Zaklinacz Johna i Yoko: Legendarny PR-owiec Elliot Mintz mówi wszystko

Czy wiesz, czym zajmowała się Kim Kardashian, gdy poznała Paris? Zamontowała szafy na garderobę dla celebrytów” – zwierza mi się Elliot Mintz — słynny publicysta i consigliere gwiazd takich jak Paris Hilton, Bob Dylan, John Lennon i Yoko Ono — zwierza mi się przy włoskim jedzeniu na wynos i chardonnay. „Ktoś ją zatrudnił do zbudowania dużej szafy dla Paryża”.

Jesteśmy w jadalni jego domu na Mulholland Drive. Zbudowany w 1982 roku, posiada kort tenisowy na palach (Mintz użył go zaledwie cztery razy od zakupu nieruchomości w 1991 roku) i strzeliste białe ściany ozdobione litografiami jego ulubionej artystki, Tamary de Lempickiej. Jack Nicholson mieszka 12 podjazdów dalej. „Kupił ten dom swoim Łatwy jeździec pieniędzy w latach 60.” – mówi mi.

Mintz (79 l.) i ja rozmawiamy, plotkujemy i wspominamy przez ponad cztery godziny. To jest to, co robi najlepiej – najpierw jako gospodarz radia w Los Angeles pod koniec lat 60., następnie jako korespondent ds. rozrywki w KABC w latach 70., gdzie przeprowadził wywiady z setkami osobistości – wszystkimi, od Johna Wayne’a po Groucho Marxa, Jayne Mansfield po Salvadora Dalí.

Dla pokolenia milenialsów jest on prawdopodobnie najbardziej znany ze swojego późniejszego wcielenia jako publicysta Hiltona — psotnik z Proste życie która na początku wiernie podążała za dziedziczką do Hyde’a każdej nocy, upewniając się, że jest fotografowana wraz z Britney Spears i Lindsay Lohan. Mintz siedział na tylnym siedzeniu, gdy trzy sprzeczające się potwory wybrały się razem na przejażdżkę SUV-em – nazwaną przez Poczta nowojorska.

„Wprowadź ich i wyprowadź z najwyższym szacunkiem, jeśli byli całkowicie pijani lub naćpani” – Mintz wyjaśnia swoje obowiązki. „Może trochę uśmiechu dla mężczyzny po drugiej stronie ulicy” – dodaje, nawiązując do Harveya Levina, którego TMZ biura znajdowały się wówczas naprzeciwko Hyde.

„Potem imprezy po godzinach pracy, które robiliśmy do 5 rano” – kontynuuje. „Upewniałem się, że wróciła do domu, wprowadzałem ją do domu, upewniałem się, że zamki są zamknięte, że kot tam jest i że wymazy są tuż przed garażem, ale nie w garażu. Kiedy ją aresztowano, odwiozłem ją do domu z dzielnicy Hollywood. To były wyczerpujące czasy.”

O dziwo, to wszystko tylko drobne odejście od głównego tematu rozmowy, jakim są nowe wspomnienia Mintza, Wszyscy świecimy: John, Yoko i ja (Duttona).

Książka śledzi początki przemiany Mintza na konsultanta ds. mediów. Wszystko zaczęło się w 1971 roku, kiedy Yoko Ono po wywiadzie radiowym z Mintzem, który uznała za wyjątkowo udany, zaczęła do niego regularnie dzwonić i wciągać go w wielogodzinne rozmowy o tym, co zaprzątało jej wówczas ekscentryczny umysł.

Niedługo później zadzwonił jej mąż, John Lennon, pytając o zastrzyk, o którym Mintz wspomniał Yoko i który podobno spala tkankę tłuszczową. Było to pół wieku przed boomem na Ozempic, Mintz opisał hCG — hormon pochodzący z moczu kobiet w ciąży. Jego skuteczność była w najlepszym razie pobieżna, ale Lennona, który był zaabsorbowany swoją wagą, nie wydawało się to przejmować. Igły jednak odstraszyły go od leczenia.

Następnie para codziennie dzwoniła do Mintza – czasem razem, częściej osobno, często w środku nocy – i wciągała go w swobodne, czasem pełne poszukiwań rozmowy. Telefon dzwonił tak często, że Mintz musiał zainstalować drugą dedykowaną linię w swoim małym domku w Laurel Canyon; ilekroć dzwonili John lub Yoko, zapalało się czerwone światło. Będąc Johnem Pieprzonym Lennonem (i Yoko Ono), Mintz nie był w stanie nigdy powiedzieć „nie”.

Poznali się osobiście w Ojai w 1972 roku. Przez następne osiem lat Mintz stał się najlepszym przyjacielem i najbardziej zaufanym powiernikiem pary. Kiedy w małżeństwie się rozpadało, służył jako doradca i pośrednik. A kiedy 8 grudnia 1980 roku John został zamordowany poza Dakotą, Mintz wkroczył, by stać się ostoją Yoko, a także ojcem młodego syna pary, Seana. Kilka dni po zabójstwie Mintz został również zaciągnięty do inwentaryzacji całego majątku Johna, w tym zakrwawionych okularów byłego Beatlesa. (Nadal reprezentuje majątek Lennonów i pozostaje bardzo blisko z Seanem, obecnie 49-letnim, który zachęcił go do napisania książki).

„Zakochałem się w nich” – wyjaśnia Mintz. „Myślałem, że jesteśmy małżeństwem. Nie w sposób seksualny. Ale dzieliliśmy się ze sobą wszystkim.

Po Lennonie Mintz zaczął konsultować się z mediami innych wybitnych osobistości ze świata rozrywki, w tym Diany Ross i Dylana, do których, jak twierdzi, Lennon zawsze żywił niewielką urazę. „John był po prostu zazdrosny o Boba” – wyjaśnia. „Ze względu na sposób, w jaki postrzegano Boba, w przeciwieństwie do sposobu, w jaki postrzegano Johna. Bob pojawił się nie wiadomo skąd i pojechał autostopem do Nowego Jorku z gitarą na plecach. John zyskał sławę śpiewając „I Want to Hold Your Hand”. Myślano o nich inaczej.”

Mówi Mintz: „Mieszkam sam. Nigdy nie muszę im mówić: „Moja żona czeka”. „Nie, nie mogę być z wami na niedzielnych ceremoniach rozdania Oscarów. To turniej piłki nożnej mojego dziecka i finał baletu mojej córki”. Albo: „Nie, nie mogę z tobą rozmawiać o 5 rano – ktoś leży obok mnie”. Nigdy tego nie powiedziałem. Potraktowałem to wszystko bardzo poważnie.”

„To prawie tak, jakbyś złożył przysięgę religijną” – zauważam.

„Przysięga jest dokładnie tym, czym była” – mówi. „To była przysięga. Powstaje więc pytanie: czy było warto? Bierze łyk chardonnay. „Ale czy znam na to odpowiedź? Ja nie.”

Ta historia ukazała się w numerze magazynu The Hollywood Reporter z 23 października. Kliknij tutaj, aby subskrybować.