Czy Crypto Cash złamało wybory w USA?

Podczas gdy politycy walczyli ze sobą na mapie wyborczej w USA w 2024 r., branża kryptowalut przeprowadziła bezprecedensowy test 14-letniej decyzji Sądu Najwyższego, która wysadziła w powietrze nowy tunel do polityki dla korporacyjnej gotówki.

Dzięki sprawie Sądu Najwyższego z 2010 r. firma może wydawać tyle, ile chce, na wzmacnianie sojuszników politycznych i niszczenie wrogów. Jest to mowa chroniona konstytucyjnie, a firmy kryptograficzne wypowiadały się głośno w tym roku.

Widzenie interesów biznesowych wpływających na politykę USA nie jest niczym nowym, ale było coś innego w komitecie działań politycznych Fairshake firmy Crypto i ostatecznie zebranych przez niego 169 milionach dolarów. Organizacja postanowiła nie zawracać sobie głowy subtelnościami, które czasami widać w przypadku megaprzemysłów przedstawiających swoje programy polityczne proamerykańską retoryką pobudzającą gospodarkę. Super PAC Fairshake i stowarzyszone z nim PAC nie osłodziły swojego celu: zdobycia jak największej liczby kryptosojuszników na Kapitolu, aby mogli napisać przyjazny kryptografii zbiór zasad w USA.

Trzy duże nazwy firm zajmujących się kryptowalutami – Coinbase Inc. (COIN), Ripple Labs i Andreessen Horowitz (a16z) – połączyły siły i przekazały ogromne sumy do kasy operacji finansowania kampanii. W 2024 r. komitety PAC zaczęły gromadzić się w okręgach kongresowych w całym kraju miliony po milionach, przytłaczając wiele konkursów w prawyborach. Przepływ pieniędzy był przejrzysty, nawet jeśli ludzie i strategie go wdrażające nie były przejrzyste.

A wszystko to było możliwe dzięki decyzji Sądu Najwyższego z 2010 roku, powszechnie znanej jako Citizens United, która wraz z powiązaną z nią grupą spraw umożliwiła korporacjom zakup nieograniczonej ilości niezależnych reklam na potrzeby kampanii politycznych. PAC przeznaczyły 10 milionów dolarów na próbę wykolejenia kandydatury przedstawicielki Katie Porter na senatora w Kalifornii, szturchając Demokratę podczas prawyborów w Kalifornii i unikając wstąpienia na urząd polityka, którego obawiali się, że dołączy do krucjaty senator Elizabeth Warren przeciwko interesom kryptograficznym. Grupy wydały w Ohio około 40 milionów dolarów na pomyślny cel usunięcia demokratycznego senatora Sherroda Browna, który stał na drodze branży jako przewodniczący Senackiej Komisji Bankowej. Ale w wielu innych miejscach wspierał kandydatów Demokratów, o ile byli oni również pro-krypto.

Ostatecznie branża poparła siedmiu zwycięskich senatorów i 46 członków przyszłorocznej Izby Reprezentantów. Oznacza to, że w przypadku 91% kandydatów branża wydała znaczne środki.

„Jesteśmy całkiem dumni z wysiłku politycznego, który wprowadziliśmy w życie” – powiedział Faryar Shirzad, dyrektor ds. polityki Coinbase, który był kiedyś dyrektorem Goldman Sachs Group Inc. i urzędnikiem Białego Domu. Powiedział CoinDesk, że dziesiątki milionów w USA, które są właścicielami kryptowalut, „były bezlitośnie celem niewybranych biurokratów, a fakt, że społeczność stanęła w obronie siebie, jest cechą charakterystyczną tego, na czym powinny polegać procesy demokratyczne”.

Konsekwencje dla demokracjiWystępy komitetu ds. działań politycznych Fairshake mogą teraz stanowić model tego, jak niszowe interesy biznesowe mogą pozyskać własną część Kongresu. Dla niektórych to zły znak dla amerykańskiej demokracji.

„Wyniki prawdopodobnie wyglądają niesamowicie dla kogoś, komu zależy tylko na sukcesie sektora kryptowalut” – powiedział Rick Claypool, dyrektor ds. badań w Public Citizen, który zbadał wydatki wyborcze tego sektora, ale powiedział, że może to nastąpić kosztem wyborców większe interesy zostają odsunięte na bok. „Prawodawcy będą myśleć o gotówce Super PAC, wycelowanej w nich jak naładowany pistolet, jeśli chodzi o kryptowaluty”.

„Podkreśla to, w jakim stopniu – w wyniku inicjatywy Citizens United – te nieograniczone wydatki przedsiębiorstw stanowią poważne zagrożenie dla demokracji” – stwierdził.

Kontrowersyjny apel Sądu Najwyższego o zaangażowanie korporacji w politykę wzmocnił to, co od dawna było cechą charakterystyczną sposobu, w jaki większość amerykańskich polityków finansuje kosztowne kampanie, które zapewniają im urząd (lub utrzymują go na stanowisku). Ci, którzy unikają pieniędzy powiązanych z korporacjami, stanowią raczej rzadki wyjątek. A w tej kategorii finansowania kampanii PAC nie mogą nawet koordynować działań z kandydatami, co daje politykom dystans. Kandydaci mogą powiedzieć, że nie mają kontroli nad tym, jak osoby z zewnątrz wydają miliony w ich imieniu.

W Citizen United chodziło o uczciwość w zapewnieniu przedsiębiorstwom swobodnego głosu w dyskursie publicznym. Podążaj tą drogą do logicznego końca, mówią krytycy, a potencjalnie będziesz mieć głos tak donośny, że zagłuszy inne, i dlatego grupy takie jak Public Citizen Claypoola wzywają do zmiany konstytucji w celu unieważnienia orzeczenia sądu.

Nawet najbardziej zblazowani eksperci od finansów kampanii często twierdzą, że nie można dokładnie ocenić, jak dolary przekładają się na głosy. Jeśli jednak ktoś zastanawia się, czy pieniądze mogą sterować wyścigiem, rozważ tę zaciekłą Izbę Reprezentantów w Arizonie. W 3. Okręgu Kongresowym, gdzie zwycięzca prawie na pewno wygra wybory powszechne w regionie zdominowanym przez Demokratów, rywalizowało ze sobą dwóch Demokratów.

Po jednej stronie stała Raquel Terán, postępowa była senator stanu i przewodnicząca Partii Demokratycznej Arizony, wspieraną przez Elizabeth Warren. Z drugiej strony była Yassamin Ansari, była wiceburmistrz Phoenix, która podczas swojej kampanii zaczęła zachwalać problemy związane z kryptowalutami. Terán zebrał około 1,4 miliona dolarów w formie bezpośrednich darowizn w porównaniu z 2,8 miliona dolarów Ansariego, ale wynik wyścigu pozostał wyrównany.

Terán zarobił także około 1,9 miliona dolarów dzięki wsparciu zewnętrznemu, co mogło przewyższyć Ansariego. Ale Ansari miała przyjaciół zajmujących się kryptowalutami, którzy zapewnili 1,4 miliona dolarów w kryptograficznej gotówce, aby zwiększyć jej wydatki na reklamę zewnętrzną do około 2,1 miliona dolarów. Nawet potem podstawowe wyniki zapewniły Ansariemu zwycięstwo zaledwie 42 głosami.

Prawie cała ta krypto gotówka pochodziła od trzech firm, które zgromadziły fortunę, rodzaj pieniędzy, za który można było kupić wioskę składającą się z 331 średnich domów w USA lub flotę 676 Lamborghini Huracán. Dyrektor generalny Coinbase Brian Armstrong, dyrektor generalny Ripple Brad Garlinghouse oraz dwaj liderzy a16z, Marc Andreessen i Ben Horowitz, zdecydowali się pójść na całość w tegorocznych wyborach, co stanowi ostateczną odpowiedź na to, co dotychczas nie sprawdziło się w Waszyngtonie.

„Myślę, że mieliśmy wyjątkową siłę, która zapewniła nam sukces” – powiedział Shirzad z Coinbase. „Byliśmy po właściwej stronie argumentów”.

Twierdził, że sukces sektora aktywów cyfrowych wynika z argumentu, który trafił do Amerykanów.

„W momencie, gdy Waszyngton zmaga się z problemem sprowadzenia półprzewodników i technologii 5G z powrotem do Stanów Zjednoczonych, zrozumieli, jak szaleństwem byłoby pozwolić, aby technologia zasobów cyfrowych trafiła do Chin i nie wracała” – powiedział.

Jednak super PAC, które wspierała jego firma, nie potwierdzały tego w rzeczywistych wyścigach, w których brali udział. Bez żadnych pretensji Fairshake wydał wszystko, co było konieczne, aby znaleźć najbardziej politycznie odpowiednią ścieżkę w kierunku przyjaznej amerykańskiej polityki kryptograficznej. PAC nie zawracali sobie głowy próbami nakłonienia ludzi do wspierania kryptowalut. Zamiast tego PACS kupował reklamy, aby przedstawić dowolny argument, który najprawdopodobniej pomoże kandydatom wygrać, nie wspominając o zasobach cyfrowych. Ich reklamy wychwalały demokratyczne ideały kandydatów w niektórych okręgach, a w innych broniły przekonań republikańskich.

„Wygląda na to, że w tym cyklu branża z pewnością znalazła się na czołowych miejscach list przebojów i myślę, że jeśli mamy do czynienia z precedensem, jest to rodzaj czysto transakcyjnej dynamiki” – powiedział Mark Hays, starszy analityk ds. polityki w Americans for Financial Reform , który pracował także nad kwestiami finansowania kampanii. Zastanawia się także nad filozoficznymi pytaniami, jakie PAC mogą zadać wyznawcom kryptowalut.

„Zainwestowałeś w ruch branżowy, który twierdzi, że jego celem jest demokratyzacja finansów oraz uczynienie ludzi sprawiedliwymi i lepszymi, ale branża w zasadzie udoskonaliła tę samą starą politykę dotyczącą płatności za grę” – powiedział. „Czy wszystko w porządku, jeśli wiesz, że twój portfel się powiększa?”

Gdy Fairshake zlokalizował swoich kandydatów na kryptofanów, wydał wstrząsające dla kampanii poziomy pieniędzy, z którymi organiczne pozyskiwanie funduszy ich przeciwników nie było w stanie konkurować. Jeśli przeciwnik zebrał pół miliona w formie 20 dolarów od lokalnych wyborców, Fairshake otworzył wąż strażacki, aby utopić kandydata w reklamach wartych milion dolarów.

Nawet w takim okręgu jak republikanin Riley Moore w Wirginii Zachodniej, gdzie jego kasa wyborcza wynosząca 1,4 miliona dolarów z łatwością przewyższała najbliższego rywala GOP, Fairshake wpadał, aby upewnić się, że mu się to uda, przeznaczając dodatkowe 726 000 dolarów na swoje główne zwycięstwo. W zeszłym miesiącu pokonał swojego demokratycznego przeciwnika 71% głosów i znajdzie się wśród nowych członków Kongresu wspierających kryptowaluty w przyszłym roku.

„Opinia publiczna, wybrani urzędnicy i grupy branżowe mają pełną przejrzystość, jeśli chodzi o to, co branża robi i w co inwestuje” – powiedział w wywiadzie Josh Vlasto, rzecznik Fairshake. Przejrzystość nie obejmowała jednak dyskusji na temat tego, w jaki sposób firmy założyły sklep polityczny i jak nim kierowały.

Vlasto powiedział, że jedna z najbardziej wymownych statystyk głosi, że w przypadkach, w których kandydaci Fairshake byli krytykowani przez swoich przeciwników politycznych za przyjmowanie kryptowalut, wszyscy przeciwnicy przegrywali. „To było coś, co społeczeństwo nie tylko uspokoiło, ale nadal wspierało wybranych kandydatów” – powiedział.

Pieniądze w polityceWciąż jednak chodzi o dużą sumę pieniędzy wydatkowaną przez korporacje w celu kierowania polityką publiczną USA. Zwolennicy konsumentów, tacy jak Hays, uważają, że mniej wymagający nadzór rządowy będzie oznaczać, że złe zachowanie branży prawdopodobnie zaszkodzi tym samym wyborcom, którzy obsadzili kandydatów zajmujących się kryptowalutami.

„Pieniądze w polityce są żrące” – argumentował. „Politycy są mniej odpowiedzialni przed zwykłymi wyborcami, a bardziej przed zamożną grupą darczyńców”.

Ubezpieczyciele zdrowotni, giganci farmaceutyczni, firmy energetyczne i Wall Street – żeby wymienić tylko kilka sektorów – od pokoleń mają duży udział w wyborach. Ale nawet po Citizens United nie wskoczyli w hipernapęd.

Branża kryptograficzna w porównaniu z ich branżą to niewielki kawałek. Podczas gdy amerykańscy ubezpieczyciele zdrowotni zarobili w 2023 r. prawie 25 miliardów dolarów, firmy zajmujące się aktywami cyfrowymi są znacznie mniejsze. Na przykład Coinbase zarobił 95 milionów dolarów za rok 2023, a mimo to zdecydował się przeznaczyć około 74 miliony dolarów na PAC.

Czy płynie z tego lekcja, że ​​mniejsze gałęzie przemysłu, które zobowiązują się do dużych wypłat politycznych, mogą zapewnić sobie znaczną liczbę przyjaciół w Kongresie? Czy 139 milionów dolarów – kwota, którą PAC faktycznie wydały w tym cyklu – to bieżąca stopa zapewniająca Kongresowi impet?

Faryar i Vlasto odpowiedzieli nie, ponieważ chodziło o coś więcej niż tylko pieniądze. „Byliśmy bardzo skuteczni, ponieważ mieliśmy zasoby, aby wdrożyć strategię dostosowaną do tego, gdzie byli wyborcy” – powiedział Vlasto.

Inni jednak uważają, że sukces Fairshake w wyborach do Kongresu stanowi wzór dla innych, scenariusz, w którym moglibyśmy zobaczyć, jak firmy zajmujące się sztuczną inteligencją, producenci samochodów elektrycznych lub osoby zajmujące się pozyskiwaniem drewna zbierają 200 milionów dolarów na zabezpieczenie polityki.

„Stworzyli podręcznik, którego moim zdaniem głupotą byłoby sądzić, że inne sektory korporacyjne nie będą próbowały go powielić” – powiedział Claypool.