Recenzja „Star Trek: sekcja 31”: Nawet Michelle Yeoh nie jest w stanie uratować kiepskiego spinoffu Paramount+

Michelle Yeoh w „Star Trek: sekcja 31”. Jana Thijsa/Paramount+

Film, którego reżyserią jest Olatunde Osunsanmi, miał pierwotnie stanowić kolejny serial, ale zwycięzcy Oscarów mają zazwyczaj napięte harmonogramy. Stąd ten jednorazowy przypadek, chociaż jego wniosek jasno pokazuje, że jeśli fani tego zażądają, zobaczymy znacznie więcej Filippy i innych postaci z tytułowej zbójeckiej organizacji, która broni Zjednoczonej Federacji Planet w sposób, którego woleliby nie wiedzieć o.

Przyznam się, że dawno straciłem orientację w chronologii bizantyjskiej Gwiezdny Trek uniwersum, więc będziesz musiał szukać gdzie indziej, aby znaleźć szczegóły dotyczące postaci Yeoha, który zaczynał jako szanowany kapitan Gwiezdnej Floty, a następnie przeszedł do alternatywnej wersji jako nikczemny cesarz w Lustrzanym Wszechświecie.

Teraz powróciła do Najwyższego Wszechświata, choć w innej linii czasu – uważajcie, na końcu tej recenzji będzie quiz – prowadząc klub nocny w odległym regionie galaktyki (warto wiedzieć, że rozrywka na żywo nadal zapewnia rozwijać się nawet w kosmosie). Film rozpoczyna się notatką lektorską skierowaną do członków Sekcji 31, mającą prawdopodobnie na celu wprowadzenie widzów w równym stopniu jak oni, i zawierającą ostrzeżenie dotyczące Filippy: „Nie dajcie się zwieść, pies gryzie, więc uważajcie na siebie”.

Philippa czuje się bardzo dobrze w swoim klubie, gdzie w jej martini zamiast oliwek pojawiają się surowe gałki oczne. Dlatego nie jest zbyt zachwycona, gdy podchodzi do niej przystojny przywódca Sekcji 31 ​​Alok Sahar (Omari Hardwick) i zostaje zrekrutowany, by dołączyć do nich w tajnej misji zapobiegającej atakowi Zjednoczonej Federacji Planet za pomocą ostatecznej broni. Nazwa tej broni stwarza okazję do niezbyt zabawnej wymiany zdań na temat tego, czy należy ją wymawiać „Wybawienie”, czy „Koniec Boga”.

Pozostali członkowie Sekcji 31 ​​to eklektyczna grupa, w tym Rachel Garrett (Kacey Rohl), która stara się zaszczepić w misji wartości Gwiezdnej Floty (i którą po raz pierwszy widziano aż w Star Trek: Następne pokolenie); Fuzz (Sven Ruygrok), Wolkanin, który tak naprawdę nie jest Wulkaninem, o czym świadczy jego zmienność emocjonalna i tendencja do mówienia z bardzo złym irlandzkim akcentem; Quasi (Sam Richardson), zmiennokształtny kameloid (pierwotnie grany przez Iman w Star Trek VI: Podróż do domu); Mell (Humberly Gonzalez), która dołączyła do Sekcji 31 ​​po tym, jak Gwiezdna Flota odmówiła jej wykorzystania jej wrodzonych uroków; oraz Zeph (Rob Kazinsky), który irytująco zachwyca się zaletami mechanicznych modyfikacji nadwozia.

Scenariusz Craiga Sweeny’ego z wielkim wysiłkiem stara się poprawić humor dziwacznym postaciom, ale z niewielkim sukcesem, a elementy fabuły, takie jak ujawnienie, że jeden z członków Sekcji 31 ​​jest kretem, są podobnie rozczarowujące. To pozwala na odwrócenie uwagi w licznych sekwencjach akcji, w których Yeoh ponownie demonstruje swoje charakterystyczne umiejętności walki (choć tutaj wzmocnione rozpraszającymi sztuczkami cyfrowymi). Aktorka ma tak imponującą i mrocznie zabawną kreację na ekranie, że filmowi dla pieszych można prawie, choć nie do końca, wybaczyć, że tak całkowicie ją zawiódł.

Nie żeby nie wróciła, o czym świadczy zakończenie, w którym pojawia się jedna z gwiazd Yeoh w Wszystko Wszędzie Wszystko na razto jasno pokazuje, że niemal nieuniknione jest pojawienie się kolejnych filmów z udziałem Filipy.