Zła recenzja: Dzięki magicznej obsadzie ta opowieść oparta na Czarnoksiężniku z krainy Oz udowadnia, że ​​nie ma lepszego miejsca niż kino

★★★★☆

3

Ariana Grande i Cynthis Erivo z Wicked wydają się urodzić do ról Glinda Upland i Elphaba ThroppŹródło: PATEN film o początkach Czarnoksiężnika z Krainy Oz udowadnia, że ​​nie ma lepszego miejsca niż kino.

Jeśli chcesz przenieść się w inną rzeczywistość, w której rozmawiają zwierzęta, jaskrawo ubrani obywatele tańczą na ulicach, a studenci-czarownicy śpiewają jak anioły, to kup bilet na ten musical.

Wicked, oparty na hitowym przedstawieniu scenicznym, jest zbyt monumentalny, aby można go było oglądać na małym ekranie.

Szmaragdowe Miasto góruje wspaniale, uniwersytet w stylu Hogwartu zachwyca na każdym kroku, a ostatnia scena ciągnie cię w tę i tamtą stronę niczym tornado.

Komiczny dotykAriana Grande i Cynthia Erivo wydają się urodzić odpowiednio do ról Glinda Upland i Elphaba Thropp.

Ich życiorysy sceniczne, aktorskie i muzyczne skłoniły ich do oczywistych wyborów, ale to emocjonalne ciepło, jakie żywią do bohaterów, będzie Cię oczarować.

Film opowiada historię Glindy, która stała się młodą Dobrą Czarownicą z Północy, a Elphaba – Złą Czarownicą z Zachodu.

Glinda, która ma obsesję na punkcie różu i jest uprzywilejowana, przypomina coś z Wrednych dziewczyn, ale w rękach Ariany pozostaje sympatyczna, kiedy potrafi być irytująca.

Cynthię irytuje codzienna niesprawiedliwość, z jaką spotyka się Elfaba, odrzucana za bycie ekologiczną, oraz uciskane zwierzęta.

Gniew, który doskonale kontrastuje z błogą niewiedzą Glindy.

Jeśli cokolwiek z tego brzmi trochę poważnie, nie martw się, tak nie jest.

Reżyser Jon M Chu, mający na swoim koncie takie filmy jak „Bajecznie bogaci Azjaci” i „Na wzgórzach”, podchodzi do wszystkiego ze zręcznym, komicznym akcentem.

W obsadzie nie brakuje wyrozumiałych mrugnięć, a Jonathan Bailey grany przez Bridgertona doskonale sprawdza się w tej roli księcia playboya Fiyero Tigelaara.

Dodatkową atrakcją są Jeff Goldblum w roli Czarnoksiężnika z krainy Oz i Michelle Yeoh w roli nauczycielki magii w Elphabie, Madame Morrible.

Niestety, chcąc spełnić najgłębsze pragnienie dyrektorów studia, aby zarobić na tym jak najwięcej pieniędzy, Wicked pojawi się w dwóch częściach.

Ten pierwszy trwa dwie godziny i 40 minut, czyli mniej więcej tyle, ile trwa całe przedstawienie na scenie.

Jeśli wersja teatralna zmieściłaby się w każdej kluczowej scenie tamtych czasów, jestem pewien, że film też by to zrobił.

Wicked kończy się w satysfakcjonującym momencie historii, który nie będzie zmuszał cię do obejrzenia drugiej części w listopadzie.

Jednak szanse na to, że widzowie nie będą chcieli wracać po więcej, są niewielkie.

GRANT ROLINGS

CHLEB I RÓŻE(15) 89 minut

★★★☆☆

3

Bread & Roses zabiera świat zewnętrzny w stronę katastrofy, przed którą stoi dzisiejszy AfganistanŹródło: PAPonieważ talibowie nie pozwalają wielu kobietom opuszczać domów w Afganistanie, jest to niezwykle odważny film.

Wyprodukowany przez Jennifer Lawrence film przenosi świat zewnętrzny w katastrofę, przed którą stoi kraj od upadku demokratycznie wybranego rządu w 2021 roku.

Kobietom zabrania się pracy, dziewczęta wyklucza się z edukacji, a każdy przyłapany na protestach jest bity.

Wiele z tego zostało ogłoszonych w mediach tutaj.

Ale ten film Apple TV+ w reżyserii Sahry Mani pokazuje codzienne akty oporu, podczas których obywatele skandują ze swoich domów „Edukacja to nasze prawo”.

Dentystka Zahra i była pracownica rządowa Sharifa udostępniają domowe nagrania wideo przedstawiające swój sprzeciw wobec religijnych fanatyków kontrolujących ich ojczyznę.

Uśmiechają się i śmieją, gdy wychodzą na zewnątrz bez mężczyzn u boku w akcie buntu.

W tle częste strzelaniny i ciągła praca rosnącej biedy.

Sahra uciekła z kraju, zanim trzy lata temu talibowie przejęli kontrolę, co ograniczało ilość materiałów naocznych świadków, do których mogła dotrzeć.

W rezultacie film ukazuje jedynie ułamek horroru życia kobiet pod rządami talibów.

LAYLA(15) 99 minut

3

Layla jest równie zabawna jak seminarium dotyczące różnorodnościŹródło: AlamyTEN brytyjski dramat zaczyna się jak komedia, ale jest równie zabawny jak seminarium na temat różnorodności.

W pierwszym ujęciu Layla (Bilal Hasna) ma kawałek rolki papieru toaletowego przyklejony do swojego wysokiego obcasa (stary knebel), po czym szybko następuje zabawna krytyka korporacji fałszujących referencje.

Firma produkująca dania gotowe o nazwie Fork Me wykorzystuje performerkę drag queen Laylę, aby przekazać wiadomość, że „przy tym stole wszyscy są mile widziani”, ale najwyraźniej nie chce „autentycznego” występu.

Niestety, to, co mogło być komedią wyjętą z wody – w której Layla zakochuje się w rozsądnie ubranym geju, PR-owcu Maxie (Louis Greatorex), a Max błąka się wśród ekstrawaganckiej niebinarnej społeczności – zamiast tego zamienia się w wykład na temat współczesnej polityki seksualnej.

Przyjaciele Layli bezlitośnie pogardzają Maxem, który popełnia największą zbrodnię, zapominając o użyciu zaimka „oni”.

Scenariusz składa się z jednego długiego przewracania oczami na każde faux pas, które popełnia Max, i jest bardzo stereotypowy wątek poboczny o Layli ukrywającej swoją miłość do damskich ubrań przed muzułmańskią rodziną.

Bilal i Louis są jednak wspaniali, okazując empatię scenariuszowi, który nie zasługuje na ich talent.