„Gdy międzynarodowy festiwal filmowy Rotterdam w 2025 r. Otwiera swoje podwoje dla publiczności w czwartek-54. edycja IFFR działa 30 stycznia. 9 – Dyrektor festiwalu Vanja Kaludjercic i dyrektor zarządzający Clare Stewart dał reporterowi Hollywoodowi spojrzenie na tegoroczny program i wyzwania, przed którymi stoi festiwal i niezależny film”, — informuje: www.hollywoodreporter.com
Mroczna komedia Graćprzez holenderskiego reżysera Michiela Ten Horn, o przestępstwie z prowincjami z niepowodzeniami osobistymi i zawodowymi, otworzy festiwal, pierwszy holenderski film, który to zrobi od 2018 roku. Iffr zamyka To miasto to pole bitwy Przez indonezyjski filmowiec Mouly Surya, holendersko-Indonesia, która została skazana na holenderskiej indonezyjnej, podczas walki w kraju o niepodległość od holenderskiej w 1946 r. Holandia i jej dawna kolonia podpisały umowę o koprodukcji w grudniu, otwierając dostęp do holenderskich subsydiów dla indonezyjskich produkcji w tym potencjalny 35 -procentowy rabat gotówkowy za pośrednictwem zachęty do produkcji filmów w Holandii.
Finansowanie kulturalne w Holandii zostało zaatakowane po tym, jak nowa prawicowa koalicja rządowa w kraju ogłosiła plany zebrania poparcia dla kilku instytucji kulturalnych. Zeszłego lata miasto Utrecht również wycofało swoje dotacje na Holandii Festiwal Filmowy. Jak dotąd Rotterdam uniknął podobnych cięć. Ogólny budżet festiwalu wzrósł w tym roku nieznacznie wzrósł do 9,8 mln USD (9,4 mln EUR) z 9,5 mln USD (9,1 mln EUR) w ubiegłym roku.
Pomimo wyzwań, fiskalna i polityczna, Kaledjercic i Stewart twierdzą, że są zdeterminowani, aby pozostać wiernym podstawowej misji IFFR polegającej na wspieraniu niezależnego kina z obszarów świata często ignorowanych lub pomijanych. Rotterdam „był i koncentruje się na reprezentacji głosów filmowych, języków i kin z krajów, które często nie otrzymują wystarczającej ekspozycji, oraz na rodzajach filmów, które często nigdy nie znalazłyby się w konkurencji dużego festiwalu, gdyby tak było” t dla iffr. ”
Co widzisz jako USP Rotterdam?
Vanja Kaledjercic: Jeśli spojrzę na pięć i pół dekady, w których Rotterdam był w pobliżu, z tego powodu został zaczął i gdzie jesteśmy teraz, powiedziałbym, że serce Rotterdamu było zawsze i pozostaje odkrycie. Jest to kluczowe miejsce do odkrycia i pielęgnowania talentów, gawędziarzy, filmowców i artystów.
A także do odkrycia w branży, więc ci pierwszokrotnie filmowcy, którzy przybyli do Rotterdam, mogą go wykorzystać jako ten start w branży filmowej, jako miejsce do znalezienia właściwych partnerów i właściwych współpracowników do ich pracy. Odkrycie było i koncentrowało się na reprezentacji głosów filmowych, języków i kin z krajów, które często nie otrzymują wystarczającej ekspozycji, oraz na rodzajach filmów, które często nigdy nie znalazłyby się w konkurencji dużego festiwalu, gdyby to nie było ” t dla iffr.
Clare Stewart Festiwal odegrał bardzo kształtującą rolę w moim wczesnym rozwoju jako programista i kustosz. Rotterdam był pierwszym festiwalem, na który przybyłem poza Australią, 25 lat temu, również bardzo dla tego USP. W tym czasie był to już pierwszy międzynarodowy festiwal filmowy, który pracował w przestrzeni artystów i filmowców, którzy przechodzili do większej instalacji i pracy opartej na wciągających, było to naprawdę przełomowe.
Jak wybór tegoroczny odzwierciedla ten duch Rotterdam?
Vanja Kaledjercic Nasz film zamykający jest doskonałym przykładem. To film Mouly Suryi. Jest indonezyjskim filmowcem, który ma bardzo udaną i płodną karierę. Film, nazywany To miasto to pole bitwyjest naszym filmem zamykającym, który jest również koprodukcją wielo-krajową, ale w centrum jest to indonezyjska i holenderska koprodukcja. Projekt ten był również wspierany przez Hubert Bals Fund (HBF) i za pośrednictwem tego znalazł holenderskiego koproducenta. Jest to szczególnie znaczące, ponieważ w grudniu ubiegłego roku Holandia i Indonezja podpisały traktat koprodukcyjny.
„To miasto to pole bitwy” Dzięki uprzejmości IFFR
Clare Stewart Z biznesowego punktu widzenia, jednym z silnych wątków przechodzących przez tegoroczny program jest holendersko indonezyjski połączenie. W całym programie są filmy holenderskie i indonezyjskie, w tym filmy nocne otwierające i zamykające, ale we wszystkich konkurencyjnych sekcjach. IFFR zawsze był miejscem do debaty i refleksji na temat geopolityki, a ten skupienie pozwala festiwalu zastanowić się nad tymi postkolonialnymi dyskusjami na temat holenderskiego związku z Indonezją i odwrotnie, co jest dobrym zestawem dyskusji w W tym samym czasie, co promocja traktatu o koprodukcji.
Jak postrzegasz swoje role, biorąc pod uwagę obecnego prawicowego rządu w Holandii i wzrost skrajnie prawicowej polityki w całej Europie?
Vanja Kaledjercic IFFR zawsze uważał, że przy tworzeniu całego naszego programu kluczowe jest to, że musimy odzwierciedlać świat, w którym żyjemy. Nieuchronnie będzie to również oznaczać, że będziemy mieć filmy odzwierciedlające wokół nas warunki polityczne. Myślę też, aby zrozumieć teraźniejszość, którą musimy zrozumieć naszą przeszłość, więc jest to także coś, co znajduje odzwierciedlenie w programie. Dobrym przykładem tego jest specjalny program, który w tym roku poświęciliśmy w tym roku ukraińskim filmowcu Serhiy Masloboishchykov. Miał 30-letnią karierę, brał udział w zawodach IFFR Tiger w 1995 roku ze swoim pierwszym filmem, a teraz sprowadzamy go z powrotem po tym, jak długo i bogata kariera. Jego ostatni film fabularny, który będzie miał swoją międzynarodową premierę w IFFR, nazywa się Pismogdzie naprawdę patrzymy na krytyczne wydarzenia na placu Maidan i rozumiemy, gdzie jesteśmy dzisiaj na Ukrainie.
Clare Stewart Pod kątem biznesowym wyzwaniem instytucji kulturalnych, takich jak festiwal i jego zwolennicy, jest zachowanie tych otwartych dialogów wokół obecnego klimatu politycznego, jednocześnie z tym związkiem [government] Organy finansowe. Uważamy, że jesteśmy w bardzo dobrym miejscu, festiwal ma kolejne cztery edycje zabezpieczone z punktu widzenia finansowania, z [culture] Ministerstwo i gmina [of Rotterdam]. Widzimy jednak, że krajobraz kulturowy w Holandii zmienia się i jest o wiele większa presja, z powodu zmian politycznych, na filantropijne fundamenty, które tradycyjnie wspierały festiwal.
Jedna rzecz Rotterdam jest również ściśle powiązana z międzynarodowymi koprodukcjami, był pionierem w posiadaniu rynku koprodukcji i wiele modeli koprodukcji, które widzimy dzisiaj, wyszło z IFFR. Jaką rolę widzisz Rotterdam w zaspokojeniu potrzeb finansowych niezależnego przemysłu filmowego?
Vanja Kaledjercic: To bardzo dobre pytanie, ponieważ zadajemy sobie to samo. Kiedy patrzysz na liczbę koprodukcji tam, Holendrzy są jednym z najbardziej płodnych koproducentów w Europie, obok Francji, Niemczech i kilku innych krajach. Uważamy, że rynek koprodukcji może naprawdę odzwierciedlać pomysł, jaki mamy również w naszym oficjalnym programie, pomysł wspierania różnorodności opowieści, języków filmowych, które możemy wspierać.
Widzisz to na rynku koprodukcji, ale także w naszym wyborze ciemnej pokoju, które są badaniami w procesie. Tam koncentrujemy się na Gruzji, ponieważ wielu gruzińskich filmowców w ciągu ostatnich kilku lat nie było w stanie uzyskać żadnego poparcia od państwa z powodu dyrektora politycznego rządu. Tutaj możemy przynajmniej zaoferować przestrzeń, wsparcie i ekspozycję tych filmowców.
Clare Stewart Jest to rzecz całoroczna, na różne sposoby wspieramy tych filmowców, pomagamy im rozwijać i poszerzyć ich połączenia i sieci. Strategicznie staramy się skupić się na filmowcach, którzy nie mają łatwych tras do miękkich pieniędzy lub którzy są w klimacie, w którym politycznie trudno jest opowiadać ich historie. Staramy się znaleźć sposoby na lepszą aktywację naszych absolwentów, niesamowitych absolwentów HBF i kina, aby to wspierać.
„Ojcze naszego, ostatnie dni dyktatora” Dzięki uprzejmości IFFR
Jaki jest jeden film lub wydarzenie, które jesteś najbardziej podekscytowany tym rokiem?
Vanja Kaledjercic Jest jeden film, który jest niesamowity w naszym konkursie na dużym ekranie. Pochodzi z José Filipe Costa: Nasz ojcze, ostatnie dni dyktatora. Chodzi o ostatnie dni [Portuguese dictator] Salazar. Zanim miał udar, pod koniec życia, już stracił władzę, ale w ostatnich dniach wierzył, że nadal jest prezydentem Portugalii, a jego cały personel i lekarze utrzymywali pozory, że nadal jest dyktator.
Clare Stewart Jestem bardzo podekscytowany, że mogę organizować naszą rozmowę między Cate Blanchett i Guyem Maddinem. Będziemy mieć specjalny pokaz Plotki na festiwalu. Dla mnie to naprawdę łączy się z tym, o czym rozmawialiśmy o USP Rotterdam, ponieważ był to IFFR, na który po raz pierwszy natknąłem się na faceta. Jest wzorowym filmowcem IFFR na tak wiele sposobów, ponieważ IFFR ma tak silny nacisk na krótkie filmy, a jego szorty są tak kluczowe dla jego pracy. Festiwal wykonał na nim retrospektywę w 2003 roku, tak jak robił swoje wczesne wyprawy do pracy instalacyjnej. A Cate, jako ktoś, kto zawsze interesował się zarówno filmami krótkometrażowymi, jak i ruchomych obrazów artystów, sprawia, że jest świetnym dopasowaniem. Uwielbiam to, że ich współpraca nad tym szalonym, zwariowanym filmem, Plotki Daje nam otwarcie, aby porozmawiać o ich zaangażowaniu w tego rodzaju pracę, która jest bardzo częścią tego, co oznacza.