Mark Harmon o swojej niezwykłej drodze do bestsellerowego autora i ponownym spotkaniu z Gibbsem w „NCIS: Początek”

Mark Harmon wciąż znajduje dla siebie zaskakujące ścieżki, ponieważ jest obecnie autorem bestsellerów – mimo że nie ma zamiaru nim nigdy zostać.

Performer, który wystąpił w serialu CBS NCIS jako główny agent specjalny Leroy Jethro Gibbs, przed pożegnaniem w sezonie 19, nadal koncentruje się na opowiadaniu historii o marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych. Po nim i byłym NCIS specjalny doradca Leon Carroll Jr. jest współautorem bestsellerowej zeszłorocznej książki faktu Duchy Honolulukoncentrując się na ataku na Pearl Harbor, z którym obaj powracają Duchy Panamy. Nowa książka, już dostępna, opisuje inwazję Stanów Zjednoczonych na Panamę pod koniec 1989 roku i opisuje, w jaki sposób agenci specjalni Służby Śledczej Marynarki Wojennej prowadzący dochodzenie w sprawie morderstwa młodego żołnierza piechoty morskiej Stanów Zjednoczonych pomogli zmienić bieg historii.

Podczas wywiadu z Reporter z HollywoodHarmon wyjaśnia, dlaczego odrzucił ofertę napisania książki NCIS; jak osobiste doświadczenia Carrolla pomogły w ich pisaniu o Panamie; jego reakcja na prośbę o nakręcenie filmów promocyjnych do serii prequeli NCIS: Początki (które opowiada i produkuje); czy czuje konflikt w związku z odejściem NCIS; i jak to było powrócić jako partner Jamiego Lee Curtisa w nadchodzącej kontynuacji filmu Zakręcony piątek.

Jak po raz pierwszy zaangażowałeś się w pisanie literatury faktu o tematyce marynarki wojennej?

Na samym początku zapytano mnie, czy jestem zainteresowany napisaniem książki w programie telewizyjnym, odpowiedziałem, że nie. Kiedy po raz pierwszy dołączyłem do serialu, wmówiono mi, że wszystko będzie oparte na prawdziwych przypadkach. Ale dość szybko zmienia się to w morderstwo tygodniowo, bo taka jest telewizja, prawda? Pomysł napisania tej książki był następujący: jeśli możemy opowiedzieć prawdziwą historię tej agencji, to jestem zainteresowany, i jestem zainteresowany, czy Leon Carroll – którego poznałem 20 lat temu jako doradca techniczny ds. show — jest ze mną w tej sprawie. To właśnie zrobiliśmy w pierwszej książce, a zaczęliśmy od historii II wojny światowej i początków powstania tego, co stało się NIS.

Co skłoniło Cię do tematu Panamy w najnowszym wydaniu?

W przypadku drugiej książki Panama zawsze była na naszej możliwej liście. Najfajniejsze jest to, że Leon był w Panamie [with the military] w tym czasie. Zatem ta historia staje się pierwszoosobowa, podczas gdy historia, którą zrobiliśmy wcześniej w Honolulu, tak naprawdę dotyczy narracji badawczej, ponieważ wszyscy ci ludzie nie żyją. Szczerze mówiąc, nie mam ochoty być pisarzem. Myślę jednak, że z pewnością jest wiele historii do opowiedzenia i jest ich mnóstwo. Myślę też, że jeśli nie zwracamy uwagi na historię, to na ogół wszystko się powtarza. (Śmieje się.)

Jak wygląda proces pisania dla Ciebie i Leona?

Po prostu rozmawiamy i mówimy o różnych ludziach. W przypadku Panamy wspomnienia Leona dotyczące agentów, którzy tam wówczas byli, oraz część historii, którą tam opowiedział, otwierają pewne drzwi. W dziwny sposób, może dzięki temu programowi telewizyjnemu, ludzie mogą o tym trochę więcej porozmawiać. Ci agenci specjalni to w zasadzie szpiedzy i wykonują naprawdę trudną robotę.

Czy istniała możliwość adaptacji książek na ekran?

Często mnie o to pytano. Nie wiem. W tym momencie jestem po prostu zajęta szukaniem dobrych historii do opowiedzenia i nie wiem, jaki jest na to barometr. Słucham pomysłów, myśli lub kawałka historii. Mamy już pomysł na trzecią część, z którego jestem naprawdę podekscytowany, ale jeszcze się w to nie zaangażowałem. Uważam, że to trochę niewiarygodne, że ludzie interesują się książkami, co oczywiście było.

Kiedy mówisz, że miałeś okazję napisać o samym programie, jak by to wyglądało w przypadku książki?

Nie wiem, o czym rozmawiali, ale nie byłem zainteresowany tym. Istnieje duża różnica między rzeczywistością a tym, co robi Hollywood. Jestem podekscytowany, że przedstawienie odniosło tak duży sukces. Pierwszego dnia w serialu pracowaliśmy 22 godziny, więc nie dokładnie to miałem na myśli. Przez te pierwsze trzy, cztery lata zaszło wiele zmian. Ludzie nie zdają sobie z tego sprawy, ale ten program nie wyskoczył. W ogóle nie był to hit od chwili, gdy to zrobiliśmy. Teraz, robiąc to, ponownie się do tego wprowadzasz Początki pokazać, że jestem z tym związany. W tej chwili masz nadzieję na odbiór z backendu. To tak długo, jak długo będziesz się skupiać. Robicie to, bo macie załogę, która troszczy się o swoją pracę.

Biorąc pod uwagę książki, nad którymi teraz pracujesz, wydaje się, że Gibbs był kluczową częścią twojego życia.

wysłano mnie NCIS scenariusz i wiem po prostu, że przeczytałem nazwisko „Leroy Jethro Gibbs” i to imię mnie zatrzymało. Ludzie pytają: „Co przyciągnęło cię w tej historii?” Powiedziałem: „Imię”. (Śmieje się.) To oczywiście coś więcej, ale nie spodziewałem się, że zostanę tak przyjęty. To także zasługa opowiadania historii i myślenia, że ​​masz coś, co potencjalnie możesz zaoferować w tej roli.

Czy jest jakaś część ciebie, która chciałaby, żebyś nadal to robił? NCIS?

Właściwie tak nie myślę. Pracowałem w tym serialu przez długi czas i nie znam nikogo, kto pomyślałby w kategoriach: „Hej, zrobię odcinek pilotażowy, który będzie trwał 20 lat”. To niespotykane. Ale ten program, oczywiście, odniósł sukces dzięki wielu różnym formom. Ten Początki to naprawdę kawałek z epoki. Jest rok 1990, czasy NIS. Uczenie się o agencji w inny sposób niż w przeszłości było dla mnie historycznie interesujące. I patrząc na to z innej strony, jako producent wykonawczy.

Austina [Stowell’s] graj teraz tę postać, nie ja. Na początku kazali mi robić razem z nim promocje. Powiedziałem: „Rozumiem, ale to twoja sprawa. Nie stoję przed kamerą.” (Śmieje się.) Jestem podekscytowany tą obsadą, ale patrząc na nią teraz, wiesz, że wszystko się zmieni. Zawsze się zmieniają.

Skoro już o tym mowa, wyobrażam sobie, że wciąż są fani, którzy nie mogą pogodzić się ze śmiercią Sashy Alexander pod koniec serialu. NCIS sezon drugi.

A stało się to z bardzo konkretnego powodu. To była decyzja aktora o opuszczeniu serialu, a następnie twórcza decyzja, aby zrobić to w określony sposób. Potem ludzie mówią: „Wow, to naprawdę mnie zszokowało”. To coś w stylu: „No cóż, chyba dobrze. Prawidłowy?” Ponieważ ludzie o tym mówią, a jednak czy jest to coś, co zwykle się robi? Nie, ale to też powód, dla którego starasz się być ich częścią. Próbujesz złapać kilku z nich w karierze. A jeśli zadziałają, świetnie. Jeśli nie zadziałają, nie będziemy o tym rozmawiać.

Jak to było wrócić na Zakręcony piątek dalszy ciąg, Bardziej dziwaczny piątek?

Z Jamiem jest to wygodne i zawsze tak było. Znam ją, odkąd miała 15 lub 16 lat. Oczywiście teraz to inna historia, a mimo to lubię spędzać z nią czas. Kiedy patrzysz na dłuższą formę życia, mówisz o chwilach spędzonych z ludźmi i dzieleniu się nimi oraz przebywaniu z ludźmi, z którymi lubisz przebywać. Zawsze tak było w stosunku do niej, więc z przyjemnością to zrobiłem.