Brian Jordan Alvarez uważa, że ​​odcinek Klubu Strzeleckiego „Nauczyciela języka angielskiego” jest „wystarczająco ponadczasowy, by być na czasie”

Tekst logo

Odcinek poniedziałkowy FX Nauczyciel języka angielskiego zaczęło się od dosłownego huku — głębokiego, dźwięcznego strzału, który usłyszał tytułowy nauczyciel angielskiego (imię Evan) twórcy Briana Jordana Alvareza, gdy szedł na spotkanie ze swoją klasą uczniów. Evan rzuca gorącą kawę na koszulę i upada na podłogę w skróconej próbie czołgania się, po czym chwyta dwóch uczniów z korytarza i prowadzi ich w bezpieczne miejsce w pobliskiej klasie.

Evan wpada w panikę, ale dzieci nie robią na nich wrażenia — wręcz są apatyczne — i mówią mu, że hałas nie był powodem do wezwania pomocy, lecz standardową procedurą stosowaną przez Markiego (Sean Patton), ucznia klubu strzeleckiego prowadzonego przez nauczyciela WF-u.

Fabuła wydaje się poważna, gdy te zdania się łączą, ale jest coś w tempie wydarzeń, co utrzymuje komediowy lekkomyślny charakter; widzowie wiedzą, że powinni się śmiać, nawet zanim dowiedzą się, że wszyscy są bezpieczni. W miarę trwania odcinka Evan i Markie stają twarzą w twarz w kwestii kontroli broni, a następnie dochodzi do wybryków.

Akcja rozgrywa się na przedmieściach Austin w Teksasie, gdzie liberałowie i konserwatyści ścierają się ze sobą, a żaden problem nie jest na tyle prosty, by odrzucić go politycznym sloganem. Alvarez napisał serial z myślą o tej równowadze. „Zawsze chcemy pisać serial z empatią” — mówi — „a przede wszystkim chcemy was rozśmieszyć”.

Poniżej Alvarez opowiada Reporter z Hollywood dlaczego dodał broń do swojego serialu komediowego o szkole średniej, jak to wszystko się zaczęło i dlaczego ostatecznie wybrał język angielski.

***

Kluby strzeleckie, szkoły i komedie nie wydają się naturalnym wyborem. Kiedy wpadł ci do głowy ten pomysł?

Myślę, że to pojawiło się dość wcześnie. Zastanawialiśmy się, jak możemy spróbować spojrzeć na rzeczy inaczej. Myślę, że może to również produkt tej postaci Markie: Kiedy wyłonił się z eteru i naprawdę zaczął mieć głos, pomyśleliśmy, że to będzie miało sens, że ten facet będzie miał klub strzelecki, a moja postać będzie temu bardzo przeciwna. Musieliśmy po prostu wymyślić, jak to dokładnie zagrać i myślę, że znaleźliśmy wiele interesującej faktury. Były momenty, kiedy ten konkretny scenariusz był trudny, ale wciąż znajdowaliśmy sposób, żeby to przetrwać.

Wymagające — powiedz więcej.

Musieliśmy ustalić, jak możemy naprawdę o tym mówić i jak możemy być tak zabawni, że będziecie umierać ze śmiechu? I naprawdę, może to oczywiste, ale to tylko kwestia znalezienia sensownych rytmów i sensownych zwrotów akcji. Na szczęście mamy tych genialnych pisarzy, zwłaszcza Dave’a Kinga — jest jednym z pierwszych pisarzy, którzy zostali dodani do Nauczyciel języka angielskiego — i po prostu zaczynasz odkrywać te zwroty akcji i to, jak zaskoczyć publiczność i samego siebie.

Czy miałeś jakiś cel, kiedy zaczynałeś pisać ten odcinek?

Myślę, że w serialu dużo miejsca poświęca się idealizmowi. A w tym odcinku w szczególności… zawsze chcemy pisać serial z empatią i przede wszystkim chcemy was rozśmieszyć. Ale myślę, że ten odcinek przygląda się aktywizmowi jako koncepcji. Nawet robi coś symbolicznego w tym odcinku, co oznacza, że ​​próbuje pozbyć się klubu strzeleckiego dla samej koncepcji broni. Nie chcemy wam mówić, jak to interpretować, ale dla mnie interesujące jest to, że aktywizm czasami może wydawać się — pozwólcie, że powiem to ostrożnie. Czasami aktywizm musi być na poziomie symbolicznym. Musisz zrobić coś niemal jak gest, aby pokazać, co masz na myśli, nawet jeśli nie ma to dokładnie sensu.

Więc widzę tutaj perspektywę Evana i myślę, że odcinek dobrze pokazuje perspektywy wszystkich postaci, i to czyni go interesującym. Nie chcemy mówić ci, jak interpretować odcinek, i zawsze mówimy, kiedy mówimy o serialu: „Seria jest dla każdego”. Serial nie jest na ciebie zły. I wita cię. Zachęca cię do oglądania i myślenia o nim.

Cofnijmy się więc. Kiedy Nauczyciel języka angielskiego start?

Paul Simms widział niektóre moje prace w sieci, a potem przyszedł do mnie i powiedział: „Zróbmy program telewizyjny”. To była jesień 2020 roku. Zrobiliśmy spotkanie na Zoomie i pomyślałem: „Teraz bardziej interesuje mnie aktorstwo”. Właśnie zarezerwowałem M3GANWłaśnie wróciłem z Wola i GracePrawda jest taka, że ​​pomyślałem sobie: „Próbowałem przejść przez prawdziwy system, ale mi się nie udało”. I pamiętam, że powiedział: „Wychodzisz z emerytury, robimy program telewizyjny”.

Cóż za spełnienie marzeń.

To jest jak coś, co chcesz usłyszeć w swoim życiu. Mówisz: „Nie wiem, czy wierzę w siebie wystarczająco”, a ktoś mówi: „Wierzę”, a ta osoba ma najlepsze CV, o jakim kiedykolwiek słyszałeś — on robi Co robimy w ukryciuco jest genialne, Atlantaco jest genialne, i WiadomościRadio kiedyś, na których się wychowałem. Jest geniuszem w tym, co robi, w pisaniu i produkcji, a także po prostu w rozumieniu, jak to wszystko działa, kiedy wkroczyć, kiedy się wycofać. I zawsze wiedział, że pomaga mi wydobyć mój głos, a nie go tłumić. Więc jestem mu bardzo wdzięczny.

Ten pomysł[dla[forNauczyciel języka angielskiego]po prostu przyszło mi do głowy — pomyślałam sobie, że liceum to ciekawe środowisko, w którym wszyscy ci różni ludzie z różnych środowisk muszą ze sobą współdziałać, aby osiągnąć wspólny cel.

Sceneria jest również ponadczasowa, a w liceum rozgrywało się wiele innych świetnych programów i filmów. Czy patrzyłeś na coś konkretnego w celach informacyjnych?

Nie zrobiłem tego. Wiesz, jestem jedną z tych osób, które, na dobre i na złe, starają się nie inspirować zbytnio innymi filmami ani niczym innym. Mam na myśli, że mam swoje inspiracje — zawsze próbuję zasadniczo nakręcić film Pedro Almodóvara i zawsze próbuję też zrobić Brudny taniec tak czy inaczej. Może widzę tego smaczki w serialu, ale nie, nic z liceum.

To, co naprawdę chciałem zrobić, i na co często mam ochotę, to stworzyć coś klasycznego. Coś ponadczasowego. Dlatego jest muzyka lat 80., te kultowe momenty. I nawet rozmawialiśmy o tym w pokoju scenarzystów, tworząc kultowe obrazy i momenty. Jak to dobrze zrobić? Szkoła jest tak ponadczasowa. Wszyscy byliśmy w liceum.

Dlaczego Austin?

Dorastałem w bardzo wiejskim Tennessee, więc większość mojego dorastania miała miejsce w bardzo konserwatywnym miejscu. I nie zrozumcie mnie źle, miałem wielu wspaniałych ludzi w dzieciństwie i miałem wspaniałe dzieciństwo. Miałem dużo zabawy. I cieszę się, że dorastałem trochę na wsi, myślę, że dało mi to może trochę wewnętrznego spokoju, którego inaczej bym nie miał. Ale potem poszedłem do liceum w bardzo liberalnym mieście w większym bardzo konserwatywnym obszarze Tennessee. A Austin ma trochę tej samej faktury, to bardzo liberalne miejsce w ogólnie dużo bardziej konserwatywnym miejscu. A potem umieściliśmy to na przedmieściach Austin, co jest jeszcze bardziej złożone, ponieważ wtedy masz oba elementy w pracy.

Dlaczego angielski?

Nie wiem, może to trochę nawiązanie do czegoś, gdzie jest ta słynna rzecz, gdzie geje wychodzą do swoich nauczycieli angielskiego, i ja to zrobiłem — myślę, że to była pani Brown, moja ostatnia klasa liceum. Była niesamowita. I miałem Claire Reichman, nauczycielkę angielskiego, którą naprawdę kochałem. I mieliśmy takiego nauczyciela angielskiego o nazwisku Phil White w moim liceum w tym liberalnym mieście, o którym mówiłem. Przysiadał na swoim krześle, zawsze siedział na nim na lekcji. To było jak, jego słynna rzecz. Myślę, że gdybym miał być nauczycielem, może byłbym nauczycielem angielskiego.

Czy ktoś ci kiedyś powiedział, że odcinek „Bezpieczeństwo w szkole” to zły pomysł?

Wiedzieliśmy, że musimy się tym zająć ostrożnie, wiedziała o tym również stacja, a my chcieliśmy. Ale powiedziałbym, że jedną z rzeczy, w których FX jest tak spektakularne, jest dostrzeganie, jak można uczynić odcinek głębszym i ciekawszym. Mamy wielu wspaniałych dyrektorów — Kate Lambert, Jonathana Franka. Oni po prostu delikatnie i inteligentnie sugerują sposoby, aby pójść głębiej i mądrzej. A potem masz Johna Landgrafa na szczycie FX; jest bardzo głębokim myślicielem i spojrzy na twój program i powie: „W szerszym sensie, to, o czym mówimy w tym programie, to to”.

Spotykasz tych dyrektorów i mówisz: „Nic dziwnego, że FX jest na fali zwycięstw”. Wszystko, co robią, jest świetne, mają tak mało do udowodnienia. Naprawdę mogą powiedzieć: „Jak możemy to ulepszyć, dla zabawy, bo lubimy robić dobrą telewizję”.

Bierzemy to wszystko, a potem mówimy: „Jak sprawić, żeby było to tak zabawne, że nie będziesz mógł oddychać? Jokejokejokejoke I mając całą tę fakturę znaczącego myślenia.

Skoro mowa o czymś tak zabawnym, że aż nie można oddychać, w jaki sposób rozwijałeś postacie uczniów?

Cóż, jestem bardzo online, więc jestem na bieżąco z tym, co jest nowe, o czym ludzie rozmawiają i o czym się kłócą — gdzie kultura się rozwija, gdzie ludzie się temu opierają. Więc myślę, że w dużej mierze jest to ukształtowane przez to, a także przez ten pomysł, który pojawił się wcześnie, myślę, że w dużej mierze dzięki Paulowi Simmsowi i FX, czyli pomysł, że dzieci mogą być często mądrzejsze od nauczycieli. Uczymy się od nich, a one uczą się od nas. Wszyscy jesteśmy po prostu ludźmi próbującymi zrozumieć życie. Ktoś powiedział też, że dzieci, szczególnie w tym klubie książki, zachowują się jak chór grecki w serialu. Przekazujemy im pomysły i przetwarzamy informacje.

Ponadto, zaczynasz obsadzać naprawdę zabawne dzieciaki i zaczynasz pisać ich głosami. Zdecydowanie dajemy im ujęcia, w których mogą udoskonalać małe rzeczy.

Czy aktorzy mieli coś do dodania, będąc studentami żyjącymi w świecie po wydarzeniach w Sandy Hook?

Rozmawialiśmy o tym, nawet gdy siedzieliśmy na planie tego dnia, mówili: „Tak, naprawdę dorastaliśmy z ćwiczeniami strzeleckimi”. Ja, Brian, nigdy nie miałem czegoś takiego w życiu.

W odcinku można zauważyć, że uczniowie mówią o bezpieczeństwie związanym z bronią palną w sposób bardzo bezpośredni — jeden z nich mówi, że można przejść przez wykrywacz metalu z metalem, „on po prostu piszczy”.

Spektakl pokazuje również wszystkie te różne uczucia, które istnieją w prawdziwym życiu, w młodości — poczucie inspiracji, ale także apatii i poczucie, że można coś zmienić, i poczucie, że nie można tego zmienić. Wszyscy tego doświadczyliśmy dorastając. To także ponadczasowe doświadczenie.

Czy wiedziałeś, że premiera serialu odbędzie się w roku wyborczym?

Kiedy coś piszesz, chcesz, żeby to powstało następnego dnia. Pamiętam, jak mówiłem: „Musimy być ostrożni, te żarty mogą wydawać się stare, kiedy to zostanie wyemitowane”. W pewnym sensie to było po prostu moje pytanie: „Czy możemy zrobić ten program telewizyjny?”. Ale to połączenie uświadomienia sobie, że żarty są bardziej ponadczasowe, niż myślałeś, a także ciągłego odświeżania humoru w trakcie. Nie wiedziałem do końca, jak bardzo będzie aktualny, ale miałem nadzieję, że zrobię program, który będzie wystarczająco ponadczasowy, aby był aktualny, kiedy tylko się ukaże, i myślę, że to zrobiliśmy.

Jesteśmy już po czterech odcinkach, a ty zająłeś się drag queens i bezpieczeństwem broni. Co jeszcze jest w programie? Nauczyciel języka angielskiego lista rzeczy do zrobienia?

Jedna rzecz — to może nie jest tak interesujące, jak bym sobie tego życzył — ale jest coś, czego dowiedziałem się od prawdziwych przyjaciół, którzy są nauczycielami, że często każesz uczniom chować telefony w przegródkach na ścianie. Więc pomyślałem, że moglibyśmy się tym pobawić, z tym pomysłem, żeby dzieci próbowały obejść tę zasadę. Teraz patrzę na te dzieci i myślę sobie, oczywiście, że będą miały telefony. Świat jest w twoim telefonie, ja też tak dużo w nim siedzę.

Nauczyciel języka angielskiego nowe odcinki co tydzień w poniedziałkowe wieczory na kanale FX o 22:00 , transmitowane następnego dnia na Hulu.