Billy Bob Thornton rozpakowuje finałowy sezon „Landmana” i przekazuje wiadomość ofiarom pożarów w Los Angeles

Tekst logo

[Tahistoriazawieragłównespoileryzfinałusezonu[ThisstorycontainsmajorspoilersfromtheseasonfinaleofLandmana„Okruchy nadziei”.]

Niebezpieczne początki powróciły w finale Landmana.

Naprawiacz firmy naftowej Billy’ego Boba Thorntona, Tommy Norris, zakończył sezon podobnie — choć prawie bardziej niebezpiecznie — niż zaczął w niedzielne podsumowanie pierwszego sezonu nowego hitowego serialu Paramount+ o przemyśle naftowym w Teksasie od Yellowstone szef Taylor Sheridan i współtwórca Christian Wallace.

W „Okruchach nadziei” Tommy awansuje, gdy jego wieloletni przyjaciel i szef, Monty Miller (w tej roli Jon Hamm), leży na łożu śmierci z powodu słabego serca. Tommy przejmuje wielomiliardową firmę naftową Monty’ego M-Tex Oil i szybko czuje się zmuszony do dalszego generowania zysków na rzecz dziedzictwa Monty’ego: jego żony Cami Miller (Demi Moore) i ich dwóch córek.

Tommy zgadza się spełnić życzenia Monty’ego i szczelinować niektóre odwierty naftowe, aby zwiększyć produkcję i bogactwo firmy. Do tego wszystkiego dochodzi także stres związany z jego własną rodziną: ognistą nastoletnią córką Aynsley (w tej roli Michelle Randolph) i jej nowym, młodym romansem; jego wymagająca, ale niedawno pojednana była żona Angela (w tej roli Ali Larter); i jego uparty syn Cooper (w tej roli Jacob Lofland), obecnie zakochany w owdowiałej żonie pracownika łat M-Tex.

Ale potem Tommy zostaje ponownie porwany, zakapturzony i zabrany w nieznane miejsce przez Jimeneza (Alex Meraz) i kartel, z którym walczy przez cały sezon. To porwanie okazuje się dla Tommy’ego jeszcze bardziej brutalne, krwawe i bolesne, dopóki na ratunek nie przychodzi niespodziewana postać (w tej roli gościnnie Andy Garcia) – ale ma to swoją cenę. Sezon kończy się, gdy poobijany Tommy zdaje sobie sprawę, że jego ręce pozostają w przenośni związane, gdy zawiera umowę z szefem kartelu Garcii, Gallino, aby współistnieć z kartelem w łatce.

Reporter z Hollywood niedawno spotkałem się z Thorntonem za pośrednictwem Zoom w jego domu w San Luis Obispo w Kalifornii, aby omówić zakończenie Landmanawykonując własne akrobacje związane z porwaniami i jak ostatnia scena buduje jego nadzieje na ewentualny drugi sezon.

Jednak w miarę jak w hrabstwie Los Angeles szaleją pożary, Thorntonowi zaprzątało coś więcej niż tylko chęć omówienia udanego występu. „Chcę tylko powiedzieć, że całym sercem łączę się ze wszystkimi ludźmi w Los Angeles, którzy przechodzą przez te straszne pożary” – powiedział Thornton. THR. „Straciliśmy nasz dom w 1993 roku w pożarach Malibu; więc już to przeżyłem. I to jest tak niszczycielskie. Musimy więc budzić się każdego dnia i zdawać sobie sprawę, że najważniejsze jest życie, zdrowie i rodzina”.

***

Co ci się najbardziej podobało podczas kręcenia? Landmana po zakończeniu pierwszego sezonu serialu?

Przede wszystkim uwielbiałem przebywać w towarzystwie tej obsady i ekipy. Byli naprawdę na najwyższym poziomie. Każdego dnia dawali z siebie 100 procent i wszyscy byliśmy bardzo blisko. To prawdopodobnie jedna z najzabawniejszych obsady i ekipy, z jaką się spotkałem; codzienne przychodzenie do pracy było radością. I móc robić sceny, w których Taylor [Sheridan, co-creator] napisał i opowiedział historię, którą napisał, ponieważ jego dialogi naprawdę uchwyciły to, co te postacie próbują powiedzieć. Ten dialog naprawdę opowiadał historię i miło było wypowiedzieć jego słowa. A Paramount było za nami i naprawdę nam kibicowało. Nie mieliśmy pojęcia, że ​​stanie się hitem; nagle mamy w rękach potwora. Praca przez cały ten czas była więc wspaniałym doświadczeniem, a opowiedzenie tej historii było dla nas wszystkich naprawdę ważne.

W pewnym sensie finał jest początkiem serii, w której Tommy zostaje ponownie uprowadzony przez kartel. Ale tym razem w znacznie brutalniejszym i krwawszym ataku. Ile byłeś w tych makabrycznych scenach z okropnym pobiciem, polewaniem benzyną i wbijaniem zardzewiałych gwoździ w udo Tommy’ego?

Tak, to wszystko ja. Właściwie to miałem to wszystko wyrzucone na głowę – to byłem ja pod torbą, dwa razy. To było naprawdę interesujące, ponieważ Andy Garcia i ja znamy się od lat, ale to był nasz pierwszy raz, kiedy pracowaliśmy razem. Jednak spotkanie dwóch siwych weteranów walczących ze sobą wydawało się bardzo naturalne i realne. Myślę, że Andy i ja bardzo dobrze ze sobą współpracujemy.

W tego typu scenach musisz po prostu postawić się w danym miejscu, jakby to naprawdę się działo. I tamtej nocy właśnie tak się czułem. Poza tym byłem wyczerpany. Kiedy kręciliśmy scenę plenerową, ledwo mogłem ustać na nogach. Więc nie ma tam żadnego aktorstwa. Pomiędzy każdym ujęciem opierałem się o ścianę. (Śmieje się)

Co sądzisz o tym, że młody przywódca kartelu nie bierze pod uwagę możliwych konsekwencji zakończenia życia Tommy’ego i zmierzenia się z tak wielkim gigantem naftowym i firmą?

Myślę, że często są to ludzie, których w starych filmach nazywano poplecznikami. Chcą zaimponować szefowi. A teraz, gdy mam do czynienia z postacią Andy’ego, który jest głównym bohaterem tej sprawy, mam do czynienia z kimś mądrzejszym, co może być dobre i złe. Inteligentniejszy, więc można z nim inteligentnie rozmawiać, ale jednocześnie jest mądrzejszy, więc nie wiadomo, jakie sztuczki ma w zanadrzu.

W przypadku innych chłopaków jedyne, co mają, to salwa mięśniowa. Przychodzą tam, żeby cię zepsuć! Myślę, że prawdopodobnie faktyczna próba, by po prostu mnie wytrzeć, była po prostu pasją, kiedy z nim porozmawiałem. gdybym po prostu tam siedział i to przyjął, może nie doszłoby do tego punktu. Ale to są goście przyzwyczajeni do świata przestępczości w prawdziwym, brutalnym świecie. Kiedy już lubisz pluć im w twarz, czasami po prostu wychodzi pistolet. Nie jestem więc pewien, czy aż tak to przemyślali, a później dowiedzieli się, że zaraz coś schrzanią.

Czy Tommy jest człowiekiem wiary, czy po prostu uważa się za osobę, która ma szczęście?

Myślę, że Tommy stara się iść przez życie, wiedząc, pod jaką presją znajduje się ze wszystkich stron – biznesu naftowego; jego rodzina, śmierć szefa i konieczność przejęcia pałeczki. Myślę, że Tommy próbuje skoncentrować się na pracy, jakby włączył się autopilot. Bo gdyby za dużo o tym myślał, bo Tommy to pełen pasji facet, prawdopodobnie znalazłby się tam, gdzie trafiła postać Jona Hamma. Myślę, że on wie, że ma pracę do wykonania i myślę, że Tommy jest bardzo zdeterminowany i ma obsesję na punkcie odniesienia sukcesu w tym, co robi. Nie sądzę, że chce odnieść porażkę.

Czy zatem chce przejąć M-Tex Oil po śmierci Monty’ego (Jon Hamm)?

Pewnie nie chce, ale wie, że musi. Myślę, że ma dług wobec swojego starego przyjaciela i szefa, bo tego właśnie chciał. Myślę też, że dzięki swojej wiedzy na temat biznesu wie, że to on jest tym, który to zrobi. Nie chce zakładać garnituru, ale wie, że musi. I nie mam na myśli technicznie garnituru (śmieje się) – Nie sądzę, żeby Tommy kiedykolwiek zmienił ubranie.

W scenie, w której żona i córka Tommy’ego chcą świętować własne zwycięstwo, ale ty wyjaśniasz, że Monty prawdopodobnie umrze i że będziesz musiał przejąć stery, aby firma mogła działać, Tommy ma świetną kwestię, w której mówi „Mężczyźni umierają, koncerny naftowe nie umierają. Moja praca nigdzie się nie wybiera. Przy równie wysokich wymaganiach, jakie stawia mu rodzina, co może najpierw wyeliminować Tommy’ego – biznes naftowy (zarządzanie kartelami itp.) czy jego rodzina?

(Śmieje się) No wiesz, Tommy kocha swoją rodzinę. Kocha swojego syna, ale widzi w nim siebie, bo Cooper jest równie uparty jak Tommy, a nie chcesz, żeby Twoje dzieci były w niebezpieczeństwie. Teraz po prostu przychodzi i mówi: „Swoją drogą, narażam się na niebezpieczeństwo”. On tego nie lubi. Kocha swojego syna, ale każdy dzień z nim jest koszmarem.

Jego żona Angela, jego była żona, która teraz wygląda na to, że do siebie wrócą, na pozór są zupełnie innymi ludźmi. Ale jest między nimi chemia, która nigdy nie zniknęła. Więc się kochają, ale chłopcze, trudno jest ze sobą żyć. To znaczy, nie mogliby spędzać więcej czasu w dzień i w nocy, jeśli chodzi o to, co chcą robić na co dzień.

A córka Aynsley. Mam 20-letnią córkę, która teraz studiuje. A ja, gdyby ona przyszła i powiedziała mi niektóre z tych rzeczy! Więc za każdym razem, gdy Michelle, która gra moją córkę, mówi mi takie rzeczy [about her sex life]a ja na to: „O mój Boże!” To nie wymaga aktorstwa; wiesz, co mam na myśli?

Co słyszałeś o powstaniu drugiego sezonu? Poza tym, jaka jest symbolika sytuacji, w której Tommy i kojot oceniają się nawzajem na samym końcu finału?

Cóż, pierwsze pytanie dotyczące drugiego sezonu: oficjalnie nie wiemy, czy taki będziemy mieli. Zwykle pokazuje, że odnieśliby taki sukces, że zrobiliby to ponownie; więc mogę sobie tylko wyobrazić, że by to zrobili, ale nie jestem tego pewien.

Dla mnie symbolika kojota, dużo o tym rozmawiałem z Taylorem, pierwotnie w obu scenach z kojotem było więcej dialogów. Omówiliśmy to i powiedzieliśmy: „Wiesz co, myślę, że to w zasadzie ciche sceny, ponieważ Tommy wpatruje się w tego dzikiego kojota”. Myślę, że Tommy patrzy na tego kojota i na koniec myśli: „Oto nadchodzą. Przychodzą po mnie. Lub: „Czy oni po mnie przyjdą? Czy jestem kojotem, czy patrzę sobie w oczy? Czy jestem samotnym wilkiem biegnącym przez równiny, próbując nie dać się zabić? A może kojot to kartel? Myślę, że to bardzo symboliczny moment, w którym Tommy próbuje dowiedzieć się, kim jest. I myślę, że w pewnym sensie patrzy sobie, a być może i śmierci, w oczy.

***

Cały sezon Landmana jest teraz transmitowany strumieniowo w Paramount +.