Poznaj niesamowite życie Krisa Kristoffersona – od pilota wojskowego i gwiazdy sportowca po legendę muzyki country i członka rodziny królewskiej Hollywood

Piosenkarz country i Hollywood aktor, który zmarł w weekend w wieku 88 lat, wolał proste, swobodne życie.

10

Legenda country o chropawym głosie Kris Kristofferson zmarł w wieku 88 latŹródło: Alamy

10

Kris zagrała piosenkarkę w przebojowym filmie Narodziny gwiazdy z Barbrą StreisandŹródło: Getty

10

Piosenkarz i aktor z Bobem Dylanem w filmie Pat Garrett i Billy The KidŹródło: AlamyMimo że pochodził z rodziny wojskowej i latał kiedyś helikopterami dla armii amerykańskiej, był urodzonym outsiderem.

To być może wyjaśniało moje spotkanie z nim pewnego zimowego wczesnego wieczoru kilka lat temu w słabo oświetlonym podziemnym parkingu dla autokarów przy londyńskiej Cromwell Road.

Wsiadłem do windy w dużym supermarkecie Tesco i zszedłem kilka poziomów do miejsca, gdzie stał autobus wycieczkowy Kristoffersona.

Przywitał mnie sam mężczyzna – wysoki, bosy, ubrany w dżinsy i czarny T-shirt.

Nie dla niego żyrandole z ciętego kryształu w pięciogwiazdkowym hotelu Park Lane, to właśnie tam zdecydował się zatrzymać na noc przed swoim występem w Royal Albert Hall.

Kiedy siedzieliśmy przy maleńkim stoliku, na którym stała do połowy wypełniona butelka Jacka Danielsa – i sterta pomiętych ubrań na podłodze obok nas – tata ośmiorga dzieci spędził Następny kilka godzin racząc mnie anegdotami ze swojego mniej zwyczajnego życia.

Wielu Kristofferson jest najbardziej znany jako wyrzeźbiony, brodaty przystojniak o przenikliwych, głęboko osadzonych niebieskich oczach, który pojawił się u boku Barbry Streisand w „Narodzinach gwiazdy”.

A może pamiętacie go jako kierowcę ciężarówki „Rubber Duck” w Convoy, pędzącego przez Arizonę ściganego przez gliniarzy z dziewczyną Melissą (Ali MacGraw).

Ale dla mnie jego śmierć w domu na Hawajach oznacza odejście naprawdę wielkiego amerykańskiego autora tekstów, którego historia jest bardziej niezwykła niż jakikolwiek scenariusz hollywoodzkiego filmu.

„Byłem uzależniony”Wśród jego piosenek znalazł się między innymi Me And Bobby McGee, który pośmiertnie stał się numerem 1 w Stanach Zjednoczonych dla byłej dziewczyny, Janis Joplin – szalonej piosenkarki, która płonęła jasno jak spadająca gwiazda, a potem opuściła nas w wieku 27 lat.

Kristofferson napisał zmysłową piosenkę Help Me Make It Through The Night, nagraną między innymi przez Elvisa Presleya, oraz wyjątkową piosenkę na kaca, Sunday Mornin’ Comin’ Down, którą zwrócił na siebie uwagę jego bohater i (później) przyjaciel, Johnny Cash.

Kiedy rozmawialiśmy, zauważyłem, że Kristofferson jest pokorny, autoironiczny, ale ma zauważalne poczucie własnej wartości duma o nim.

Wyczuwałem, że wynikało to z faktu, że podążał za swoim marzeniem, a nie ścieżką, którą wybrali dla niego surowi rodzice.

Urodził się 22 czerwca 1936 roku jako syn Larsa, generała dywizji Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych szwedzkiego pochodzenia.

Od najmłodszych lat Kristofferson był zmuszany do pójścia w ślady ojca, ale jego pasja do muzyki nigdy nie przygasła.

Dostałem list od rodziny, w którym się mnie wyrzekłem. Moja mama powiedziała, że ​​to urocze, gdy jako dziecko byłam idolką Hanka Williamsa, ale była rozczarowana, „gdy zobaczyła, że ​​ten dorosły mężczyzna jest idolem Johnny’ego Casha, o którym wszyscy wiedzą, że jest narkomanem”.

„Wiem, że pierwsze piosenki, które stworzyłem, miałem 11 lat i nadal mieszkałem w Teksasie” – powiedział mi.

„Kontynuowałem pisanie po przeprowadzce do Kalifornii. Już wtedy Hank Williams był moim bohaterem. Odkąd po raz pierwszy usłyszałem, jak śpiewa Love Sick Blues, byłem wciągnięty”.

Dzięki swojej muskularnej sylwetce Kristofferson wyróżniał się na arenie sportowej w prywatnym Pomona College, reprezentując go w rugby, futbolu amerykańskim i lekkoatletyce.

Choć jego waleczność zapewniła mu stypendium Rhodesa na Uniwersytecie Oksfordzkim (podobnie jak były prezydent Bill Clinton), gdzie zdobył błękitną nagrodę za boks, pisanie piosenek zawsze pozostawało poza jego myślami.

Będąc w Anglii, odpowiedział na ogłoszenie, które brzmiało po prostu: „WYBIERZ SŁAWĘ”.

Dzięki temu skontaktował się z promotorem, „który załatwił mi kontrakt z Top Rank Records i odbyłem sesję z Tonym Hatchem. [Remembered for the Crossroads theme tune.]

„To nie było wystarczająco dobre i nigdy nie zostało wydane. Uświadomiono mi, że mój głos nie jest wystarczająco komercyjny”.

Następnie przyszło małżeństwo z ukochaną z dzieciństwa Fran Beer i służba w armii amerykańskiej, gdzie latała helikopterami z Niemiec.

Kristofferson później dobrze wykorzystał tę umiejętność, gdy jako pozbawiony środków finansowych autor tekstów zabierał załogi na platformy wiertnicze w Zatoce Meksyk.

Znowu podjął swoją historię: „Skończyłem pobyt w Niemczech i szedłem, aby uczyć literatury angielskiej w akademii wojskowej w West Point, kiedy dostałem zaproszenie do Nashville.

„Miałem dwa tygodnie urlopu, więc pojechałem. Zakochałem się w tym miejscu.” Poznał gwiazdy country, takie jak Bobby Bare, Dave Dudley i Cowboy Jack Clement. Któregoś wieczoru za kulisami uścisnął dłoń Johnny’emu Cashowi.

„Ten moment był elektryzujący” – powiedział Kristofferson. „Był wszystkim, czego oczekiwałem. Oczywiście w tamtych czasach był dość niebezpieczny, chudy i wyglądał jak śmierć.

„Był moim bohaterem, moją inspiracją. Został moim mistrzem. Zawsze mnie zachęcał. Później miałem okazję z nim pracować na tej samej scenie.”

Z jego przeznaczenie jasne, że Kris odwrócił się od Westpoint i dostał pracę jako woźny w studiach Columbia przy Music Row, mieszkając w, jak to określił, „slumsach”.

Jego decyzja i podziw dla Casha miały swoją cenę.

„Dostałem list od rodziny, w którym się mnie wyrzekłem. Moja mama powiedziała, że ​​to urocze, gdy jako dziecko byłam idolką Hanka Williamsa, ale była rozczarowana, „gdy zobaczyła, że ​​ten dorosły mężczyzna jest idolem Johnny’ego Casha, o którym wszyscy wiedzą, że jest narkomanem”.

„Pomyśleć, że John był na okładce magazynu Time, kiedy umarł, jak ojciec kraju. Powinien być na górze Rushmore.

Niedługo potem Bob Dylan przybył do miasta, aby nagrać swój przełomowy podwójny album Blonde On Blonde.

10

Kris, gwiazda sportu, grająca w futbol amerykański w Pomona CollegeŹródło: Dostarczone

10

Gwiazda dołączył do armii amerykańskiej w 1960 roku i latał śmigłowcami w NiemczechŹródło: Dostarczone

10

Jako Blackie Buck w filmie z 1984 r., autor tekstówŹródło: Rex

10

Piosenkarz i aktor zagrał także w komedii akcji z 1978 roku ConvoyŹródło: Alamy„Dostarczyłem taśmy, opróżniłem popielniczki, zamiatałem podłogi i byłem na sesjach, które były zamknięte dla wszystkich innych. Policja byli na zewnątrz.

„Bycie tam umożliwiło mi kontakt z muzyką, pisaniem piosenek i występami, co nadrobiło lata, w których nie płaciłem składek”.

Kristofferson powiedział, że Jody And The Kid to „prawdopodobnie pierwsza naprawdę dobra piosenka, którą napisałem.

„Pamiętam [country singer] Danny Dill powiedział mi, że słyszał to w radiu samochodowym. Zjechał na pobocze i rozpłakał się. A ten facet był naprawdę gburowatym, dużym, podłym starym sukinsynem!”

„To mnie rozdzierało”Kiedy jego kariera autora piosenek zaczęła nabierać tempa, małżeństwo Kristoffersona rozpadło się.

„Moja żona odeszła, a moja rodzina się rozpadła. Nie widzieli chwały tego okropnego miejsca, w którym mieszkałem.

Potem, w 1969 roku, kiedy Kristofferson był sam, przygnębiony i za dużo pił, zaczęły płynąć wspaniałe piosenki — wśród nich Sunday Mornin’ Comin’ Down i Me And Bobby McGee. Kris wyjaśnił: „Sunday Mornin’ Comin’ Down umarłby, gdyby John [Johnny Cash] nie zrobił tego w swoim programie telewizyjnym.

„Chcieli, żeby zmienił zdanie: „Życzę Panu, abym został ukamienowany”. Pamiętam kłótnię, gdy ktoś zasugerował: „Życzę Panu, abym był w domu”.

„John po prostu stał i obserwował nas. Zaakceptowałbym wszystko, co by zrobił – był Johnnym Cashem.

„Potem, kiedy patrzyłem na balkon, podniósł wzrok i zaśpiewał: «Życzę Panu, abym został ukamienowany». To uratowało piosenkę. Z tego powodu została piosenką roku”.

Kiedy w 1970 roku Roger Miller uczynił „Me And Bobby McGee” hitem na listach przebojów, Kristofferson wiedział, że „nigdy więcej nie będzie musiał iść do pracy”.

Przyznał jednak, że ostateczną wersję przedstawiła Janis Joplin, przez krótki czas jego dziewczyna. „Nie wiedziałem, że się obciąła, mimo że mieszkaliśmy razem przez kilka miesięcy” – powiedział mi. „Dopiero zacząłem występować, a ona śpiewała gdzie indziej, więc poszliśmy w różnych kierunkach.

„Byłem w domu Joan Baez w Monterey, a ona przyszła mi powiedzieć, że Janis zmarła.

„Pojechałem do Los Angeles i wszyscy byliśmy w motelu, w którym zmarła ona i jej producent Paul Rothchild [also The Doors] powiedział: „Przyjdź do mojego biura, chcę ci coś zagrać”.

„Zagrał mi Janis śpiewającą Me And Bobby McGee i nie mogłem nawet zostać w pokoju do końca. Rozerwało mnie to.

„Janis była smutna, ale bardzo zabawna i bardzo mądra. Jeden z najbardziej uduchowionych piosenkarzy, jakich kiedykolwiek słyszałem. Czuła, że ​​gdyby nie miała hitów, nikt by się tym nie przejął.

– Chyba byli dla niej trochę niemili, gdy była w szkole średniej w Port Arthur.

Gdybym, gdy byłem woźnym, kiedykolwiek śnił mi się, że stanę na scenie z tymi chłopakami i zaprzyjaźnię się z nimi wszystkimi, pomyślałbym, że umarłem i trafiłem do nieba.

W tym czasie Kristofferson przechodził przemianę z autora tekstów w wykonawcę. Występ w Los Angeles otwierający występ Lindy Ronstadt w Troubadour zapewnił mu rozgłos, którego potrzebował.

Kristofferson nigdy nie uważał, że ma świetny głos, ale z pewnością miał piosenki i wygląd, a jego publiczność była zachwycona.

„Przybyli Barbra Streisand i reżyser Sam Peckinpah” – wspomina, potwierdzając, że program „Trubadur” zasiał ziarno jego kariery filmowej.

Wystąpił w trzech kontrastujących ze sobą filmach Peckinpaha: Pat Garrett i Billy The Kid, z udziałem także Jamesa Coburna i Boba Dylana, Bring Me The Head Of Alfredo Garcia i Convoy.

„Sam był zakochany w Sunday Mornin’ Comin’ Down. To była ulubiona piosenka wielu alkoholików! Już byłem zachwycony jego innymi filmami, takimi jak Dzika banda i Słoma Psy– powiedział Kristofferson.

Jako piosenkarz stanął przed największą publicznością na festiwalu na Isle Of Wight w 1970 roku. „Nienawidzili mnie! Nienawidzili wszystkich” – wykrzyknął.

„Pamiętam, jak Jimi Hendrix dawał z siebie wszystko przez kilka godzin, ale jedynym facetem, którego lubili, był Leonard Cohen. Stałem tam z Zalem Yanovskym z mojego zespołu. Powiedział: „Szefie, Leonard jest poetą niepokoju, a ty jesteś alkoholikiem”. Okrutne, ale sprawiedliwe!”

Kristofferson przyznał, że ma więcej niż należny mu przydział trudnych rzeczy, ale upierał się, że nigdy mu to nie przeszkadzało.

„Nie sądzę, że bez tego nie stałbym na scenie. Dodało mi to holenderskiej odwagi” – powiedział.

W 1973 roku poślubił piosenkarkę Ritę Coolidge, z którą rozwiódł się sześć lat później. Stał się także supergwiazdą, rozpoznawalną na całym świecie, głównie dzięki hollywoodzkim rolom w westernach.

RomansO swoim występie w płaczącej wersji „Narodzin gwiazdy” ze Streisandem z 1976 roku mówi: „Zawsze byłem z tego dumny. Największą zasługę przypisuję Barbrze.

„Część muzyczna była niefortunna, ponieważ nie mogłem śpiewać własnych utworów. Śpiewanie piosenek, z którymi nie mogłam się identyfikować, było przygnębiające. Myślałam, że historia miłosna s sztuka jednak zadziałała.

Jeśli chodzi o głupi, ale zabawny „Konwój”, dodał: „Nie był to najlepszy film Sama, ale cieszył się popularnością na całym świecie. Uwielbiali to w miejscach takich jak Chiny i Ameryka Południowa właśnie ze względu na duże ciężarówki.

„Kiedy powiedziałem mojemu zespołowi: «Cóż, wygląda na to, że przez kilka następnych miesięcy spędzę uwięziony w ciężarówce z Alim MacGrawem», mój gitarzysta powiedział: «No cóż, to przebija wszystko, co planowałem!»”

Na początku lat osiemdziesiątych Kristofferson wraz z Cashem, Williem Nelsonem i Waylonem Jenningsem został członkiem supergrupy country The Highwaymen.

„Nie sądziłem, że jestem w ich klasie jako artysta” – powiedział. „Moje pisanie piosenek mnie tam przyciągnęło. Myślę, że dodało mi to wystarczającej śmiałości, by pomyśleć, że należę do tej grupy. Willie frazuje jak piosenkarz jazzowy, prawie jak Sinatra.

„Gdybym był woźnym, gdybym kiedykolwiek śnił, że stanę na scenie z tymi chłopakami i zaprzyjaźnię się z nimi wszystkimi, pomyślałbym, że umarłem i trafiłem do nieba”.

W czasie naszego spotkania na parkingu Kristofferson nadal występował i pisał, mieszkając w Malibu lub Maui z trzecią żoną Lisą Meyers.

Zapytałem go, czy uważa, że ​​muzyka jest najważniejszym aspektem jego życia.

„Jest najbliżej duszy” – odpowiedział.

Później powiedział, że chciałby, aby na jego nagrobku wyryto pierwsze trzy linijki „Ptaka na drucie” Leonarda Cohena.

Jak ptak na drucie. Jak pijak w chórze o północy. Próbowałem na swój sposób być wolnym.

10

Kris ze swoją drugą żoną, piosenkarką Ritą Coolidge w 1977 rokuŹródło: Alamy

10

Krzysiek na zdjęciu w 2017 rŹródło: Rex

10

Na początku lat osiemdziesiątych Kristofferson z przodu został członkiem supergrupy country The Highwaymen z Cashem, Williem Nelsonem i Waylonem JenningsemŹródło: Alamy Próbowałem na swój sposób być wolnym.