Reżyserzy „Sokoła z masłem orzechowym” omawiają koszty rezygnacji z największych studiów na rzecz realizacji „Los Frikis”: „Wybraliśmy trudną ścieżkę”

Tekst logo

Pasuje to do Tylera Nilsona i Michaela Schwartza Geekowie jest o duchu punk-rocka. To naprawdę najbardziej punkrockowy wybór, jakiego mogli dokonać Sokół z Masłem Orzechowymdoceniony przez krytyków film niezależny z 2019 roku, w którym wystąpili Dakota Johnson, Shia LaBeouf i Zack Gottsagen.

Po Sokół z Masłem OrzechowymPo zyskownych występach teatralnych i rywalizacji w sezonie nagród Nilson i Schwartz byli kuszeni wszystkimi typowymi ofertami największych studiów, ale ich serca wciąż leciały w stronę wyjątkowo wymagającej historii o doświadczeniach Kuby w latach 90. Nie trzeba dodawać, że ich godna podziwu decyzja o pozostaniu w niezależnej przestrzeni spotkała się z wieloma pustymi spojrzeniami i drapaniem po głowie.

„Spotkaliśmy się z szefem studia, który powiedział: «W porządku, mam film z dwiema gwiazdami filmowymi». Wsiądziesz dziś wieczorem do samolotu i pojedziemy to nakręcić. A my na to: „O cholera, to niesamowite, ale pracujemy nad hiszpańskojęzycznym kubańskim filmem o HIV i punkrockowcach” – wspomina Schwartz. Reporter z Hollywood. „I wtedy pomyślałam: «O mój Boże, on szanuje to, jak niezachwiani jesteśmy w naszej twórczej wizji.» Jednak patrząc wstecz, myślę, że patrzył na nas jak na idiotów i być może się nie mylił. Wybraliśmy trudną ścieżkę.”

Niekonwencjonalne posunięcie Nilsona i Schwartza mające na celu opóźnienie bezpieczeństwa projektu studyjnego hiszpańskojęzycznej kubańskiej opowieści o punkrockowcach, którzy zarazili się wirusem HIV, było tak kontrowersyjne, że kosztowało ich to wówczas ich przedstawicieli. Ich byli przedstawiciele byli tuż przy nich, kiedy Sokół z Masłem Orzechowym Początkowo miał trudności z zdobyciem festiwalowej popularności i dystrybucji, aż do czasu, gdy jego ostateczna światowa premiera w South by Southwest w 2019 r. przyniosła nagrodę publiczności i premierę kinową za pośrednictwem Roadside Attractions. W ten sposób duet został zachęcony do pójścia ścieżką najmniejszego oporu w swojej pracy na drugim roku, ale pomimo świadomości czekających ich pułapek, Nilson i Schwartz nie mogli pozbyć się instynktu opowiadania historii.

„To, co zrobiliśmy, nie było mądre. Rozumiemy to” – przyznają Schwartz i Nilson. „I [our former reps] mieli rację: Geekowie było trudne. Zobaczyli to na wybiegu… i powiedzieli: „Nie chcemy, żebyś musiała tego ponownie doświadczać”. Zdecydowaliśmy się to zrobić z powodu naiwności, pychy lub nieśmiertelnego pogoni za sztuką Geekowie W każdym razie.”

Współautorzy i reżyserzy z pewnością nie mają nic przeciwko dużym projektom studyjnym czy franczyzowym. Prawdę mówiąc, obecnie opracowują nowe podejście Wyspa Skarbów dla Disneya. Jeśli Sokół z Masłem Orzechowym był nowoczesnym riffem Marka Twaina Przygody Huckleberry Finnazatem duet ma na myśli inne intrygujące podejście do klasycznej powieści Roberta Louisa Stevensona.

„To australijska wersja surfera Skarb Wyspaa jeśli [Disney] kiedykolwiek to zrobisz, byłoby naprawdę zabawnie. Ma klimat taki sam jak my, jest w nim rodzina, braterstwo, dramat i energia z zewnątrz” – mówi Schwartz, a Nilson dodaje: „Ma patynę świata surfingu z lat 70.”.

Jeśli chodzi o dobrze przyjęte Geekowiedramat z 1991 roku, będący kroniką dwóch kubańskich braci, Gustavo (Eros de la Puente) i Paco (Héctor Medina), w których Paco jest frontmanem podziemnego zespołu punkowego, co stanowi przykład ruchu „Los Frikis”, który wyłonił się z dziesięcioleci Fidela Castro -długi zakaz muzyki rockowej. Oprócz tego, że egzekwowanie prawa oddycha im na karku, dwaj bracia ledwo mogą się wyżywić w czasach kryzysu gospodarczego i wielkich niedoborów. Docierają więc do niebezpiecznego rozwidlenia dróg: albo w drodze do Ameryki ryzykują na morzu, albo wstrzykują sobie wirusa HIV, aby żyć we względnym komforcie w sanatorium przy plaży. Gustavo i Paco wybierają tę drugą opcję na swój własny sposób, ale są równie naiwni, jeśli chodzi o powagę wirusa i to, jak szybko będzie dostępne lekarstwo.

Nilson i Schwartz starali się, aby film był jak najbardziej autentyczny, dlatego zwrócili się o pomoc produkcyjną do Phila Lorda i Chrisa Millera (Lord Miller), biorąc pod uwagę, że ten pierwszy jest Kubańczykiem. Lord nie skorzystał z okazji lekko, dlatego Nilson i Schwartz zobowiązali się, że nie pozostawią kamienia obojętnym, jeśli chodzi o reprezentowanie społeczności kubańskiej rodziny jego matki.

„Philowi ​​Lordowi naprawdę się podobało Sokół z Masłem Orzechowymi udało nam się spotkać z nim i Chrisem [Miller]– mówi Schwartz. „Phil wyjaśnił: «To dla mnie bardzo wysoka stawka. To jest moja społeczność. Jeśli wykonamy dobrą robotę, to świetnie, ale jeśli coś schrzanimy, to moja wina. Jeśli więc się na to zdecydujemy, będę potrzebować zaangażowania, aby zwrócić uwagę na każdy szczegół”.

Poniżej podczas niedawnej rozmowy z THR na poparcie GeekowiePodczas ekspansji kinowej w Boże Narodzenie Nilson i Schwartz omawiają także kluczowe asysty, jakie otrzymali od Dave’a Grohla, Davida Finchera, Barry’ego Manilowa i Adrii Arjony.

***

Wychodzi z Sokół z Masłem Orzechowymczy wybrałeś się na wycieczkę po butelce z wodą i wysłuchałeś różnych możliwości?

TYLER NILSON Wycieczka po butelce wody, to zabawne.

MICHAŁ SCHWARZ Tak, było kilka fajnych butelek z wodą.

NILSON Nie zabrakło też bluz. Tak, odbyliśmy trasę i z pewnością mieliśmy przed sobą pewne możliwości. Ale czuliśmy, że Geekowie naprawdę do nas przemawiał, twórczo i duchowo. Wydawało mi się, że to właściwa rzecz. Ale odtąd będę korzystać z „wycieczki po butelce wody”.

Rozmawiałem z kilkoma reżyserami, którzy byli nieco skrępowani faktem, że przeskoczyli z uznanego filmu niezależnego do franczyzy. Obecnie stało się to po prostu powszechną trajektorią. Czy kiedykolwiek kusiło Was wersja takiej możliwości?

SCHWARZ Tak i nadal chcemy to robić. Niektóre historie są trochę zbyt drastyczne dla studiów, i Geekowie jest jednym z nich. Ale nadal możemy być twórczo spełnieni przez pewne historie na większym poziomie. Pracujemy nad Skarb Wyspa dla Disneya. To australijska wersja surferska Skarb Wyspai jeśli kiedykolwiek im się to uda, będzie świetna zabawa. Ma klimat taki jak my, jest w nim rodzina, braterstwo, dramat i energia z zewnątrz.

NILSON Ma patynę surfingowego świata z lat 70. To wszystko tam jest.

SCHWARZ Nie mamy więc nic przeciwko temu i choć odbyliśmy kilka rozmów na temat chodzenia do studia filmowego z naprawdę dużymi budżetami i naprawdę sławnymi ludźmi, nie mogliśmy przestać o tym myśleć. Geekowie. Umówiliśmy się na spotkanie z szefem studia, który powiedział: „W porządku, mam film z dwiema gwiazdami filmowymi. Wsiądziesz dziś wieczorem do samolotu i pojedziemy to nakręcić. A my na to: „O cholera, to niesamowite, ale pracujemy nad hiszpańskojęzycznym kubańskim filmem o HIV i punkrockowcach”. A on na to: „Super, z kim to robisz?” A my na to: „To tylko my”. I wtedy pomyślałam: „O mój Boże, on szanuje to, jak niezachwiani jesteśmy w naszej twórczej wizji”. Jednak patrząc wstecz, myślę, że patrzył na nas jak na idiotów i być może się nie mylił. (Śmieje się) Wybraliśmy trudną ścieżkę.

Kiedy powiedziałeś swoim przedstawicielom, że zamiast tego chcesz skupić się na innej bardzo konkretnej historii, w obcym języku, czy zaczęli rozluźniać swoje więzi?

NILSON To dobre pytania, o których będziemy rozmawiać w bardzo okrężny sposób, ale nie jesteśmy już z tymi przedstawicielami. I są też dobrymi przedstawicielami.

SCHWARZ To, co zrobiliśmy, nie było mądre. Rozumiemy to i kiedy ludzie dbają o Twoje dobro, polecają rzeczy, które pomogą Ci odnieść sukces, zwłaszcza jeśli zrozumieją, o co chodzi. Sokół z Masłem Orzechowym nie dostał się do pierwszych dziesięciu festiwali filmowych, na które został zgłoszony. Nie doczekało się dystrybucji [for a while]i zobaczyli, jak bolesne było to dla nas i całego zespołu. Dlatego troszczyli się o nas i myśleli: „Nie chcemy, żeby to się wam znowu przydarzyło. Jeśli masz większy film z gwiazdą filmową i studiem, możesz zająć się pracą i skupić się na tym, aby była dobra, dopóki nie wyjdzie na światło dzienne”. I mieli rację: Geekowie było trudne. Widzieli to na wybiegu. Widzieli, jak trudne to będzie, i powiedzieli: „Nie chcemy, żebyś musiał tego ponownie doświadczać”. Zdecydowaliśmy się to zrobić z powodu naiwności, pychy lub nieśmiertelnego poszukiwania sztuki Geekowie W każdym razie.

Kiedy w życiu masz dwie możliwości: albo zaryzykować na prowizorycznej tratwie na morzu, albo wstrzyknąć sobie wirusa HIV, aby zapewnić sobie trzy posiłki dziennie, jest to równie wstrząsające, jak to tylko możliwe. Jak znalazłeś podstawę tego kubańskiego doświadczenia z lat 90-tych?

SCHWARZ Tyler i mnie naprawdę pociągają bardzo specyficzne historie o outsiderach, odporności i radości w obliczu naprawdę trudnych okoliczności. Mamy przyjaciół z Kuby i spędzając tam kilka miesięcy, usłyszeliśmy to [‘90s] opowieść, między innymi, o Kubańczykach. Była więc w tym wrażliwość, która naprawdę do nas przemawiała. Opisują to jako humor wisielczy. Od dziesięcioleci sytuacja na Kubie jest bardzo trudna, ale sztuka i humor mają wagę nawet w najtrudniejszych okolicznościach. Więc Tyler i ja pomyśleliśmy: „Jakie historie chcemy puścić w świat?” I to był ten, który chcieliśmy wypuścić w świat.

NILSON Opowiada się tak wiele filmów i historii, które widziałem już wcześniej, i nie chodzi o to, że jest coś złego w remake’ach. Właściwie nie o tym mówię. Mówię raczej o czymś w rodzaju klasycznej komedii romantycznej [formula] które widzieliśmy już wcześniej. Ale nigdy nie słyszałem historii o tak potężnym silniku jak ta, więc wypróbowanie tego wydawało się oczywiste.

Zakładam, że fabularyzowałeś wiele historii tych postaci w oparciu o założenia z życia wzięte, ale czy kiedykolwiek znalazłeś konto, na którym ktoś sfałszował przedostanie się do sanatorium dla osób zakażonych wirusem HIV?

NILSON Nie znaleźliśmy konta, na którym ktoś sfałszował wejście do sanatorium, ale tak, Geekowie opiera się na prawdziwych wydarzeniach. To jak film o II wojnie światowej. II wojna światowa się wydarzyła, ale Ratując szeregowca Ryana nie. To nasza analogia. Takie rzeczy się zdarzały, a my czytaliśmy i badaliśmy to przez lata. Kubańczycy wstrzyknęli sobie wirusa HIV, aby dostać się do tych sanatoriów, a my zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy, aby rozwikłać historię, która mogła wydarzyć się w tym miejscu. Zdecydowanie istnieje duch pewnych ludzi lub archetyp dozorcy, ale staraliśmy się okazywać tak pełen szacunku, jak tylko mogliśmy. Nie opowiadaliśmy konkretnej historii życia; opowiadaliśmy historię tych wszystkich ludzi w sanatorium. Widzieliśmy zdjęcia chłopaków grających w baseball, a jeden z nich miał na sobie perukę, rzucając piłką baseballową i paląc papierosa. Więc mówiliśmy: „Ten facet ma styl. Zadbajmy o to, aby został on przedstawiony w naszym filmie w najlepszy możliwy sposób”.

SCHWARZ Dużo myśleliśmy nad tym, czy zrobimy film biograficzny o konkretnych osobach, czy nie. Kiedy rozpoczęliśmy proces tworzenia konspektu i pisania, zdaliśmy sobie sprawę, że nawet po latach badań nam się to udało Nigdy nie poznam ich sekretów, życia miłosnego ani tego, co powiedzieli w rozmowach. A wypełnianie łuków postaci, aby film zadziałał, może narzucać konkretnym osobom rzeczy, które nie były prawdziwe. Powiedzieliśmy więc: „Oddajmy hołd ludziom, którzy przeżyli to w najlepszy możliwy sposób” i chodziło o stworzenie archetypów postaci.

Jako dziecko narzekałem, że muszę czekać godzinę, aż moja ulubiona piosenka zacznie grać w MTV lub KROQ. Ale tym młodym Kubańczykom, ryzykując więzieniem, musieli nielegalnie ustawić antenę w idealnym miejscu, aby móc nagrać Nirvanę przez radio. To naprawdę stawia sprawę we właściwym świetle, prawda?

SCHWARZ Tak, gdy dorastałam, moja mama mogła się na mnie wściekać, że słucham czegoś, czego nie chciała, żebym słuchała, ale na Kubie groziło to za to więzienie. I nie było na ten temat żadnego konkretnego prawa. Za słuchanie muzyki rockowej lub jej granie możesz trafić do więzienia. Za bycie gejem możesz też trafić do więzienia. Ale nie było żadnych konkretnych przepisów zabraniających rock and rolla. To był po prostu Fidel Castro, który powiedział: „To muzyka wroga”. Zatem system prawny i przepisy na Kubie były nieco bardziej szare, ale zagrożenie naprawdę istniało.

Bardzo utożsamiłem się z tym filmem, ponieważ, podobnie jak w przypadku zespołu Gustavo, pierwszą piosenką, którą nauczyłem się grać z przyjacielem, był „Come As You Are” Nirvany.

SCHWARZ Och, to wspaniale!

Czy w dzisiejszych czasach stosunkowo łatwo jest wyczyścić utwory Nirvany? Pamiętam czasy, kiedy nie można było tego zrobić, dopóki Unde o sześciu stopachotworzył śluzy w 2005 roku.

SCHWARZ To powinno być trudniejsze niż było w przypadku Nirvany. Zaczęliśmy od udania się do firmy kontrolującej prawa do The Rolling Stones i zażądaliśmy miliona dolarów [for “Jumpin’ Jack Flash”]co stanowiłoby większość budżetu tego filmu. Odpowiedzieliśmy więc: „Nie, nie możemy tego zrobić”. Ale nasz naprawdę świetny kierownik muzyczny [Kier Lehman] znał ludzi z Nirvany i ich menadżerów i zapytał: „Czy możesz po prostu przeczytać te strony?” Myślę więc, że Dave Grohl przyjął scenę, w której jest napisane: „Gustavo i Nestor grają najgorszy cover w historii muzyki rockowej”. I wtedy są w stodole i grają „Come As You Are”. I [Dave Grohl] pomyślałem: „To całkiem fajne, stary. Tak, zrobimy to i zrobimy to za minimum.” Musiał więc, jak sądzę, uzyskać pozwolenie od Krista Novoselica i Courtney Love, a oni wszyscy wrócili i powiedzieli: „Tak, zróbmy to. To brzmi fajnie.” Następnie wróciliśmy do firmy licencjonującej The Rolling Stones i powiedzieliśmy: „Czy możesz dopasować umowę, którą dała nam Nirvana?” I tak się stało.

Genialne manewrowanie.

SCHWARZ Tak naprawdę najtrudniej było pokonać Barry’ego Manilowa. Jego menadżer na to: „Naśmiewasz się z niego przez cały film”.

Dopóki tego nie zrobisz.

SCHWARZ Tak, powiedzieliśmy: „Nie, dopóki tego nie zrobimy. Obejrzyj film. Barry Manilow ma własną historię, więc zajęło nam wiele miesięcy, zanim menadżer Barry’ego Manilow obejrzał film. Kiedy w końcu mu się to udało, odpisał: „To piękny film. Oczywiście możesz wykorzystać piosenkę [“Copacabana (At the Copa)”]pod warunkiem, że nie przetniesz linijki: „Barry, pieprzony Manilow”.

Adria Arjona opowiadała mi o Geekowie dwa i pół roku temu i od tego czasu zrobiła ogromny krok w swojej karierze. Czy jej zaangażowanie coś zmieniło na każdym etapie?

SCHWARZ Tak, to wszystko. Oprócz tego, że gra główną rolę kobiecą, jest także producentem filmu, a my twórczo angażowaliśmy ją w dyskusję na każdym etapie. Kiedy próbujesz sfinansować mały film, posiadanie na pokładzie gwiazdy filmowej jest naprawdę pomocne, więc to ona pozwoliła na finansowanie. Pozwoliło nam to również obsadzić resztę obsady z Kubańczykami i mniej znanymi kubańskimi aktorami. Jesteśmy jej więc bardzo wdzięczni. Była z nami na każdym kroku, przez lata, kiedy się przygotowywaliśmy. A przez Covida odbyła się wielka rozmowa na temat: „Czy możemy to nakręcić na Kubie? Czy możemy to nakręcić w Meksyku? Czy powinniśmy spojrzeć na Portoryko czy Dominikanę?” I ostatecznie wybraliśmy Dominikanę. Była więc nie tylko najlepszą aktorką i najfajniejszym producentem, ale także najfajniejszą osobą w prawdziwym życiu.

Być może duety reżyserskie mają na siebie oko, ale nie znalazłem żadnych oczywistych powiązań między wami a lordem Millerem. Może jest jakaś wspólna kancelaria prawnicza.

Nilsona i Schwarzza (Śmiech)

Czy Phil i Chris pojawili się na wczesnym pokazie i nalegali, aby zostać producentami?

SCHWARZ Nie, podobnie jak Adria, oni też byli w tym od samego początku. Chcesz mieć pewność, że będziesz w stanie zrobić taki film we właściwy sposób, a przez pierwsze kilka lat nie byliśmy przekonani, że uda nam się to zrobić we właściwy sposób. Nawet kiedy to pisaliśmy, pomyśleliśmy, że może to być naprawdę fajna próbka pisarska. Jeśli nie moglibyśmy pozyskać kubańskiego producenta, kubańskiej obsady i odpowiednich ludzi, nie udałoby nam się. Więc Phil Lord, który jest Kubańczykiem, naprawdę go lubił Sokół z Masłem Orzechowymi udało nam się spotkać z nim i Chrisem [Miller]. Powiedzieliśmy: „Mamy dla was ten kubański film i bardzo chcielibyśmy, żebyście wystąpili w roli producentów”. Na początku był pewien opór, ponieważ kręcili głównie filmy w dużych studiach. Naprawdę nie nakręcili wielu niezależnych filmów. Phil wyjaśnił: „To dla mnie bardzo wysoka stawka. To jest moja społeczność. Jeśli wykonamy dobrą robotę, to świetnie, ale jeśli coś schrzanimy, to moja wina. Jeśli więc się na to zdecydujemy, będę potrzebować zaangażowania, aby zwrócić uwagę na każdy szczegół, zatrudnić właściwych ludzi, obsadzić właściwych ludzi, nawiązać ze mną kontakt i być rozważnym w każdym przypadku. zakręt.” A my powiedzieliśmy: „Oczywiście”. Phil skontaktował nas więc z Héctorem Mediną, który gra Paco w filmie.

Niesamowity występ.

SCHWARZ Tak, a Héctor przez pierwsze sześć miesięcy był tylko konsultantem ds. scenariusza. Pomógł nam upewnić się, że wszystkie kubańskie szczegóły są prawidłowe. Podczas pandemii raz na dwa tygodnie korzystaliśmy z Zooma, a on wyjaśniał: „Tak byśmy to powiedzieli” lub „To są owoce, o których byśmy rozmawiali”. Więc był taki grzeczny i cichy. Po sześciu miesiącach zamknęliśmy scenariusz, a on powiedział: „Chcę zagrać w tym filmie”. A my na to: „OK, spoko. Znajdziemy Ci miejsce i ustalimy linię. Doceniamy całą Twoją pracę w tym zakresie.” Ale potem powiedział: „Chcę być Paco”. A my na to: „OK, zobaczymy”. Następnie kazaliśmy mu nagrać ostatnią scenę na plaży, w której trzy lub cztery warstwy rzeczy dzieją się jednocześnie, i po prostu zrobił to doskonale na tle niebieskiej ściany. Tak właśnie było w filmie. Więc Tyler i ja powiedzieliśmy: „Chyba znaleźliśmy naszego Paco”. Zaczął stać się tym wilkiem. Powtarzaliśmy: „wilcza energia”, ponieważ od początku miał serce. Dlatego przez kilka miesięcy rozwinął w Paco wilczą energię, ucząc się śpiewać i grać na gitarze. Stracił około 30 funtów, po prostu spacerując 20 mil dziennie i ograniczając dietę. Został liderem grupy i wykonał świetną robotę. Tak więc jego obsada pochodziła od Phila Lorda i jego kuzyna, którzy nakręcili film z Héctorem, i po prostu był otwarty na ludzi, którzy najlepiej nadają się do tej pracy.

Zawsze podziwiałem wsparcie, jakie filmowcy oferują sobie nawzajem i to jest doskonały przykład. Sekcja z podziękowaniami przy każdym filmie zawiera także listę wszystkich reżyserów, którzy przesłali notatki na temat wersji lub scenariusza, więc czy David Fincher rzeczywiście był częścią Twojej sieci notatek?

NILSON Nie był częścią naszej sieci notatek, ale zasługuje na podziękowania. Kiedy kręciliśmy na Dominikanie, on kręcił Zabójca z Michaelem Fassbenderem. Prowadził gigantyczny pościg samochodowy po tej drodze, na którą bezpośrednio patrzyliśmy, i pomyśleliśmy: „Nasze ujęcia są zniszczone. Słychać piski samochodów i chaos.”

SCHWARZ Cała jego baza była w naszym zasięgu.

NILSON A więc nasza pierwsza reklama [James Grayford] podszedł i rozmawiał z człowiekiem Finchera. Potem pojawił się Fincher i nasza pierwsza reklama brzmiała: „Hej, jesteśmy tym małym niezależnym filmem. Jesteś o wiele większą rzeczą niż my. A oni na to: „Tak, przeprowadzimy się. Zaopiekujemy się tobą. Nie martw się.”

SCHWARZ Poświęcili dzień zdjęciowy, abyśmy mogli zrobić zdjęcie. Po pięciu minutach filmu bracia mówią: „W rock and rollu to można poczuć”. Mówią o The Rolling Stones i Kurcie Cobainie. Ale w tle, gdyby Fincher nie przeniósł swojej bazy, widzielibyście wozy z miodem, ciężarówki cateringowe i tak dalej.

Nie ma zbyt wielu informacji o Was. Jak się połączyliście?

NILSON Mieszkaliśmy w tym samym budynku i od razu poczułem więź z Mikiem. Pracował jako asystent montażysty i kręcił reklamy. Zajmowałem się trochę aktorstwem komercyjnym i próbowałem pisać, więc byliśmy tylko dwoma młodymi chłopakami w Los Angeles i próbowaliśmy to rozgryźć. Wieczorem wszyscy spędzaliśmy czas w moim domu i rozmawialiśmy o filmach. Więc najpierw zbudowaliśmy przyjaźń i nawet nie myśleliśmy o wspólnej pracy przez kolejne sześć lub siedem lat. Pracowałem nad filmem krótkometrażowym z innym facetem i nie mogłem tego zrozumieć. Potem przyszedł Mike i naprawdę pomógł jako redaktor. Zrobiliśmy kilka ponownych sesji i było tak, jakbyśmy pracowali razem od zawsze. Dlatego od tamtej pory współpracujemy.

SCHWARZ Tak naprawdę nigdy nie chciałem być reżyserem. Nie sądzę, żeby Tyler też to zrobił. Byłem montażystą i pomogłem Tylerowi doprowadzić ten krótki film do mety. Następnie zgłosiliśmy się na wolontariat na obozie dla osób niepełnosprawnych i pełnosprawnych w Venice Beach i poznaliśmy Zacka Gottsagena, który później stał się gwiazdą Sokół z Masłem Orzechowym. To on naprawdę zmienił nas w reżyserów. Rozmawiał o tym, że chce zostać gwiazdą filmową i szczerze powiedzieliśmy: „Zack, niewielu ludzi pisze dla ciebie filmy i robi dla ciebie filmy. Masz zespół Downa. To trudne dla wszystkich, ale dla ciebie jest to wyjątkowo trudne. Widział nasz film krótkometrażowy[[Dzienniki motorowerów], a on powiedział: „No cóż, jesteście filmowcami. Powinieneś po prostu zrobić ze mnie reportaż. I wydawało się to naprawdę dobrym pomysłem, więc Tyler i ja postanowiliśmy to napisać. Wypożyczyliśmy książki z biblioteki, żeby dowiedzieć się, jak pisać filmy, i Sokół z Masłem Orzechowym był pierwszym scenariuszem, jaki kiedykolwiek napisaliśmy. Pierwotnie mieliśmy zamiar spróbować zrobić to tylko we trójkę. Nasz przyjaciel Dave miał kierować kamerą, ja montowałem, a Tyler miał zagrać rolę Shii LaBeoufa. Ale nie mogliśmy wymyślić, jak to zrobić ani wymyślić 30 000 dolarów, które miałyby wystarczyć na zrobienie tego naprawdę małego. Więc w zasadzie nakręciliśmy zwiastun i pokazaliśmy go ludziom. Skończyło się na tym, że pozyskaliśmy nominowanych do Oscara producentów, Shię LaBeoufa, Dakotę Johnson i Thomasa Hadena Churcha, więc film stał się większy. Ale było fajnie. Nasze podejście do reżyserii polega na zatrudnianiu mądrzejszych od nas ludzi i ufaniu im. Jeśli zajdzie taka potrzeba, będziemy udzielać wskazówek lub dawać drobne wskazówki i choć nie chcę, żeby to źle wyszło, nie jesteśmy reżyserami „wizjonerami”. Nie przychodzimy na plan, wiedząc już, jaki będzie film. Przychodzimy i nastawiamy się na współpracę. Jeśli operator wpadnie na pomysł ujęcia lub aktor przedstawi nastrój lub coś innego, jesteśmy tam, aby uchwycić wszystkie te momenty, a następnie połączyć je w całość. Więc naprawdę zakochaliśmy się w reżyserowaniu podczas kręcenia Sokół z Masłem Orzechowymi chcemy po prostu działać dalej.

Jak wspomniałeś wcześniej, Wyspa Skarbów potencjalnie może być następny, ale to twoje przemyślenie Jeźdźcy Sprawiedliwości nadal żelazko w ogniu?

CZARNY TZ Tak, bardzo. Dowiedzieliśmy się, że trzeba zająć się pięcioma lub sześcioma sprawami na raz, aby co kilka lat zapewnić sobie jak największe szanse na pracę. Gdybyśmy skupili się tylko na jednej rzeczy, harmonogramy aktorów mogą się zmienić, studia i finansiści mogą się zmienić. Napisaliśmy więc trzy lub cztery rzeczy, którymi jesteśmy naprawdę podekscytowani i jesteśmy otwarci na wszystko, co będzie pierwsze. Ale wszystkie rzeczy, które napisaliśmy lub do których jesteśmy przywiązani, mają podobnego ducha outsidera, odnalezioną rodzinę i dobre samopoczucie, nawet w dramacie. Moje doświadczenie z trudnościami – i moje doświadczenia z innymi ludźmi, którzy doświadczyli trudności, czy to Kubańczykami, czy Bośniakami – często charakteryzują się humorem i odpornością w tej egzystencji. Wiele ciężkich dramatów wydaje się nierealistycznych, ponieważ pozostają w bólu lub konflikcie. Tak więc Tyler i ja — i dotyczy to również Lorda Millera — byliśmy zainteresowani znalezieniem bardziej realistycznej równowagi tonów, która byłaby lżejsza i przyjemniejsza, niż ludzie mogliby się spodziewać po historii takiej jak Geekowie. Zobaczymy więc, co będzie dalej. Wiem tylko, że będziemy podekscytowani wszystkim, co zrobimy. To prezent za każdym razem, gdy możesz coś zrobić.

***
Geekowie pojawia się w wybranych kinach w całym kraju w Boże Narodzenie.