Ramy Youssef i Mo Amer w słodko -gorzkim sezonie „MO”: „Wszystko się dzieje teraz, sprawiło, że było to potężniejsze”

Tekst logo

[Tahistoriazawieraspoileryzdrugiegosezonu[ThisstorycontainsspoilersfromseasontwoofMo.]

„Sposób, w jaki opisałbym sezon, jest słodko -gorzki. Wszystko było słodko-gorzkie i tak się czuło przez cały sezon ”-mówi Mo Amer, gwiazda, twórca, pisarz i reżyser po raz pierwszy The Hollywood Reporter O drugim i ostatnim sezonie Netflix Show.

Przełomowa seria, która zadebiutowała w 2022 r. I jest produkowana przez Ramy Youssefa, koncentruje się na palestyńskich uchodźcach i jego rodzinie czekających na azyl przez dwa lata w sercu i upale Houston w Teksasie. Występ nie tylko ze względu na rzadkie centrowanie Palestyńczyków, serial był chwalony ze względu na swoją ekspercką równowagę dramatu i komedii, jednocześnie badając problemy związane z imigracją, religią, językiem i niepełnosprawnością.

Po uznanym przez krytyków pierwszym sezonie Netflix ogłosił na początku 2023 r., Że półgodzinna komedia powróci na ostatnie osiem odcinków-przedsięwzięcie, które trwało prawie dwa lata. „Uważam, że pod koniec marca rozpoczęliśmy sala pisarska. Byliśmy tam do 1 maja, a potem mieliśmy strajki pisarskie i aktorskie ”, wyjaśnia Amer o rozszerzonym harmonogramie produkcji drugiego sezonu. „Po strajku mieliśmy pięć miesięcy i wróciliśmy, szczęściarze, 1 października, a potem, oczywiście, sześć dni później, wszystko się zmieniło”.

Amer odnosi się do 7 października 2023 r., Kiedy grupa terrorystyczna Hamas zaatakowała festiwal muzyczny i społeczności w pobliżu granicy z Gazą w południowym Izraelu, zabijając ponad 1100 i przyjmując około 250 zakładników. W ciągu półtora roku Izrael zareagował atakami odwetowymi, a ich operacje wojskowe w Gazie spowodowały śmierć co najmniej 46 000 Palestyńczyków, uraz ponad 109 000 i wysiedleniem 1,9 miliona, na ministerstwo Gazy Hamas. Wezwania do zawieszenia broni rozpoczęły się już w październiku 2023 r., Ale nie udało się odgrywać ostatnich 15 miesięcy do stycznia. Siedemdziesięciu dziewięciu zakładników pozostaje w niewoli Hamas.

Finał serii Mo Kończy dzień przed 7 października, gdzie Mo i jego rodzina, po pierwszej podróży do Palestyny ​​w ciągu dwóch dekad, są zatrzymywane i przeszukiwane na lotnisku, próbując wrócić do amerykańskiej Amer i Youssef powiedział Thr Że są zadowoleni z zakończenia serialu, ale ostatecznie nie przeciwstawiają się robić więcej we wszechświecie serialu.

„Jestem bardzo zadowolony z tego, jak się okazało sezon i jestem bardzo zadowolony z tego, co udało nam się osiągnąć dzięki zasobom, które mieliśmy. Jestem z tego bardzo, bardzo zadowolony. Biorąc to pod uwagę, jest o wiele więcej do powiedzenia – wyjaśnił Amer. „Włożyliśmy w to wszystko, co mieliśmy i naprawdę wierzę, że zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy. Osiągnęliśmy to. Czy możemy zrobić więcej? Czy zrobiłbym więcej? Tak, jestem na to otwarty. Jestem zdecydowanie na to otwarty ”.

Youssef, także gwiazda twórcy egipsko-amerykańskiej Hulu Ramydodał: „MO jest naprawdę płodnym stand-up i oczywiście tak świetnym wykonawcą. Tak wiele z tych historii wylewa się z niego. Z pewnością nie kończy się tutaj, niezależnie od tego, jaką formę i w którą stronę pójdzie. ”

Poniżej Amer i Youssef rozmawiają The Hollywood Reporter Oprócz poruszania się po serialu do terminowego zakończenia ponad półtora roku, Amer wkracza na krzesło reżysera, przedstawiając amerykańskie ośrodki detencyjne i imigrantów i Palestynę, moc języka (i oliwę z oliwek) oraz przyjęcie niepełnosprawności w rodzinach arabskich.

***

Program kończy się 6 października, ale zostałeś odnowiony na drugi sezon na początku 2023 roku. Ile zakończenia jest to, co już zaplanowałeś i ile dostosowałeś w świetle 7 października?

Mo Amer Do strajku mieliśmy tak świetny przepływ w pokoju pisarskim. Mieliśmy już coś wyjątkowego warzenia. Kiedy wróciliśmy 1 października i wszystkie wydarzenia, które nastąpiły później, wyraźnie w pokoju wydarzyło się wiele bardzo trudnych rozmów. Nie „trudne”, co oznacza, że ​​do tego chodziliśmy lub cokolwiek innego. To święta przestrzeń i chcę to szanować w jak największym stopniu. To było bardziej bardzo, bardzo ważne rozmowy, które musiały być musiało zabrać program w lepsze miejsce. Z tego powodu wszyscy staliśmy się znacznie bliżej zespołu. Był to taki emocjonalny – i wciąż był emocjonalny – z lawiną wydarzeń, które miały miejsce później.

Zaczęliśmy więc widzieć, co możemy zrobić inaczej, aby rozwiązać problem, co się stało po POCT. 7, i jest wiele rzeczy, w których musisz się uwzględnić. Po pierwsze, minęło 18 miesięcy, odkąd serial był zielony w drugim sezonie. Od momentu, gdy zaczniesz kręcić się, masz rok, który przejdzie przynajmniej, dopóki nie pojawi się serial. Są wszystkie te ciągle zmieniające się rzeczy, które potencjalnie możesz rozwiązać w programie, które będą zupełnie inne. To było ogromne ryzyko. Po drugie, ta harmonogram, że wszystko zaczęła się 7 października, jest również nieprawidłowe. Trwa to od bardzo dawna, jak 80 lat. Myślę, że szkodliwe byłoby karmienie fabuły, że to wszystko zaczęło się wtedy.

Ramy dużo o tym mówił, ponieważ było wiele namiętnych rozmów: czy rozmawiamy o tym, czy nie? Jak o tym rozmawiamy? Rzeczywistość sytuacji polega na tym, że wraz z naszymi postaciami, gdy zaczniesz zagłębiać się w to konkretne wydarzenie, stracisz wszystko. Tracisz wszystkie swoje postacie, tracisz historię – po prostu nie wiesz, co się dzieje z nikim. Emocjonalnie staje się to bardzo dydaktyczne, a ty po prostu kłóciasz się przed kamerą, a historia spada rurki. Szczerze mówiąc, nie wydobywa to najlepszego z każdej postaci.

Ponadto powiedziałbym warstwy tego, z czym każda postać sobie radzi i co już tam jest, oraz fakt, że to już się dzieje – moja mama sprawdza wiadomości obsesyjnie. Dzisiaj rozmawiałem przez telefon z ciotkami na Zachodnim Brzegu i to jest jak norma dla Palestyńczyków, aby regularnie sprawdzać swoją rodzinę, aby zobaczyć, co się dzieje; Czy wszystko jest w porządku. To jest wątek przez całe moje życie. Chciałem to włączyć do serialu i wykorzystać nasze postacie do napędzania historii, a nie tylko w tym wydarzeniu. Z tych wszystkich powodów pomyśleliśmy, że najlepiej byłoby mieć oś czasu na program i zakończyć go 6 października z czymś o uśmiechu i poruszaniu się naprzód.

Jest to coś, co już mieliśmy przed strajkiem, i jest to coś opartego na moim własnym doświadczeniu, kiedy byłem na Zachodnim Brzegu i przechodziłbym punkty kontrolne. Zawsze zachowywałbym uśmiech, ale nie ogromny, w którym czułem się, jakbym antagonizuję lub cokolwiek innego. Po prostu zachowałbym spokojny sens dla siebie, bez względu na wszystko. Chodzi o to, że nie pozwolę mojemu duchowi, moje serce, mój umysł. Nie pozwolę mi tego odebrać. To jest moc, którą mam i zamierzam to trzymać, tak trudne, jak w tych ekstremalnych sytuacjach. Jeśli możesz to trzymać, to zwycięstwo. Zwyciężyłem, jeśli mogę zachować własną duchowość i sposób myślenia. Zachowanie wszystkiego, co jest bardzo potężne. Jest to coś, co chcieliśmy zrobić, a teraz wszystko się działo, sprawiło, że było to potężniejsze.

Ramy Youssef Więcej osób jest przy stole rozmowy niż kiedykolwiek wcześniej, i to prawdopodobnie największa zmiana. Aby nieco to wycofać w kontekście, zawsze wiedzieliśmy, że ten program o palestyńskim uchodźce będzie musiał zakończyć się, jedzie do Palestyny. To tylko dane. Robiliśmy Mo W tym samym czasie, w którym robiliśmy Ramyi zrobiliśmy tam odcinek, w którym bardzo wyraźnie narysowałem pewne wiersze, jeśli chodzi o postać Ramy, który jest tym imigrantem pierwszej generacji, ale kiedy jedzie do Palestyny, zasadniczo ma biały przywilej, ponieważ jest obywatelem amerykańskim. To zupełnie inna historia. Istnieje nawet drobna granica między diasporą a uchodźcą o postaci takiej jak Mo.

Pracujemy nad obiema rzeczami, wiedzieliśmy, że zamierzamy zrobić odcinek i historię, która miała obejść wszystko, co jest zupełnie innego punktu widzenia niż cokolwiek, co zrobiliśmy wcześniej, lub że te postacie z pewnością widziały. Więc wszystko, co mówi MO, jest super miejscem w tym sensie, że nawet nie wiem, co zmieniło się inne niż więcej ludzi, jest świadomych tego, o czym mówimy. To było DNA tego, dlaczego chcieliśmy wspólnie zorganizować koncert wokół historii Mo i dlaczego było to dla mnie o wiele bardziej wyraźne niż cokolwiek, co robiliśmy Ramylub cokolwiek, co ktoś widział. Dlatego ten program zawsze był dla mnie tak ważny. Koniec, tak wiele z tego jest wizja Mo, jaką miał z nim, kiedy zaczęliśmy rozmawiać o tym boisku w 2017 roku.

Mo, po raz pierwszy przyjmujesz rolę dyrektora. Dlaczego było to coś, co było słuszne do tego sezonu?

Youssef To naturalne rozszerzenie, gdy wiesz, że jesteś showrunrem [series]. Ponadto ten program jest tak niesamowicie bliski MO, że wydaje się naturalną ewolucją. Tak wiele z nich pochodzi z tych żywych historii, które MO opowiedziałby, lub miałby w głowie. To zawsze było coś, co od niego słyszałem i wiedziałem o nim od czasu, kiedy go poznałem. Mogło to być w 2015 roku, ale pamiętam, że MO powiedział mi o tym szczegółowym opisie, w jaki sposób chciał otworzyć swój specjalny stand-up. Pomyślałem: „Stary, to nie jest specjalny stand-up. To film. To program. To nie wstaje. ” Ale spójrz, zwłaszcza gdy masz wokół siebie ekosystem, staje się on po prostu naturalnym rozszerzeniem. Nie mówiąc, że to łatwe. Robienie programu nie jest łatwe. Ale kiedy dojdziesz do punktu, w którym to robisz, po prostu wydaje się to organiczne. Zwłaszcza jeśli mówisz o tym ostatnim odcinku. Byłoby to dziwne, gdyby ktokolwiek to zrobił, szczerze.

Amer Wydawało mi się naturalne wejście na krzesło. Wszystko było budowane z określonego punktu. Jestem już bardzo wizualną osobą, jak wie Ramy. I chcę napiwać swój kapelusz na wszelkie doświadczenia, które zostałem pobłogosławiony, czy to oglądać Ramy Lub Czarny Adam z [director] Jaume [Collet-Serra] i DP [Lawrence Sher]wybierając ich mózgi. To lata i lata widzenia, jak to się robi, oglądanie DP w akcji na tym poziomie. Następnie wkraczając do pierwszego sezonu MO z [director Solvan] Przysiek [Naim] A my pracujemy razem, jest świetnym współpracownikiem i po prostu daje mi miejsce do zabawy z tymi retrospekcjami. Zapytałby o to, jak je wizualizowałem, ponieważ były one prawdziwe dla mojego doświadczenia życiowego. Stamtąd był to naprawdę ekologiczny postęp w drugi sezon. Co za błogosławieństwo mieć taką okazję. Odcinek siódmy, reżyserujący Farah [Bsieso, Mo’s mother Yusra Najjar] i Shireen [Dabis, Mo’s sister Nadia Robinson] Razem i ta cudowna scena na doku prowadzi mnie do tak emocjonalnie słodko -gorzkiej, ale podnieconej przestrzeni. To inne doświadczenie, a ja to ceniłem i zrobiłem wszystko, co mogłem, aby zrobić to sprawiedliwość. Przechylam swój kapelusz wokół zespołu wokół mnie za pomoc w urzeczywistnieniu tych rzeczy.

MO był także programem o istnieniu poza jedną kulturą, jedną granicą. Ale w tym sezonie jedziesz z Meksyku do granicy z Teksasem do Houston. Czy możesz porozmawiać o odtworzeniu aresztu imigracyjnego?

Amer Centrum zatrzymania było trudne, ponieważ chcieliśmy oddać sprawiedliwość, nie tylko z punktu widzenia projektu produkcyjnego, ale z punktu widzenia fabuły. Te ośrodki detencyjne są dość podstawowe. To tylko magazyny i przynoszą ogrodzenie. Tak je złożyli. Zespół produkcyjny wykonał fenomenalną pracę, replikując to dla nas, aby ożywić tę historię. Kiedy weszliśmy do niego, wszyscy byliśmy pod wrażeniem. Każda osoba miała inne emocje, uderzając ich, gdy weszli w nią. To była dla nas wielka sprawa. Byliśmy tam tylko przez trochę czasu [on screen]więc jak możemy zdobyć to, co CA CA Czy przesuwa się skala doświadczeń dla uchodźców? Masz kogoś, jak widzisz w odcinku, rozmawiając z jego doświadczeniem, przeglądając lasy błotne, dżunglę i węże. Unika karteli i pije sok z puszki z kiełbasą wiedeńską. Ale potem patrzy na MO i mówi: „Jak się tu dostałeś?” I Mo mówi: „Wsiadłem autobusem”. To było wszystko, aby zobaczyć, z czym wszyscy mieli do czynienia, zajrzeć do tego okna, aby zobaczyć, jakie było ich doświadczenie, zanim przybyli do aresztu.

Ale widząc naszą postać MO [in there] Próbując jak najlepiej wykorzystać to, co ma, zacząłem o tym bardziej myśleć. A co z tymi oficerami detencyjnymi? Sami w więzieniu. Są także w areszcie. Siedzimy tam, rzucając na nich wszystkie te rzeczy i po prostu miał ten wgląd. Zainspirowałem mnie Północ. Był bardzo zainspirowany tym relacją w tym starym filmie z 1987 roku [Robert] De Niro i Charles Grodin, gdzie wciąż nazywał go Jackiem, i był bardzo denerwujący. W końcu rozbił Jacka, więc interesujące było widzieć, jak Mo relacja z oficerem zatrzymania, zobacz go potencjalnie rozbijając go na końcu i zajrzyj do jego życia. Gdy [Mo] mówi: „Gdzie jest twoje serce i to wszystko?” [The guard’s] Odpowiedź jest taka, że ​​nie mam wyboru. Budzę się każdego dnia i albo przychodzę do pracy, albo wydmucham mózg. Widzi, że mam wyciek w dachu, mam dwoje niepełnosprawnych dzieci i teściową mieszkającą w moim domu, i ja też umiera w środku. Humanizacja go przez sekundę była również interesująca. Ale nie chciałem wychodzić z nich w areszcie, aby być w areszcie. Chciałem zobaczyć, jakie są doświadczenia wszystkich – co jedzą, widząc, jak żyją, jak są traktowani w bardzo odważny sposób – i próbując wyciągnąć z tego MO. Następnie oczywiście konsekwencje nielegalnie przekraczające granicę.

Zabrałeś także Najjars do Palestyny. Jak podszedłeś do filmowania?

Amer To było duże, ponieważ chcieliśmy czegoś tak realistycznego dla mojej wioski Burin. Na szczęście mieliśmy trochę archiwalnych materiałów z tego, kiedy miałem sekwencję marzeń w trzecim odcinku w poprzednim sezonie. Następnie uzupełniliśmy wszystko, czego nam brakowało, wysyłając tam załogę i przechwytując jazdę na Zachodni Brzegu. Wszystko to jest faktycznym Palestyną, faktycznym Zachodnim Brzegu i wezwaniem do modlitwy – zewnętrznej – jest faktycznym meczetem w naszej wiosce Burin. Zrobiliśmy małe połączenie Malty w Burin i terytorium Izraela. Masz wszystkie trzy razem, aby mieć najbardziej realistyczną palestyńską wersję odcinka. Nawiasem mówiąc, Malta była tak spektakularnym miejscem. Oprócz różnic architektonicznych, których musieliśmy uniknąć w przypadku aparatu, było to dość widoczne. Widziałeś, jak życie w wiosce było bardzo podobne do mojego doświadczenia z moją rodziną. To było głębokie doświadczenie, aby móc przynieść obsadę Jerozolimy i Nazaretu. Aktorzy, którzy grali moich kuzynów i ciotek w serialu, pochodzili z Jerozolimy, Nazaretu i Palestyny. Weszli, a kiedy tam dotarli, nie mogli uwierzyć w podobieństwo. Byli bardzo zadowoleni.

W tym sezonie opierasz się na zdjęciach oliwek, aby porozmawiać o kulturze palestyńskiej. Sekwencja jest całkowicie w procesie oliwy z oliwek, a także drzewa oliwne w późniejszym sezonie. Jaki był twój proces i inspiracja do wprowadzenia tych chwil na ekran?

Amer Jest ta piosenka, która naprawdę mnie złapała, a ja zbudowałem całą scenę.[[[[Amer zaczyna śpiewać Lefty Frizzell „Jeśli masz pieniądze (mam czas)”.]Wiem, że to brzmi śmiesznie, ale ten czas i ta kadencja połączyły wszystkie wizualizacje. Zawsze chcieliśmy zobaczyć wnętrze [making Palestinian olive oil]. Rozmawiałem z Slick o tym odcinku i opisywałem go. Znaleźliśmy tę antykę – tak naprawdę jest przed moim biurem. Zabrałem to do domu. Ten piękny stary włoski mężczyzna pod koniec lat 80. miał ręcznie bolesny sprzęt, który wytwarza oliwę z oliwek. Istnieje cały proces, dwa lub trzy różne etapy, usuwając doły i tak dalej. Ta antyczna maszyna zainspirowała wszystkie wizualizacje. Złożyło wszystko, tylko ruch i czas wszystkiego. Nikt nie robi oliwy z oliwek, z wyjątkiem Palestyny ​​w wioskach. Rzuczą kamienie nad oliwkami, a oliwa z oliwek wychodzi i wylewa się naturalnie. To jest inspiracja.

Dostarczam kapelusz zespołowi za znalezienie tego sprzętu. To było dość dzikie, że ten człowiek go miał i zachował przez tyle lat. To od początku XX wieku, więc udało nam się to złożyć i zainspirować całą scenę, aby zajrzeć do środka, jak to jest zrobić ręcznie prasowaną oliwę z oliwek. Wizualizacje odcinka ósmego, było to coś, co jest zakorzenione w tradycyjnej kulturze palestyńskiej, z pewnością w kulturze wiejskiej. Po prostu spędzasz czas pod drzewami oliwnymi w wyborze sezonu i zasadniczo masz pikniki. Śpiewają tradycyjne palestyńskie piosenki ludowe. To sposób na świętowanie i spędzanie czasu z rodziną. W pewnym momencie odcinek ósmego miał tyle muzyki ludowej, że wydawał się musical. (Śmiech) Ale to część tej kultury. Moja mama zobaczy oliwkę, a ona recytuje wiersz lub przypomnie sobie tę starą piosenkę ludową. Jest to coś, co zawsze chciałem pokazać, zwłaszcza gdy wracali do Palestyny ​​na sezon oliwek. Ważne jest, aby zaprezentować tę piękną kulturę palestyńską, coś, co istnieje od setek i setki lat.

Jest ten rurociąg imigracyjny kierowany przez ludzi, który Mo odnajduje się w poruszaniu się przez cały sezon, od ambasadora i straży zatrzymań po sędziego imigracyjnego i agenta działu imigracyjnego. Co chciałeś ujawnić na temat tego doświadczenia i procesu imigracji w USA?

Amer Masz tę rzecz, w której możesz zostać deportowany i zwolniony pod własną rozpoznawaniem. Nawet nie wiedzieliśmy, że to prawdziwa sprawa. Mój adwokat imigracyjny, który ma ponad 40 lat doświadczenia w zakresie prawa imigracyjnego, skonsultował się w programie, a kiedy podzielił się tym z nami, byliśmy zszokowani. Pomyślałem: „Poczekaj, to jest prawdziwa rzecz?” Mówi: „Tak, zdarza się to, jak ponad 30 procent czasu. To jest dość powszechne. ” Więc co to robi osobie? Jeśli chodzi o sędziego, w sali sądowej i widząc tę ​​fantazję, w której może naprawdę wyrazić to, co czuje w środku – gdzie po prostu wyrusza na sędziego – zaglądasz do tego, co dzieje się w jego sercu. Zawsze ma tę kontrolowaną wściekłość. Zawsze się uśmiecha, ale w środku umiera. To empatyzuje z ludźmi, którzy po prostu chcą istnieć, żyć normalnym życiem, mieć rodzinę i mają dla siebie jakąś przyszłość. Wygląda na to, że system jest na miejscu, aby tego nie robić. Robi wszystko, co w jego mocy, aby wrócić legalnie, ale zasadniczo nie puściłby dla niego najbardziej ważne.

Dlatego z ambasadorem nie mógł pozwolić [the use of occupation versus conflict] Iść. On mówi: „Eeh, nie konflikt”. Po prostu nie mógł tego powstrzymać. (Śmiech) Czy myślał, że zamierza wymknąć się spod kontroli? Prawdopodobnie nie, ale go to nie obchodzi. On mówi: „Może powinienem był powstrzymać usta, ale czuję się lepiej. Wolę przekroczyć granicę ze wszystkimi innymi ”. Próbuje utrzymać swoją uczciwość w trakcie wszystkich prób, którzy próbują ją zabrać. To empatia – mając pewną empatię i zrozumienie, że wszyscy są istotami ludzkimi i wszyscy starają się spełnić swój cel w życiu bez tych ogromnych blokad dróg, które nie muszą tam być. Wtedy zaczynasz myśleć o tym, dlaczego tam są. Być może jest to dobre dla biznesu, że zostaniesz deportowany i zwolniony pod własną rozpoznawaniem. A tak przy okazji, otrzymujesz pozwolenie na pracę. Możesz pracować, ale wybierasz truskawki. Jak możesz zająć się rodziną z tego rodzaju rekordem? To niemożliwe, więc chodzi o empatię i przesunięcie tej ramy myślenia o imigrancie przybywającym tutaj i zostaniu obywatelem następnego dnia.

To właściwie niesamowicie trudny proces. Moja mama zajęła 21 lat, aby uzyskać obywatelstwo. Zajęło nam 10 lat, aby zdobyć jej azyl. Pięć lat zajmuje zdobycie zielonej karty, a następnie musisz poczekać kolejne cztery lata i dziewięć miesięcy, aby ubiegać się o obywatelstwo. Teraz możesz go skrócić i mieć fałszywe małżeństwo, i dlatego badaliśmy to w serialu. Ale to jest ta idea miłości – czy to prawdziwa miłość, czy po prostu powiedzenie: „Kogo to obchodzi? Zdobądź dokumentację. ” Właśnie dlatego postać Hameed (Moayad Alnefaie) jest tak interesująca, ponieważ to wszystko wymyślił. Jest szczęśliwy, że ma obywatelstwo. Ma swoje dokumenty i idzie dalej. Jest w niej naprawdę zakochany, ponieważ zrobiła dla niego wszystko. Dlaczego więc nie miałby jej kochać? Istnieją wszystkie te elementy do zbadania. Tyle lat na rozpakowanie. Po prostu nie można odpowiedzieć tak łatwo w jednym zdaniu.

Youssef Nie ma ludzi [these systems]i myślę, że to właśnie MO robi tak dobrą robotę. Zrobiliśmy to w pierwszym sezonie, ale przez cały czas chodziłem na drogę z Mo, a jednym z moich ulubionych żartów, które zrobił, było to, że był zamknięty na lotnisku bez paszportu, a potem pies wącha wąchać On, a pies ma paszport. Jest to kapsułkowanie dehumanizacji. Ten pies ma paszport, a ja nie.

Wspomniałeś o debaty MO z ambasadorem na temat użycia „zawodu” w porównaniu z „konfliktem”. Istnieje również izraelski kuskus tam iz powrotem z Guyem (Simon Rex) i użycie przez „klienta” działu imigracyjnego do opisania MO. Co chciałeś zdobyć, koncentrując debaty na temat siły języka?

Amer Ta idea konfliktu, za każdym razem, gdy go słyszysz, jest to pomysł, że walczą tylko dwie osoby. To po prostu nie jest realistyczny opis tego, czym jest rzeczywistość. Czy istnieje konflikt? Tak, ale jaki jest źródło tego konfliktu i gdzie to wszystko się zaczęło? Jest to ważne, aby rozpakować w serialu i czułem, że ambasador był naprawdę idealnym medium, ponieważ jest tym politykiem. Gra w grę. Jest ambasadorem Stanów Zjednoczonych. Jest w Meksyku, żyjąc tym hojnym życiem. To było idealne miejsce na rozmowę o konflikcie. Myślę, że to bardzo ważne, aby kontekstualizować to, co się tam dzieje, i uwielbiam, że Mo nie mogło pozwolić. Kiedy idzie do swojego kumpla, [his friend is] Na przykład: „Bro, dlaczego to zrobiłeś? Mógłbyś po prostu odpuścić. ” On mówi: „Nie, nie mogę się sprzedać. Nie zamierzam sprzedawać moich ludzi ”. Dla kogoś takiego jak MO nie ma mowy, żeby mógł się wybaczyć bez wyjaśnienia i nie zwracania się do definicji. Co masz na myśli mówiąc o konflikcie? To inna perspektywa, którą chcieliśmy dać i sprawić, by ludzie myśleli trochę więcej.

A kiedy bierzesz czyjeś jedzenie, wymazujesz ich kulturę. Usuwasz całą część ich tożsamości. Mamy piosenkę o oliwkach, oliwy z oliwek, serach i omletach – co robisz na zewnątrz pod drzewami oliwnymi. To tak z natury częścią tego, kim jesteśmy. Korzenie drzew to my i tak właśnie się czuje. To właśnie żyjemy, a kiedy się na to odrzucasz, zasadniczo wymazuje całą kulturę. Dlatego ważne było, aby to mieć. Zabawne jest też widzieć kogoś tak sfrustrowanego niewłaściwym użyciem hummusa lub izraelskiego kuskusa, czy cokolwiek to będzie [Mo] chce się na to wybrać. Dlatego jest to świetna linia w odcinku szóstym. Kiedy konfrontuje się z Guyem w swojej restauracji, po prostu pęka i mówi: „Wiesz, co stoi za ścianą? Stąd pochodzą przepisy. ” To tak potężna linia. Potem zobacz go na końcu, zdaj sobie sprawę z tego, co właśnie zrobił i co może się zdarzyć z jego wybuchu. Widzisz wrażliwość w jego oczach po tym, jak go miał. Mówi: „Bardzo mi przykro. Byłem właśnie deportowany. ” Ale wszystko, co powiedział, jest prawdą.

Nie ma łatwego sposobu na przeprowadzenie tych rozmów, ale naprawdę zabawne jest również widzieć, jak ktoś krzyczy na temat hummusu lub falafel. Dla wszystkich innych jest to tylko taco falafel, ale nie, to moje życie. Moja mama mówi to cały czas. „Chcesz wziąć Wszystko, po prostu nie bierz naszego hummusa ”. Stąd pochodzi. Jest to część naszej tożsamości i kim jesteśmy, i chodzi o zachowanie tego i upewnienie się, że trzymamy się tego tak mocno, jak to możliwe.

Tak jak Ramyosoby niepełnosprawne są częścią większej tkaniny MO, a w tym sezonie oferujesz humanizujący i realistyczny przedstawienie bycia na końcu diagnozy – zarówno dla Sameera (Omar Elba), jak i jego rodziny. Czy możesz porozmawiać o tym, jak podchodziłeś do tej historii o podobnej autentyczności jak inne historie?

Amer Historia Sameera jest dla mnie bardzo, bardzo osobista, ponieważ nie ujawniając zbyt wiele, mam brata, który zajmował się podobnymi cechami. Bardzo często jest szczotkowane pod dywan w rodzinach, w szczególności rodziny arabskie. Ogólnie rzecz biorąc, ludzie mówią, że wszystko w porządku. Wszystko jest w porządku. Jest to standardowe oprogramowanie operacyjne w rodzinie. Chociaż w mojej rodzinie szukaliśmy pomocy i chcieliśmy to zrobić. Początkowo trudno było to zbadać, ale w pierwszym sezonie, zobaczenie, co się stało [Sameer] w restauracji i po prostu postępując w rodzinie – aktywując Nadię, aby zbadać, co się z nim dzieje i omówić to [Mo’s] Matka – podała także cudowną wątek. Potem widząc frustrację Mo w czwartym odcinku z Sameer, jego tiki i kazanie mu również tracić panowanie na własnym bratku – zrobili to wcześniej, gdzie Mo wie, jak uspokoić Sameera. Wszyscy jesteśmy istotami ludzkimi i wszyscy pękają, ale w tym momencie widzenie tego jest tak realne i surowe, było ważne.

Następnie, biorąc go na scenę terapeutyczną, osobiście wziąłem na nim tył. Chciałem, aby profesjonalista patrzył w edycję i upewniając się, że oddali tę scenę sprawiedliwość. Chciałem się upewnić, że wszyscy jesteśmy całkowicie dokładni w opisie tego, szczególnie z terapeutą. Przyszła więc terapeuta autyzmu i skonsultuj się z edycją. Właśnie zostawiłem ją z redaktorem, Lauren [Connelly]aby to przejść. Nie chodzi o to, czego chcę, chodzi o to, co jest właściwie dokładne dla kogoś, kto zdiagnozowano autyzm, więc zostawiłem to. Przekonała wiele dialogu dla terapeuty i upewniła się, że to wszystko w 100 procentach, gdzie powinna być. Jestem bardzo wdzięczny jej i jej wiedzy specjalistycznej, aby przyspieszyć i upewnić się, że właściwie to wylądowaliśmy.

Youssef To dla mnie również jedne z najbardziej emocjonalnych rzeczy w programie, a wszystko, co wnosi Omar Elba, jest po prostu fenomenalne. Jest naprawdę jednym z najlepszych aktorów, z którymi każdy z nas kiedykolwiek współpracował.

***

Mo jest teraz strumieniowym sezonem pierwszym i drugim na Netflix.