Recenzja „Matlock”: Kathy Bates w CBS wcieliła się w ulubieńca Andy’ego Griffitha i jest nieco bardziej zawiła, niż się spodziewasz

Intensywnie promowany nowy program CBS Matlockktórego premiera w niedzielę we wrześniu odbędzie się na długo przed regularną premierą w październiku, prawdopodobnie nie jest tym, czego się spodziewasz.

Ale teraz, kiedy ci to powiedziałem, dostosowujesz swoje oczekiwania do Matlockwięc teraz może to być dokładnie to, czego oczekujesz.

Przepraszam. Oczywiście przestań czytać, jeśli to wydaje się bardziej spoilerowe niż to, czego szukasz… w Matlock recenzja.

Nieśmiałość jest kluczowa w nowym serialu, który do tej pory zbierał w prasie głównie obietnice gwiazdy Kathy Bates, że może to być jej ostatnia rola aktorska (choć biorąc pod uwagę długość życia niektórych procedur CBS, to pożegnanie może przenieść Bates daleko w jej 80-tkę). Albo przynajmniej w pierwszym odcinku; potem serial po prostu jest tym, czym jest. Zauważę tylko, że ujawnienie, czym jest nowy Matlock tak naprawdę prawdopodobnie przyciągnęłoby to widzów, którzy nie są zainteresowani Matlock reboot, jednocześnie odstraszając niektórych widzów, którzy są żywo zainteresowani Matlock ponowne uruchomienie.

Rozumiesz, o czym mówię?

Spróbuję jeszcze trochę, ale jednocześnie nie zdradzę zbyt wiele, podając proste podsumowanie: podobało mi się Matlock znacznie więcej niż się spodziewałem, ale moje zainteresowanie zaczęło słabnąć pod koniec ostatniej z sześciu części wysłanych do krytyków.

Bates gra Madeline Matlock — „Matty” w skrócie, według preferencji CBS, choć równie dobrze mogłaby to być „Maddy” — wdowa, która przybywa do Nowego Jorku z jakiegoś miejsca w mglistym Deep South („Georgia”, być może). Stając w obliczu długów i obowiązków rodzicielskich wobec wnuka (Aaron D. Harris, Alfie), Matty postanawia wrócić do praktyki prawniczej po raz pierwszy od 30 lat.

Dążąc do szczytu, Matty dostaje początkowo tymczasową fuchę w Jacobson Moore, prestiżowej firmie z dochodowym działem korporacyjnym. Zostaje przydzielona do Olympii (Skye P. Marshall), młodszej partnerki, która kiedyś była łowczynią złota, ale zaczęła interesować się bardziej osobistymi sprawami i sprawami charytatywnymi, ku wielkiemu niezadowoleniu jej troskliwego, wkrótce byłego męża Juliana (Jason Ritter), syna odpowiednio nazwanego starszego partnera firmy Seniora (Beau Bridges).

Matty, nieco starsza od typowego nowego wspólnika, jest traktowana z natychmiastową nieufnością przez ambitniejszą współpracowniczkę Olympii, Sarah (Leah Lewis), a z natychmiastowym uczuciem przez mniej ambitnego wspólnika, Billy’ego (David Del Rio). Szybko udowadnia swoją wartość dzięki nieuniknionej zdolności do nakłaniania nieznajomych do dyskusji na temat klasycznego serialu telewizyjnego Matlockktóry istnieje w tym wszechświecie przede wszystkim jako punkt odniesienia, który starsi ludzie rozumieją, a młodsi nie.

Zobacz (i to nie jest spoiler), Matty nie jest odmienioną płciowo wersją Bena Matlocka granego przez Andy’ego Griffitha, zapadającego w pamięć ze względu na szykowne garnitury, dociekliwe przesłuchania krzyżowe i przebiegłe inwersje geriatrycznych tropów. Nie, jest 75-letnią kobietą znaną z tego, że przypadkowo dzieli nazwisko i ma tendencję do przebiegłych inwersji geriatrycznych tropów z fikcyjną postacią. Zauważa, że ​​gdy kobiety osiągają pewien wiek, osiągają poziom niewidzialności, którą wykorzystuje jako swoją supermoc, gdy nie używa swojego zapasu cukierków toffi i swojej ogólnie babcinej aury.

Są tu więc ślady oryginału, ale nawet bez dochodzenia do prawdziwego widowiska poza podstawową przesłanką, co to jest Matlock bardziej prawdopodobne jest, że będzie ci przypominać mniej skomplikowaną, mniej politycznie zorientowaną, ogólnie lżejszą wersję CBS Dobra żonaTo komediodramat z rybą wyjętą z wody, w którym ryba jest starsza i mniej obyta od innych ryb wokół niej i nie zawsze rozumie nowomodną technologię ryb, ale posiada wrodzony zestaw umiejętności i znajomości, które niemal natychmiast sprawiają, że jej osobliwości stają się atutem.

Matlock został opracowany (z uznaniem twórcy oryginału, Deana Hargrove’a) przez Jane the Virgin twórczyni Jennie Snyder Urman, która wcześniej pracowała przy serialach proceduralnych, ale jest o wiele bardziej pisarzem skupionym na postaciach. Przez co najmniej kilka odcinków jest to ogromna korzyść. Matty jest złożoną główną postacią, a nawet czasami naprawdę zabawną. Jest w pozycji, w której może grać w wystarczająco dużo gier umysłowych, więc całkowicie zrozumiałe jest, dlaczego projekt przyciągnął Batesa. Prawo Harry’ego weteran (i oczywiście zdobywca Oscara itp.) wygłasza długie przemówienia i naprzemiennie mówi o głupstwach i poważnych sprawach, co stanowi część rozszerzenia narracji poza format „przypadku tygodnia”.

Te epizodyczne prace, zbudowane wokół półaltruistycznych tendencji Olympii, są generalnie OK — mnóstwo pozwów zbiorowych, które pozwalają firmie zarobić dużo pieniędzy, robiąc to, co słuszne, plus okazjonalne próby naciągnięcia formuły, jak w przypadku jednej sprawy, w której firma bierze na siebie, wraz z mnóstwem rozmów o zaporach sieciowych. Fabuła serialu byłaby cienka i oczywista, gdyby była przesłanką dramatu FX, ale w kontekście procedury CBS o nazwie Matlockjest to niemal, niemal, niemalże bliskie bycia tematem aktualnym.

Skręt, który sprawia, że Matlock nie Matlock spodziewałeś się, to dało mi wystarczająco dużo zainteresowania, żeby kontynuować. Ale to nie trwało długo. W czwartym do szóstego rozdziału serial nie robił już niektórych podstawowych rzeczy, których wymagam od dobrego serialu, szczególnie jeśli chodzi o rozwój postaci.

Marshall ma ognistą stronę, która dobrze współgra z ludowym urokiem Batesa, ale potrzeba, aby ta postać odgrywała powtarzające się cykle „obrażania kogoś, bycia skarconym, pokazywania, że ​​przestępstwo zostało popełnione z właściwych powodów” staje się męcząca. Podobnie jest z Lewisem, który jest niezwykle zabawny i pozostaje po właściwej stronie stereotypu typu A, ale wciąż przechodzi przez znane ruchy „martwienia, że ​​Matty ją wyciska, zdaje sobie sprawę, że Matty jej nie wyciska”. Na razie zarówno Ritter, jak i Bridges grają głównie wariacje na temat ich charakterystycznej wrodzonej przyzwoitości, co budzi moje podejrzenia.

Nic dziwnego, że kilka z najlepszych występów to zasługa doświadczonych aktorów charakterystycznych, którzy dostali szansę w tak anty-ageistowskim serialu jak Matlockw tym zawsze mile widziani Patricia Belcher i Sam Anderson.

Bardzo spodobał mi się również jednorazowy gościnny występ Jane DziewicaYael Grobglas. Gra ludzką wykrywacz kłamstw pracującą jako konsultantka ławy przysięgłych, a jej powrót może być tym, co sprawiłoby, że wróciłbym do Matlock w pewnym momencie. „Lepiej niż się spodziewałem” to jedno, co nie jest tym samym, co „wystarczająco dobre dla długoterminowego entuzjazmu”. Ale to początek.