Recenzja „Wallace & Gromit: Vengeance Most Fowl”: Ukochany duet Aardmana powraca w szybkim, wspaniale animowanym serialu Netflix

Jedna z maszyn, działająca jak coś w rodzaju alarmu, wyrzuca Wallace’a z łóżka i wrzuca go do tunelu prowadzącego prosto do ciepłej kąpieli. Kolejny gadżet ubiera wynalazcę, oferując mu warianty jego charakterystycznej kamizelki-swetra i brązowej luźnej kombinacji. Trzecie urządzenie smaruje tostowym chlebem łyżkami dżemu, a kolejne klepie psa.

Jednak te narzędzia nie wystarczą Wallace’owi, którego chroniczna potrzeba optymalizacji swojego życia dorównuje obsesji najbardziej zagorzałych technokratów z Doliny Krzemowej. Na początku Wallace i Gromit: Najbardziej zemsta ptactwaarchitekt maszyn, chcący sprzedać Gromitowi korzyści płynące z technologii, tworzy robota-krasna ogrodowego zaprogramowanego tak, aby podał pomocną dłoń powściągliwemu psiakowi. Chaotyczne rezultaty zgrabnie przedstawili współreżyserzy Park i Merlin Crossingham.

Premiera na AFI Fest przed styczniowym debiutem w serwisie Netflix Najbardziej zemsta Ptactwo opiera się na szczegółowej technice claymation i slapstickowym humorze, dzięki którym Wallace i Gromit cieszą się niesłabnącą reputacją. Ukochany duet przeszedł do historii swoim debiutem na dużym ekranie w 2005 roku, Wallace i Gromit: Klątwa królikołakastał się pierwszym animowanym filmem poklatkowym, który zdobył nagrodę Akademii dla najlepszego filmu animowanego. Chociaż styl ten cieszy się dziś coraz większą popularnością (zwróć uwagę na niedawne nominacje Oscara za ujmujący Marcel Shell w butach oraz ponura interpretacja Guillermo del Toro Pinokio), nie zawsze było to tak komercyjnie seksowne. The Wallace’a i Gromita franczyza, stworzona przez Parka pod koniec lat 80-tych, zajmuje szczególne miejsce zarówno jako ślad przeszłości rzemiosła, jak i dowód jego trwałej teraźniejszości i przyszłości.

Szkoda, że Najbardziej zemsta Ptactwo doczeka się jedynie limitowanej premiery kinowej. Drugi film tej pary prezentuje szersze płótno, które skorzystałoby na skali ekranu kinowego. Wallace i Gromit, z ich szerokimi uśmiechami i aktywnymi brwiami, zostali bardziej szczegółowo odzwierciedleni przez Aardman Animation (Bieg kurczaków: Świt samorodka), a płynność ich ruchów, a także różnorodność tekstur odzwierciedlają postęp technologiczny animacji poklatkowej. Weź ubrania Wallace’a, teraz wykonane z prawdziwej przędzy zamiast gliny. Albo uszy Gromita, które choć nadal są wykonane z Lewis Newplast (tej słynnej obecnie plasteliny), wydają się bardziej wypolerowane.

Są też inne zmiany, niektóre bardziej oczekiwane, inne mniej. Głosu Wallace’owi podkłada teraz Ben Whitehead, który odziedziczył tę rolę po śmierci Petera Sallisa w 2017 roku. Whitehead radzi sobie z Wallace’em, który jest mniej łagodny i mamroczący, choć nadal wpędza siebie i Gromita w zwariowane sytuacje. Kiedy siada do śniadania i komentuje „pękający” tost, różnica jest zauważalna, ale niewielka. Bardziej wyraźną aktualizację widać w żartach, z których niektóre są mniej sprośne i bardziej dostosowane do humoru młodszej publiczności.

Scenariusz Marka Burtona zapowiada powrót jednego ze starych wrogów Wallace’a i Gromita, Feathersa McGrawa. Jak pamiętają fani duetu (i jak Najbardziej zemsta Ptactwo (za pomocą udanego wprowadzenia) przebiegły pingwin pojawił się po raz pierwszy w filmie krótkometrażowym z 1993 roku Niewłaściwe spodniew którym wykorzystuje najnowszy wynalazek Wallace’a do kradzieży cennego niebieskiego diamentu. Po niepowodzeniu planu ptaka, dzięki Gromitowi, trafia on do więzienia w lokalnym zoo. Jak każdy dobry złoczyńca, od tego czasu planuje zemstę na gorliwym wynalazcy i jego wiernym psie.

Podczas gdy McGraw siedzi za kratami, Wallace w poetycki sposób opowiada o swoim najnowszym wynalazku, Norbocie, „inteligentnym” gnomie stworzonym, by pomagać Gromitowi w ogrodzie. Jednak dla beagle’a, który lubi przycinać własne żywopłoty, dążenie automatu do wydajności jest głęboko odstręczające — być może jest to komentarz na temat tego, jak wszyscy powinniśmy być bardziej ostrożni wobec nieskrępowanego postępu technologicznego.

Norbot (głos Reece Shearsmith) okazuje się jednak hitem w okolicy, a Wallace, nękany stosem zaległych rachunków, zostaje zainspirowany do rozpoczęcia nowego przedsięwzięcia biznesowego. To czyni go lokalnym bohaterem, nawet dzięki wywiadowi z prezenterką wiadomości Onyą Doorstep (Diane Morgan).

Dopóki McGraw nie wtrąci się. Cichy złoczyńca sprytnie manipuluje Norbotem, aby zwrócić go przeciwko Wallace’owi i Gromitowi. Następnie robot powiela się i wpada w szał włamań w całej społeczności, co skłoniło głównego inspektora Mackintosha (Peter Kay) i jego nowego porucznika PC Mukherjee (Lauren Patel) do zaangażowania się.

Rozpoczyna się szalona przygoda, spotęgowana trzymającą w napięciu notką Lorne Balfe i Juliana Notta, podczas której policja prowadzi śledztwo w sprawie Wallace’a, podczas gdy Gromit próbuje udowodnić swoją niewinność.

Biegałem zaledwie 79 minut, Najbardziej zemsta Ptactwo to szybka i dynamiczna eskapada, podczas której Gromit udowadnia, że ​​nadal jest jednym z naszych najlepszych aktorów ekranowych, a roztargnione zachowanie Wallace’a wciąż ujmuje. Galeria postaci drugoplanowych – od sąsiadów zgorszonych kradzieżą po dziennikarzy i policję – nie tylko urozmaica zwyczajową zabawę, ale także oferuje kilka bardziej chwytliwych dowcipów i komentarzy społecznych filmu.

Do najbardziej palących zalicza się podmiejska obsesja na punkcie jednolitości, kapryśność mediów oraz zaniedbanie i ogólne lenistwo organów ścigania. Jeśli tak jak w przypadku pierwszego Wallace’a i Gromita film, fabuła jest trochę przewidywalna, co nie czyni podróży mniej przyjemną.