„W swojej filmowej adaptacji bestsellera Colsona Whiteheada Chłopcy z niklu reżyser RaMell Ross w dużej mierze opowiada historię z subiektywnego punktu widzenia, a kamera pełni rolę oczu głównych bohaterów Elwooda (Ethan Herisse i Daveed Diggs) i Turnera (Brandon Wilson). . „To wciągające przeżycie” – powiedział Ross przed The Hollywood Reporter”, — informuje: www.hollywoodreporter.com
Wciągające doświadczenie, powiedział Ross Reporter z Hollywood przed wieczornym pokazem filmu otwierającego Festiwal Filmowy w Nowym Jorku w 2024 r Chłopcy z nikluma na celu umieszczenie widza w tej samej pozycji co bohater w ramach, jak to nazywa, „eksperymentu percepcji”.
„Zastanawiam się, co poczują Czarni ludzie, widząc swoją perspektywę dosłownie na obrazie, jednocześnie z obrazem kinowym, a potem zastanawiam się też, co poczują wszyscy inni, którzy nie są czarni, mając na sobie cudze buty tak często, jak to możliwe, przez obraz kinowy, Ross powiedział, dlaczego chciał zastosować niekonwencjonalną technikę. „To jak eksperyment percepcji, który dopasowuje rzeczywistość postaci, rzeczywistość przeżywaną i rzeczywistość zmysłową do widza, co wydaje mi się czymś, co należy zebrać”.
Chłopcy z niklu podąża za Elwoodem i Turnerem podczas ich pobytu w fikcyjnej Akademii Nickel, zainspirowany prawdziwą Dozier School for Boys, poprawczą szkołą na Florydzie, która działała od 1900 do 2011 roku, gdzie uczniowie byli rzekomo bici, gwałceni i zabijani, zanim zostali pochowani na tajnym cmentarzu .
Operator Jomo Fray mówi, że celem jego i Rossa przy tworzeniu zdjęć do filmu było „zanurzenie”.
„Tak naprawdę zależało nam na obrazie, który wciąga i wciąga nas, widzów, w historię” – powiedział Fray THR na Chłopcy z nikluCzerwony dywan NYFF. „Zależało nam przede wszystkim na tym, aby obraz zawsze sprawiał wrażenie, jakby mógł być w niebezpieczeństwie. Przemieszczanie się przez Jim Crow South jako czarny człowiek było niebezpiecznym okresem. Poczucie, że sam obraz może w każdej chwili być w niebezpieczeństwie, odpowiadałoby doświadczeniu osób, które przez niego przechodziły”.
Podejście to, dodał Fray, ma również na celu przekazywanie „piękna, radości i zachwytu, które po prostu wynikają z bycia żywym i człowiekiem, pomimo być może nieludzkości tamtego okresu i praw, które nadają ci kontekst”.
Takie podejście umożliwiło Frayowi bardziej bezpośrednią interakcję z aktorami i umieściło go „w środku emocji” – powiedział.
„Jeśli kamera przytula aktora, to ja przytulałem go, a między twórcami obrazu istnieje zupełnie inna relacja” – powiedział Fray. „To nie jest tylko patrzenie na ludzi, którzy mają emocje. W wielu przypadkach znajduję się na scenie i muszę być tak samo bezbronny jak ludzie wokół mnie, aby w bardziej bezpośredni sposób poprowadzić aktora przez kamerę, a także aby aktorzy wchodzili ze mną w znacznie bardziej bezpośrednią interakcję niż ja jakiego kiedykolwiek doświadczyłem w swojej karierze. Myślę, że to właśnie dało mi tak głębokie uznanie dla kina, że mogę zobaczyć scenę i chwilę pod innym kątem, pod kątem emocji”.
Producentka i współautorka Joslyn Barnes stwierdziła, że punkt widzenia filmu pomógł Rossowi dowiedzieć się, „jak sobie poradzić ze zwrotem akcji w powieści”. Opowiedział także Daveed Diggs, który gra dorosłego Elwooda THR że wciągające podejście Rossa brzmi: „dlaczego [he] powiedział „tak” projektowi.
Jeśli chodzi o przygotowania do roli, Diggs powiedział, że „odbył wiele rozmów” z Rossem w ramach, jak to nazywa, „całkiem technicznego koncertu”.
„Wchodziłem do pociągu, który już jechał ze względu na specyficzny sposób kręcenia” – powiedział Diggs THR. „Zapytałem [Ross] o przesłanie mi kilku materiałów filmowych, abym mógł zrozumieć wizualny sposób opowiadania historii”.
Chociaż chłopcy z Nickel Academy są maltretowani, a w niektórych przypadkach zabijani, film nie pokazuje tej przemocy stosowanej wobec bohaterów. Ross powiedziała, że była to zamierzona decyzja, aby nie pokazywać zbyt wielu traumatycznych obrazów.
„Nie chcę tego powielać. Jest tego wystarczająco dużo i wiele z nich jest naprawdę, naprawdę korzystnych, ponieważ możemy zrozumieć i zobaczyć, ale w pewnym momencie staje się to rutynowe i staje się nieco puste w swoim sentymentalizmie lub w swoim emocjonalnym oddziaływaniu i myślę, że w związku z tym zdajesz sobie sprawę można to zrobić na niezliczoną ilość sposobów” – powiedział Ross. „Kiedy już zdecydujesz się tego nie robić, pomyślisz: «Och, czekaj, przychodzi mi do głowy tysiąc rzeczy, które prowadzą do tego samego.» Dlaczego nie spróbuję jednego z nich?”
Fray dodał, że Ross zapewnił go, że nie chce „widzieć przemocy” ani „słyszeć rasistowskich obelg” w filmie.
„Ostatecznie wszyscy wiemy, że była to część Jim Crow South. Wszyscy wiemy, że była to część Nickel Academy” – powiedział. „Dla nas tak naprawdę chodziło o pokazanie obrazów, których nie widzieliśmy, o pokazanie rzeczywistości, której nie widzieliśmy, o pokazanie ich z perspektywy, której nie widzieliśmy, o rozpakowanie i zanurzenie się głębiej. Myślę, że czasami, gdy rzeczy są ukazane w traumatyczny sposób lub są drastyczne w swojej przemocy, myślę, że w zabawny sposób zaciemnia to rozmowę. Dzięki temu zrozumiesz, co jest nieludzkiego w tym, co się tutaj dzieje.
Herisse dodała, że „poetyckie” obrazy filmu, nawet te „trudne”, „utrzymują się w człowieku w taki sposób, że zostawiają go w miejscu, w którym doświadczyło się życia cudzymi oczami i to nie znika. ”
„W filmie nie widać żadnej prawdziwej przemocy, ale myślę, że sposób, w jaki sobie z nią radzą, nadal robi na nas wrażenie i na nas wpływa” – powiedziała Herisse.
Aunjanue Ellis-Taylor, która gra babcię Elwooda, ma nadzieję, że widzowie wyniosą z filmu właśnie ten osobisty wpływ.
„Mam nadzieję, że ludzie poczują się tym dotknięci i zmienią się bardziej niż cokolwiek innego” – powiedziała THR. „Mam nadzieję, że poszerzy to nasze podejście do tego, co jest możliwe przed kamerą i na filmie”.
Ross wywodzi się ze świata dokumentu — jego impresjonistyczny dokument z 2018 roku Hrabstwo Hale dziś rano i wieczorem zdobył szereg nagród za portret życia Czarnych i niesprawiedliwości na wiejskich obszarach Alabamy. Chłopcy z niklu kontynuuje tematykę filmu oraz jego podejście polegające na migających obrazach i strzępach codziennych doświadczeń, aby wyryć portret miejsca. Na afterparty po filmie w Tavern on the Green w Central Parku Ross powitał rzesze życzliwych osób, w tym wielu ze świata filmu dokumentalnego, którzy chcieli mu pogratulować i podzielić się sukcesem.
W filmie Amazon MGM Studios stara się o drugą nominację do Oscara za najlepszy film od tylu lat po zmianie marki wiosną 2023 r. Firma zdobyła zarówno nominację za najlepszy film, jak i nagrodę za scenariusz adaptowany za swoją satyrę na świat wydawniczy Fikcja amerykańska na rozdaniu Oscarów 2024.
Chłopcy z niklu„niekonwencjonalny styl i struktura mogły stanowić wyzwanie dla niektórych wyborców, choć wśród bywalców festiwalu, którzy gromadzili się na imprezie, panował szczególnie pozytywny nastrój.
Ross ze swojej strony twierdzi, że interesuje go kreacja wykraczająca poza sezon nagród. „Być może ten film mógłby być centralnym punktem lub zastępcą kolekcji wspomnień [of racial inequity]– powiedział festiwalowiczom przed seansem. „Kinowa rzeźba lub pomnik, który zawsze może być dla nich Rushmore”.
Później, podczas pytań i odpowiedzi po projekcji z Rossem, Frayem i obsadą, Ellis-Taylor zastanawiała się, jak pomimo braku przemocy na ekranie niektórzy ludzie mówili jej, że ten film jest „trudny do oglądania” i „wychodzą z niego z poczuciem, że nie napawający nadzieją.”
Pomimo tego, że czuję się „zaniepokojony, zaniepokojony, zaniepokojony”. [and] zaskoczona” tą odpowiedzią, Ellis-Taylor stwierdziła, że według niej film Rossa zrobił coś genialnego, przedstawiając traumę.
„W tym, co zrobił RaMell, najbardziej podoba mi się to, że sprawił, że ból Blacków lub ból tych dzieci stał się zaraźliwy, co oznacza, że został przeniesiony na nas, a zatem jest wspólny” – powiedziała. „To trudne, ale czuję, że nie dostali czegoś, co dawałoby nadzieję. Nie wiedzieli, jak to jest nie czuć się samotnymi i nie mieli żadnej ucieczki. I wydaje mi się, że powinniśmy trochę tego poczuć. Myślę, że RaMell tak wspaniale poradził sobie z tym, że nie byliśmy obserwatorami tego, co przydarzyło się tym dzieciom. Jesteśmy współwinni, jesteśmy tego częścią i czujemy to. Myślę, że dla mnie, który zagrałem w wielu filmach o bólu Blacków, zmieniło to wszystko, ponieważ nie jesteśmy obserwatorami; jesteśmy jej odbiorcami.”
Steven Zeitchik przyczynił się do powstania tego raportu.