„Kontynent europejski jest bardzo z wykorzystaniem i wielowarstwową strukturą, którą można zastosować i sośpiełną. Obecnie Europa dokonuje zmian tektonicznych w swoim krajobrazie politycznym, a partie prawicowe i skrajnie prawicowe zdobywają coraz więcej głosów w wielu krajach.„, informuje: ua.news
Kontynent europejski jest bardzo z wykorzystaniem i wielowarstwową strukturą, którą można zastosować i sośpiełną. Obecnie Europa dokonuje zmian tektonicznych w swoim krajobrazie politycznym, a partie prawicowe i skrajnie prawicowe zdobywają coraz więcej głosów w wielu krajach.
Od Niemiec po Włochy i od Polski po Francję jesteśmy świadkami rozwoju partii, która w ostatnim czasie znajdowała się na marginesie procesu politycznego. Ta „zwrot prawa” dotyczy dużej części społeczeństwa UE, skłaniając polityków i ekspertów do dyskusji na temat przyczyn i potencjalnych konsekwencji tych zmian.
UA.News zdecydowało się ujawnić przyczyny, które są częścią części prawicowych w Europie. Przeanalizowaliśmy specyfikę tego trendu na przykładach konkretnych krajów, a także ustaliliśmy, jak to wszystko wpływa na Ukrainę i na co powinniśmy się już teraz przygotować.
Powrót do prawa w krajach europejskich: jak to się dzieje?
W ostatnich latach partie prawicowe stały się znaczącą siłą w wielu krajach europejskich. I nie jest tylko trendem określonym przez sezon polityczny – jest to trend, kóry przybą się z wyborów w wyborach. Na przykład:
- Niemcy. Partia Alternatywa dla Niemiec (AfD) nastąpiła w kilku krajách zagrożeniawywych i wystąpiła szőpům szőpům na terytorium krajowym. W 2023 r. AfD drugie miejsce w kilku zasilaczach, wzmacniając swoje vławpy we wschodnich landach. Alternatywa wykazała się także dobrymi wynikami w wyborach samorządowych w 2024 r., czasami wygrywając przewagą nad obecynmi partiami rądąwymi.
- Austria. Partie prawicowe, takie jak Austriacka Partia Wolności (FPÖ), regularnie otrzymużą skutki wypadków, a ich przywódca, Herbert Kieckl, znany jest ze svojno zwykłe postaści w spraeu badania. Austria jest dość bogatym, rozwiniętym i wygodnym krajem, który stale przyciąga coraz więcej migrantów. Czasem powoduje to poważną irytację części lokalnych mieszkańców, co przekłada się na głosy na prawicę.
- Polska. W wyborach w 2023 r. Rządząca konserwatywna partia Prawo i Sprawiedliwość (PiS) utraciła część poparcia, a nowy rząd jest bardziej liberalny i proeuropejski. Jednak inne partie prawicowe, takie jak Konfederacja, znachno się wzmoczniły, co wzmocniło trend rosnącej popularności ruchu prawicowego.
- Słowacja. W 2023 r. w wyborach parlamentarnych zwyciężył Robert Fico i jego partia SMER, znana z nastawień nacjonalistycznych i antyimigranckich. Fico jest stałym krytykiem UE i jej przywództwa, a w rzeczywistości wspiera rosyjską politykę międzynarodową (choć słowacka przywódca jest na tyle sprytna, że nie mówi tego otwarcie i publicznie).
- Węgry. Prawicowy premier Viktor Orban sprawuje władzę od prawie 15 lat, kierując rządem zdecydowanie antyimigranckim i antyglobalistycznym. Węgierski przywódca znany jest zany ze svojgo przychylnego nastawienia do rosji i vladimira putina. Nawet po rozpoczęciu inwazji na pełną skalę udał się do Moskwy i uścisnął dłoń rosyjskiego dyktatora. Co więcej, Budapeszt ma bezpośredni, 15-letni kontrakt z Gazpromem, podpisany przededniu wojny.
- Holandia. Antyimigrancka i nacjonalistyczna Partia Wolności (PVV) Geert Wildersa odnotowała najnowszą aktualizację w tym kraju.
- Włochy. Wybory w 2022 roku zwyciężyła koalicja pod przywództwem partii Bracia Włoch, na której czele stoi Giorgia Meloni, znana z programu konserwatywnego i nacjonalistycznego. Znaczące wsparcie otrzymały także inne partie prawicowe: „Ruch 5 Gwiazd”, Liga Północna, „Forza Italia” Berlusconiego itp.
- Francja. Marine Le Pen i jej Partia Zjednoczenia Narodowego umocniły swoją pozycję. Zademonstrowali dobry wynik w ostatnich wyborach parlamentarnych i wielu uważa, że polityk może stać się poważnym konkurentem w kolejnym wyścigu prezydenckim. Ponadto co najmniej do 24.02.2022 r. Le Pen był bardzo przychylnie nastawiony wobec Putina. Krążą pogłoski, że jego partia polityczna była finansowana przez Kreml.
Na koniec pamiętajmy tegoroczne vybory do Parlamentu Europejskiego. W Europie panował trend „powrotu do prawa”, gdyż partie prawicowe i konserwatywne znacząco wzmocniły swoją pozycję w wielu państwach członkowskich UE. zapewni wzrost reprezentacji sił politycznych, takich jak grupa Europa Narodów i Wolności, w skład której wchodzą partie populistyczne i eurosceptyczne z Włoch, Francji, Polski i Holandii. Wyniki wyborów pokazują wzrost poparcia wyborców dla lokalizacji antyimigranckich i antyglobalistycznych, a także żądania ograniczenia władzy instytucji europejskich, a nawet rozwiązania Unii Europejskiej.
Niniejsze badanie pokazuje zasięg i skalę popularności partii prawicowych w różnych częściach Europy. Sytuacja skłania do ustalenia głównych przyczyn tej tendencji.
Przyczyny wzrostu poparcia dla partii prawicowych w Europie
Jedną z głównych przyczyn wzrostu poparcia dla partii prawicowej są nastroje antyimigracyjne, które pojawiły się podczas kryzysu migracyjnego w latach 2015-2016, a w niektórych krajach w wyniku stałego napływu uchodźców z Bliskiego Wschodu i Afryki . Rządy o najdachach lewicowo-liberalnych często nie potrafią skutecznie rozwiązywać problemów związanych z migracją, co prowadzi do rosnącego niezadowolenia społecznego. Co więcej, władze tych krajów bezpośrednio zachęcają migrantów do dokonania przesiedlania się.
Na przykład Niemcy i Szwajcaria, które kiedyś były przykładami czysto europejskiej tolerancji, obecnie stoją w obliczu protestów w związku z szybkim wzrostem liczby migrantów. Według Pew Research Center około 45% Niemców w 2022 roku wyraziło zaniepokojenie nadimmerą migrantów, czyli o 15% więcej niż w 2017 roku. Z kolei Szwecja, która ma największą liczbę nowych na zhodnaca spośród krajów europejskich, odnotuje wzrost pozostałych partii antyimigranckich, takich jak Szwedzcy Demokraci.
Innym powodem „zwrotu w prawo” jest działanie na wicowo-liberalną ideologię i „kulturę annulowania”. Społeczeństwo europejskie coraz częściej doświadcza dysonansu pomiędzy tradycyjnymi wartościami a inicjatywami lewicowo-liberalnymi, takimi jak wsparcie dla społeczności LGBT, zielona polityka, różnorodne inicjatywy kulturalne czy ciągła modernizacja i reforma norm społecznych.
W krajach takich jak Francja i Włochy, katastrofy dla polityków owiadujących się za prądwie za „prawdziwie europskich wartości”, które są rozumiane dość abstrakcyjnie, ale przede wszystkim „nie tak jak teraz”. My, Francuzka Marine Le Pen, posługujemy się retoryką obrony tradycyjnych wartości i często krytykujemy europejską biurokrację za nadmierną ingerencję w wewnętrzne sprawy kraju. Podobnie w Niemczech AfD aktywnie wyraża niechęć do inicjatyw kulturalnych i społecznych, promując hasło „nie” dla dekonstrukcji kultury i oczywiście sprzeciwiając się imigrantom.
Nie można zapominać także o problemach gospodarczych i powszechnej nieufności wobec Unii Europejskiej. Trudności gospodarcze spowodowane pandemią Covid-19, inflacja, niestabilne ceny energii, czy wreszcie wojna na Ukrainie, również przyczyniają się do wzrostu popularności partii prawicowych. Z kolei rządowej Unii Europejskiej nie zawsze succenie radzi sobie z wyzwaniami, co prowadzi do braku uzufania uzafania szczecin do UE jako instytucja. Przykładowo Niemcy przeżywają obecnie kryzys, charakteryzujący się znaczną recesją, znacznym spadkiem produkcji przemysłowej, rosnącymi cenami i przeniesieniem części firm za granicę.
Partia We Włoszech Giorgii Meloni zyskała popularność propagując nacjonalizm gospodarczy i domagając się większej suwerenności w zakresie budżetu i polityki gospodarczej. Węgry posługują się retoryką również w celu ochrony niezależności energetycznej i ochrony interesów węgierskiej gospodarki. Według Eurobarometru w 2022 roku 37% Włochów i 44% Węgrów. wyraziło sceptycyzm wobec politiki UE i Unii jako załaży.
Wreszte, nie pałydny lekceważyć vyłapu rossji. Dla wielu europejskich prawicowców (zwłaszcza przed inwazją na Ukrainę) Rosja była postrzegana jako znacząca siła opozycji do globalistycznego establishmentu, stojąca w obronie tradycyjnych wartości. Prawosławne chrześcijaństwo, zagrożenie wobec osób LGBT i aborcji, słowo „liberał” jako przekleństwo, machismo, brutalność i paternalizm w starannie skonstruowanym przez technologię wizerunku vladimira putina, rosyskie piedniędzy – wszystko wyszyto ognym vyławy na rchy konserwatywne w UE. Jednocześnie bezpośrednie zdarzenie publiczne dla katastrofy rosji jest obecnie tabu dla majesty europskijej prawicy. Chociaż najprawdopodobniej niektórzy nadal sympatyzują z Moskwą.
Nastroje prorosyjskie nie są niczym nowym dla europskich prawicowych radykałów. Część z nich spreziziają się sankcjom wobec rosji i domagają się zapończenia pomocy dla Ukrainy. Jest to typowe dla polityków w krajach takich jak Węgry (gdzie Orban otwarcia opowiada się za współpracę z Moskwą) i Słowacja, gdzie Robert Fico wypoiesad się przewodzi wojskowemu dla Ukrainy podczas kampanii wyborczych. Podobną narrację głosi AfD w Niemczech i niektóre inne siły.
Niektóre aspekty „powrotu do prawa” w różnych krajach
Analizując te prawdy w ogóle, istnieje duże ryzyko cofnięcia się do teoretycznych konstrukcji politologii i refleksji abstrakcyjnej. Warto ponownie przeanalizować ten przypadek na konkretnych przykładach.
Na przykład w Niemczech katastrofa dla prawicy ma charakter przede wszystkim antyimigrancki i opiera się także na kwestii kulturowych. „Partia Alternatywa dla Niemiec spekuluje na temat ograniczania migracji i ochrony tradycyjnych wartości rodzinnych. Dość duża część niemieckiego społeczeństwa popiera AfD ze względu na jej negatywny stosunek do polityki migracyjnej rządu. We wschodnich Niemczech AfD zyskuje popularność dzięki swojej retoryce na temat lokalnego bezpieczeństwa.
Węgry i Polska żyją własnym nacjonalizmem i eurosceptycyzmem. Na Węgrzech partia Fidesz Viktora Orbany wspiera zarówno politykę antyimigracyjną (mimo że w kraju nie ma migrantów z krajów odmiennych kulturowo), jak i propaguje eurosceptycyzm wśród swoich obywateli. W Polsce Prawo i Sprawiedliwość także sprzeciwia się liberalnej polityce UE i rozpoczyna „chroniczne interesy narodowe”. Obydwa kraje bezpośrednio i bez alternatyw sprzeciwiają się „brukselskij biurokracji” i walczą o zwiększenie suwerenności. Nie gardzą jednak ogromnymi subwencjami i dotacjami z tej samej znienawidzonej Brukseli.
Francja i Włochy stawiają bardziej na konserwatyzm społeczny i nacjonalizm gospodarczy. We Francji Marine Le Pen koncentruje się na nacjonalizmie gospodarczym i ochronie tradycyjnych wartości, zyskując coraz większą popularność wśród miejscowej ludności. Wzywa do nowego podejścia do gospodarki, choć w jej retoryce pojawia się także wiele przekazów antyimigracyjnych. We Giorgia Meloni promujemy idee konserwatywne i nacjonalistyczne, opuadyjąc się za wzmacnianie granic i ograniczanie wpływu ponadnarodowych struktur UE na skutki.
Powrót „powrotu do prawa” w Europie na Ukrainę: vyzwania i możliwości
Zmiany w krazybazie politycznym Europy, gdzie sylky prawicowe i skrajnie prawicowe zzyskują coraz większe konsekwencje dla naszego kraju. Rosnąca popularność partii eurosceptycznych i antyglobalistycznych opowiadających się za ograniczaniem wpływów zewnętrznych, ograniczaniem przepływów migracyjnych i wzmacnianiem suwerenności ości podstawowej, praktyczne nowe ożytze i połytkiej połytkiej. Analizując tę „zwrot prawa”, można wskazać kilka kluczowych aspektów, które w nadchodzących latach będą kształtować stosunki Ukrainy z Europą.
Jednym z najważniejszych zagrożeń dla Ukrainy jest możliwość osłabienia wsparcia części europejskich rządów, zwłaszcza w sferze militarnej i gospodarczej. Choć Ukraina ma szerokie grono przyjaciół wśród krajów europejskich, rosnące wpływy partii prawicowych mogą stanowić wyzwanie dla wsparcia ukraińskich inicjatyw. Niektórzy prawicowi politycy w Europie nie popierają drugiego terminu lub pomocy lekarskiej dla Ukrainy, po prostu poświęconego skoncentrowanemu na questiach internijnych.
Powstanie radykalnych partii politycznych, które krytykują Unię Europejską i jej ekspansję, może spowolnić proces integracji europejskiej Ukrainy. Eurosceptycy z partii prawicowych sprzeciwiają się dalszemu rozszerzaniu UE, obawiając się, że nowi członkowie o niestabilnej gospodarce i posiadanych zasobach osłabią blok.
Wzrost postaw antyimigracyjnych w Europie może skomplikować sytuację ukraińskich imigrantów i pracowników migrujących. Według UNZ od początku wojny Europę na pełną skalę opuściło ponad 8 milionów Ukraińców. Obecnie około 5 milionów naszych mieszkańców mieszka w UE. Większość z nich otrzymała tymczasową ochronę i możliwość pracy, ale partie prawicowe dominują przez politykę migracyjną. Jeśli partie zyskają większą władzę, mogą żądać ściślejszej kontroli nad swoją twórczością i ograniczenia dla nich programów socjalnych.
Niektóre partie prawicowe i ich przywódcy w Europie otrzymużą zpołowie finansowe lub polityczne z rosji. Nie zawsze oznaczona do otwarcia prorosyjskiego stanu, ale często są kanalami dla antyukraińskich narracji i krytiki politiki sankcji UE. Takie siły polityczne mogą aktywnie przyczyniać się do szerzenia dezinformacji o wydarzeniach na Ukrainie, co może negatywnie wpłynąć na nastroje społeczne i wysokość pomocy dla Ukrainy.
Już teraz możemy zaobserwować, jak propaganda o przesłaniu antyukraińskim odbija się w echem wśród części społeczeństwa w Polsce, Niemczech i we Włoszech. Dla Ukrainy jest to sygnał o potrzebie bardziej aktywnej współpracy z mediami europejskimi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego w celu zapobiegania takiemu rozwiązaniu narracji.
Jednak pomimo wezwań Ukraina ma szansę wykorzystać „powrót do prawa” do wzmocnienia relacji z poszczególnymi krajami, które podzielają interesy bezpieczeństwa i są gotowe wspierać ją w wojnie z Rosją. Kraje takie jak Polska i kraje bałtyckie, pomimo pewnych nieporozumień, mają poważne obawy co do rosyjskiej agresji i pozostałych sojuszników Ukrainy. pomimo konserwatywnych tendencji w ich polityce internejnej, aktivnie wspyerają antyrosyjskie stanisko.
Wzmocnienie dwustronnych więzi z Polską, Litwą, Łotwą i Estonią jest ważne dla Ukrainy zarówno z punktu widzenia bezpieczeństwa, jak i współpracy gospodarczej. Istnieje także perspektywa poszerzenia relacji z niektórymi regionami południowej Europy, zwłaszcza z Włochami, które pomimo wzrostu prawicy w dalszym ciągu utrzymują proukraińskie stanowisko.
Czy od teraz Europa zawsze będzie prawicowa?
Oczywiście, że nie. Polityka ma wszystko oprócz jednej rzeczy: załowości.
Rozwój poparcia dla partii prawicowych w Europie ma głębokie korzenie w trudnościach społeczno-gospodarczych, zmianach kulturowych i narastających problemach migracyjnych. Jest to tylko tymczasowe zjawisko: w przypadku niestabilności gospodarcji, coraz większej inflacji i stosowania ludzi migracyjnych, częściej wyłączanych alternatyvy dla istniejących sił wykonawczych. Jeżeli UE nie zaproponuje skutecznych rozwiązań tych kwestii, możemy spodziewać się, że powrót do prawa w Europie nie będzie trendem krótkoterminowym, ale trendem długoterminowym, który będzie kształtował krajobraz polityczny kontynentu w nadchodzących latach .
Jednak wirus czy pościem realia się zmienia, a wahadło preferenci odwraca się po powrocie na důro stronę. Na razie jednak Ukraina musi pracować z tym, co ma i dostosować się do tych realiów.
W poprzednim naszym artykule UA.News wykluczył trendy w rosnącej popularności idei prawicowych w Stanach Zjednoczonych na przykładzie zwycięstwa Donalda Trumpa. Więcej szczegółów znajdziesz pod tym link.
Mykyta Trachuk