchodzącą okładkę albumu Olivera.

Pomimo tego, że wydaje się być nieskrotycznym maniakiem, Matt wie, jak grać w grę, mierząc pochlebstwo czasami pincetami i w razie potrzeby. Mówi, że Oliver inspiruje go do kreatywności i czuje, że poznali się z jakiegoś powodu. „Myślę, że będziesz największym artystą na świecie” – mówi mu. Oczywiście właśnie to Oliver chce usłyszeć, zwłaszcza, że ​​czuje się utknął w swojej muzyce i niecierpliwy, aby przejść na wyższy poziom. Ostrożnie sadza też pomysł, że Matt może w jakiś sposób pomóc mu się tam dostać.

Noah, kłujący o uzurpu, próbuje manewrować Mattowi z powrotem na margines, ale infiltrator nie zostanie zniesiony. Widoczne nieszczęście sesji teledysowej daje Matthewowi przewagę i porusza nas, że albo przestrzega planu lub niezmiernie szczęścia. Ale nuta Jennifer Jason Leigh Pojedyncza biała kobieta-Typ w dużych, kuliste oczy Matta wkrótce staje się jednoznaczny.

Film prawdopodobnie trwa trochę zbyt długo, aby się rozpocząć, ale kiedy powstaje jego poczucie niebezpieczeństwa – przebiegłego, niepokojącego, niepokojącego – nigdy się nie kończy. Wizualizacje nabierają chwytliwej witalności z przerywników wideo, a nastrój jest wzmocniony przez Rangy Synth Sanent Kennetha „Kenny Beats”.

Punkt zwrotny pojawia się, gdy Matthew zaprasza Jamiego na przyjęcie w domu Olivera i natychmiast żałuje tego, gdy grupa zabłyskuje mu. Utalentowany DP Pat Scola, który zastrzelił ŚwiniaW Śpiewaj śpiew I Ciche miejsce: dzień pierwszyzamyka widocznie zirytowany Matt w igłach, gdy Oliver i Company komplementują Jamie w swoim swetrze DIY, a on hojnie sugeruje, że wysyłają mu swoje rozmiary, aby mógł zrobić jeden dla każdego z nich.

Jest to dokładnie rodzaj inteligentnego ruchu Matt rozpoznaje, ale nie docenia zaradności Jamiego i cicho kipie, gdy jego butikowy współpracownik jest zaproszony do latania z nimi do Londynu, gdzie występuje Oliver. Matt jest bardziej wykwalifikowany niż Noah na boku rywala, wydobywając Jamie z drogi nie raz, ale dwukrotnie za pomocą zacienionych ruchów, które nie minęły czujny Shai. Jeszcze przed opuszczeniem Londynu Matthew jest oblodzony.

Zdesperowany, obsesyjny i zdeterminowany, aby wrócić do kręgu Olivera, Matt zorganizuje okazję, ustanawiając piosenkarkę w prawnej sytuacji. To zostaje uchwycone w kamerze nadzoru, który zainstalował w rogu sufitu salonu, rzekomo do strzelania do B-Roll. Precyzja, z jaką niektóre machinacje Matta odtwarzają czasami, rozciąga wiarygodność. Ale ma sens, że Matthew byłby w stanie przewidzieć zachowanie Olivera, biorąc pod uwagę, ile czasu spędza na studiach z nim.

Film przechodzi w tryb thrillera o niskim kluczu, kiedy Matt ujawnia, kim naprawdę jest, zdobywając przewagę i używając go jak urodzonego szantażera. Skrajny dyskomfort wokół Matta z Olivera i jego załogi dodaje przerażającego prądu akcji. Węzeł staje się rządzony za każdym razem, gdy ktoś próbuje go usunąć z równania, zwłaszcza w scenie wypełnionej homoerotycznym napięciem, w którym Matt nalega, aby Oliver zmagał go na podłodze w sypialni, a jego kajdanie wskazywało, jak bardzo on jest pod jego badaniem opanowanie.

Podczas gdy wiele filmów osiągnie ten punkt i zapewniłby odpowiednią liczbę Mattera, Russell nie jest zainteresowany tym oczywistym rezultatem, nawet gdy eksploduje przemoc. Dyrektor bardziej zamierza pokazać, w jaki sposób, pomimo barier, które zwykle istnieją dla obsesyjnego fandomu policji, nawet najbardziej pozornie nieosiągalna pozycja może znajdować się w zasięgu ręki z kimś wystarczająco przebiegłym i doprowadzonym do ponownego na nowo.

Cała doskonała obsada znajduje się na tej samej stronie, ale szczególnie podobało mi się charyzmatyczne Abbott Elementary Regularny Fox, który stanowi linię między wyluzowaną a dziwną z atrakcyjną dwuznacznością; Liu, którego Shai jest fajnie, decydujący i nikogo głupca; i Zolghadri (bardzo zabawne w innym dobrze przyjętym wejściu do Sundance, Gdybym miał nogi, kopnąłbym cię), który przybija zarówno odruch samoobrony, jak i siniak bycia jednym z nich. Przedstawienie męskiej konkurencyjności filmu jest bardzo ostre.

Biorąc pod uwagę, że doświadczamy historii z perspektywy Mateusza, zarówno współudział, jak i alarm w oglądaniu jego planu. Pellerin – znany aktor z Quebecois znany z Nigdy nie zawsze zawszekrótkotrwała seria Kirsten Dunst Showtime Zostanie Bogiem na środkowej Florydzie i dramat queer 2023 Solo -jest wystarczająco niuansowy, aby nigdy nie grać jako prosty złoczyńca. Jest bardziej pogranicza psychotycznego outsidera z okiem na nagrodę, a nie zadowolony z życia ręcznego. Gangalna fizyczność wydajności Pellerina pomaga również zgadywać, jak daleko posunie się Matt i czy jego zwycięstwa.

Natomiast Madekwe (widziane w Połowa lata I Saltburn) jest jedwabiście gładki, czyniąc Olivera człowiekiem, który wykuł znaczny poziom komfortu we własnej skórze, nawet jeśli jego niepewność jako artysta czasami wtrąca się w jego swagger. (Aktor bardzo pojemny robi swój własny wokal z wokalistą hip-hopem.) W wyróżniającym się scenie, w której Matt definitywnie obraca stoły, Makekwe jest wyrzucany, a jego postać długotrwały gniew ustępował łzom porażki. Przynajmniej w tym momencie.

W samym fakcie jest mroczny obciążenie humoru, że nigdy nie jest jasne, czy Matt – Eve Harrington ukrywa się na początku we wczesnych scenach za maską niezręcznego społecznie przegranego – naprawdę nawet lubi muzykę Olivera, czy jakakolwiek muzyka. Ostateczne osiągnięcia mogą wydawać się nieco zbyt schludne, ale scena zamykająca jest cudem lodowatego cynizmu i dowcipu w jego ostrzeżeniu przedstawienia zagrożeń sławy, a długości niektórzy będą poczuć ciepło reflektorów.