„Akcję „Puste krzesła” wsparło ponad 50 osób. W szczególności byli tam obecni byli więźniowie Nariman Dzhelal i Ludmiła Huseynova.„, informuje: www.radiosvoboda.org
Na niektórych krzesłach widniał napis „Nazwisko nieznane”, co symbolizowało brak dokładnych informacji o liczbie osób zatrzymanych i zaginionych. Wydarzenie zostało zorganizowane przez ukraiński PEN i Centrum Wolności Obywatelskich.
Olga, uczestniczka akcji „Puste krzesła” (po prawej)
W wydarzeniu wzięło udział ponad 50 osób, w szczególności krewni, krewni i współpracownicy więźniów. Opowiadali historie zaginionych i więzionych oraz więźniów ukraińskich. Tym samym wśród uczestników akcji znalazła się Olga, która utrzymywała kontakt z Wołodymyrem Dudką. W listopadzie 2016 roku w Sewastopolu rosyjskie siły bezpieczeństwa zatrzymały Dmytro Sztyblikowa, Oleksija Besarabowa i Wołodymyra Dudkę, oskarżając ich o „przygotowywanie sabotażu na zlecenie ukraińskiego wywiadu”. W 2019 roku Dudka i Bessarabow zostali skazani na 14 lat więzienia. Olga twierdzi, że po inwazji na pełną skalę przestała korespondować z Dudką, bo Ukrposzta zaprzestała współpracy z Rosją.
Nie wiem, czy dostaje te listy, czy nie
„Próbowałem go wspierać listami. Teraz piszę także w ramach inicjatywy „Listy do Wolnego Krymu”, ale nie mogę uzyskać od niego odpowiedzi, więc nie wiem, czy dostaje te listy, czy nie. Chcę wierzyć, że przyjdą” – mówi Olga.
Ukraiński PEN i Centrum Wolności Obywatelskich zorganizowały akcję na rzecz praw człowieka „Puste krzesła”
Na wiecu przybyli także bliscy więźniów. Wśród nich jest Oleksandr Barkova, siostra Bohdana Zisa. Rosyjskie siły bezpieczeństwa oskarżyły krymskiego artystę Bohdana Zizę o oblanie niebiesko-żółtą farbą budynku rosyjskiej administracji w Jewpatorii, za co rosyjski sąd skazał Zizę na 15 lat więzienia. Obecnie przebywa w „Włodzimierzu Centralnym” – mówi jego siostra.
„Korespondujemy, to w tej chwili jedyna forma naszej komunikacji, początkowo jego uwięzienie. A teraz rzadko otrzymuję od niego listy. Raz w miesiącu. Na ostatnie listy od niego czekałem cały miesiąc, bo cenzura jest bardzo silna i z jakiegoś powodu ten proces jest bardzo zablokowany, nie rozumiem dlaczego, ale tak to się teraz dzieje. Zwykle jest to okresowość, dwa listy w miesiącu” – mówi Barkova.
W wydarzeniu wzięła udział także poetka z Mariupola i działaczka społeczna Oksana Stomina. Jej mąż Dmytro Pascalov bronił zakładów metalurgicznych Azovstal i od maja 2022 roku przebywa w niewoli rosyjskiej. Stomina nie ma możliwości korespondowania z mężem, a wszelkie informacje dowiaduje się od braci, którzy zostali wypuszczeni z niewoli podczas wymian.
Pytam np. czy robi pompki z podłogi. I z tego mogę już wyciągnąć wnioski na temat jego stanu psychicznego
„Pytam o wszystko. Pozostajemy w kontakcie z tymi chłopakami. Zadaję bardzo różne pytania. Pytam np. czy robi pompki z podłogi. I na tej podstawie mogę już wyciągnąć wnioski na temat jego stanu psychicznego” – mówi Stomina.
Ukraiński PEN i Centrum Wolności Obywatelskich zorganizowały akcję na rzecz praw człowieka „Puste krzesła” na placu Sofijskim w Kijowie „Puste krzesła”, 15 listopada 2024 r.
Do akcji włączyli się także byli więźniowie polityczni: Ludmiła Husejnowa, dziennikarka obywatelska i obrończyni praw człowieka przebywająca w niewoli rosyjskiej od października 2019 r. do października 2022 r. oraz Nariman Dżelal, dziennikarz i obrońca praw człowieka przetrzymywany przez władze okupacyjne od września 2021 r. do 28 czerwca 2024 r. . Dzhelal mówi, że takie działania i wyrazy uwagi wobec więźniów pomogły przetrwać niewolę.
„Moi prawnicy, moja żona i w listach, a kiedy już mieli okazję odwiedzić mnie w Areszcie Śledczym, albo kiedy moja żona przyjechała do mnie do odległego Krasnojarska, opowiadała o akcji z pustymi krzesłami, o baner na Instytutskaya, dotyczący wzmianek o różnych osobach z różnych krajów. Naprawdę trudno wyrazić jak ważne jest to dla człowieka, kiedy siedzisz w czterech ścianach, w ciemności, w takim niedosłownym, ale wyimaginowanym miejscu, a twoje życie jest bardzo wąskie i żyjesz jeden dzień jak drugi , a tu się Tobie mówi… no wiesz, taki promyk nadziei, że nie jest tak źle. Ludzie walczą o was” – mówi były więzień polityczny Nariman Jelal.
Pod koniec wydarzenia Huseynova i Dzhelal zajęli dwa krzesła, na których widniały ich nazwiska na znak wyzwolenia i powrotu do domu.